” Ks. Władysław Pawlik urodził się dnia 3 listopada 1932 roku w miejscowości Płoki w powiecie chrzanowskim. Wychowywał się w domu Stefana i Honoraty zd. Kaczmarczyk. Ojciec był z zawodu górnikiem i zmarł nagle w 1942 roku, w wieku 41 lat. W 1945 roku Władysław ukończył Szkołę Podstawową w Myślachowicach, w powiecie chrzanowskim. Następnie w latach 1945-49 kontynuował edukację w Prywatnym Gimnazjum i Liceum Związków Zawodowych w Sierszy. Atmosfera religijna domu rodzinnego w Płokach oraz bliskość domu zakonnego Salwatorianów w Trzebini nie pozostały bez wpływu na wybór drogi życiowej Władysława. Jak sam napisał, w podaniu o dopuszczenie do pierwszej profesji zakonnej, w 1953 roku: „W nowicjacie, a nawet już przed nowicjatem miałem możność zaobserwować życie i działalność Towarzystwa i przekonałem się, że to właśnie życie najbardziej mi odpowiada”.
W dniu 7 października 1949 roku wstąpił do nowicjatu Towarzystwa Boskiego Zbawiciela w Bagnie. Otrzymał wówczas habit oraz imię zakonne Marian. Po ukończeniu nowicjatu kontynuował edukację w liceum ogólnokształcącym w Trzebnicy. Był to dla Władysława szczególnie trudny okres, ponieważ zachorował poważnie na płuca i przebywał kilka miesięcy w szpitalu w Obornikach Śląskich i Ząbkowicach. Dnia 3 października 1953 roku złożył pierwszą profesję zakonną w Bagnie.
W latach 1953-1959 studiował filozofię i teologię w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym O.O. Dominikanów w Krakowie. W dniu 3 października 1956 roku w Krakowie złożył wieczystą profesję zakonną. Po otrzymaniu dyspensy „ob defectu scientiae ad ordinem diaconatus”, od kard. Stefana Wyszyńskiego, przyjął dnia 22 czerwca 1958 roku w Krakowie święcenia diakonatu z rąk bpa Eugeniusza Baziaka. W tymże samym roku, w dniu 12 października w Bagnie, przyjął on z rąk bpa Andrzeja Wronki święcenia kapłańskie. Po święceniach przebywał w domu zakonnym w Krakowie-Zakrzówku do czasu zakończenia studiów w czerwcu 1959 roku.
Pierwszą placówką duszpasterską ks. Pawlika był dom zakonny w Zakopanem, gdzie przebywał on w latach 1959-1964. W tymże domu, w latach 1960-1964 podejmował obowiązki konsultora i ekonoma. W tym okresie zrodziło się w nim pragnienie wyjazdu do pracy w USA, co wyraził w swoim podaniu do prowincjała w 1962 roku. W 1964 roku został on przeniesiony do domu zakonnego w Warszawie przy ul. Olimpijskiej 84, gdzie udzielał się jako pomoc duszpasterska w parafii w Wawrzyszewie oraz innych ośrodkach duszpasterskich w archidiecezji warszawskiej. Za zgodą przełożonych podjął także studia teologiczne na Akademii Teologii Katolickiej. W 1966 roku został przeniesiony do domu zakonnego w Krakowie przy ulicy Łobzowskiej 22. Wychodząc naprzeciw potrzebom duszpasterskim archidiecezji krakowskiej został skierowany, jako wikariusz do parafii p.w. św. Szczepana w Krakowie. W tej parafii pracował gorliwie przez trzy lata, do 1969 roku. Wówczas to przełożeni Prowincji Polskiej Salwatorianów, widząc jego aktywność duszpasterską oraz stale wyrażaną gotowość do pracy w USA, udzielili zgody na jego wyjazd.
W 1969 roku został skierowany do domu zakonnego w Veronie w New Jersey, gdzie przebywał do marca 1982 roku. Zaangażował się w duszpasterstwo polonijne w Veronie oraz innych parafiach. W ramach tego apostolatu współorganizował pielgrzymki Polonii amerykańskiej do Ojczyzny. Ponadto pełnił odpowiedzialne funkcje: przełożonego i ekonoma domowego.
W 1982 roku na mocy dekretu prowincjała został przeniesiony do domu zakonnego w Merrillville. Również i w tym miejscu jego głównym apostolatem była praca duszpasterska wśród Polonii oraz żmudna posługa korespondencji z licznymi dobrodziejami i współpracownikami salwatorańskich domów zakonnych w USA. Znając jego solidność i gorliwość przełożeni zakonni powierzali mu także w tym domu funkcje przełożonego i ekonoma wspólnoty. Koordynował on również organizację pomocy materialnej dla Prowincji Polskiej Salwatorianów w trudnym okresie stanu wojennego.
W 1987 roku, podczas obrad XIV Kapituły Generalnej w Steinfeld, został on wybrany do zarządu generalnego Towarzystwa Boskiego Zbawiciela. Wybór ten był potwierdzeniem jego pozytywnych cech, dostrzeganych przez przełożonych rodzimej prowincji. Pełnił on w latach 1987-1993 obowiązki konsultora generalnego oraz funkcję sekretarza generalnego do spraw misji i ekonoma. W 1993 roku po zakończeniu kadencji zarządu generalnego w Rzymie powrócił do Merrillville, gdzie podjął na nowo poprzednie obowiązki duszpasterskie.
W czasie obrad XXII Kapituły Prowincjalnej w 1997 roku w Krakowie został wybrany do zarządu Prowincji Polskiej Salwatorianów. W latach 1997-2000 pełnił urząd wikariusza prowincjalnego. Prowincjał powierzył mu w tym okresie koordynację rozwoju dzieł apostolskich prowadzonych w byłych krajach komunistycznych. Pełnił on swoje obowiązki bardzo efektywnie, czego dowodem są prężnie działające fundacje w Albanii, Białorusi i na Węgrzech.
W 2000 roku powrócił do Merrillville, gdzie ponownie piastował urzędy: przełożonego i ekonoma domu zakonnego. W tymże samym roku, decyzją konsulty prowincjalnej został powołany na urząd wicesuperiora Regionu Stanów Zjednoczonych Prowincji Polskiej Salwatorianów. W 2012 roku, na własną prośbę powrócił do Polski i zamieszkał w domu zakonnym w Trzebini. Obecny przełożony Prowincji Polskiej Salwatorianów – ks. Piotr Filas – w dekrecie kierującym go do Trzebini zawarł takie życzenia: „Mam nadzieję, że pobyt w Trzebini pozwoli odpocząć i będzie sprzyjał zdrowiu”. Niestety, choroba nowotworowa nie pozwoliła na realizację tych życzeń.
W pamięci współbraci ks. Władysław zapisał się jako dobry, skromny i pracowity kapłan. Dla wielu przyjaciół Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Merrillville, gdzie ofiarnie pracował przez 19 lat, pozostanie na zawsze gorliwym kapłanem i zakonnikiem.
Ks. Władysław Pawlik zmarł rankiem, dnia 16 lipca 2013 roku, w szpitalu w Chrzanowie. Odszedł do Pana w: 81 roku życia, 55 roku kapłaństwa i 60 roku życia zakonnego. Jego pogrzeb odbędzie się dnia 19 lipca br. o godz. 11.00 w Bazylice Mniejszej Najświętszego Serca Pana Jezusa w Trzebini. Zostanie pochowany w miejscowym grobowcu zakonnym.
Opracował: ks. dr Ireneusz Kiełbasa SDS
Za: www.sds.pl