KS. MIROSŁAW ZADROŻNY SAC (*1933 +2012)
Za dar Jego pallotyńskiego powołania oraz kapłaństwa oddanego służbie Bogu i ludziom, ze szczególnym umiłowaniem pallotyńskich dzieł misyjnych, pragniemy złożyć duchowe zadośćuczynienie, upraszając dlań łaskę życia wiecznego, podczas wspólnotowej modlitwy oraz Mszy św. pogrzebowej, która będzie miała miejsce w sobotę 23 czerwca 2012 r., o godz. 11.00, w kościele parafialnym pw. Miłosierdzia Bożego w Ząbkach (ul. 11 listopada 4).
Złożenie ciała do grobu w kwaterze pallotyńskiej cmentarza parafialnego w Ząbkach.
Niech Bóg, obdarzając Go życiem wiecznym,
wynagrodzi mu całe dobro czynione dla Jego chwały
oraz wszelkie trudy wędrówki drogami życia doczesnego!
Współbracia
Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego
Za: www.pallotyni.pl
Curriculum Vitae
Urodził się 16 sierpnia 1933 r. w miejscowości Jelenie (pow. Ostrów Mazowiecka). Syn Władysława i Czesławy z d. Kacprzak, został przedstawiony przez rodziców do chrztu św. 17 września 1933 r. w parafii Jelonki (diec. łomżyńska). W 8 roku życia przystąpił do I Komunii Świętej i jednocześnie przyjął sakrament bierzmowania. Od 10 roku życia ochoczo posługiwał jako ministrant do Mszy św. Po ukończeniu 6 roku szkoły podstawowej, przeniósł się do Ostowi Mazowieckiej, gdzie zaczął uczęszczać do szkoły ogólnokształcącej. Gdy w 1950 r., zaprzestano nauczania religii w szkole, zaczął uczęszczać na prywatne lekcje religii, prowadzone przez dotychczasowego prefekta-katechetę.
Ks. Mirosław wstąpił do nowicjatu pallotyńskiego w 1952 r., przyjmując 8 września w Ząbkowicach Śl. strój Stowarzyszenia z rąk ks. prowincjała Stanisława Czapli. Dwa lata później, 5 lipca 1953 r., złożył pierwszą konsekrację, przyjętą przez ks. radcę Józefa Wróbla SAC. Słowa konsekracji wiecznej, wypowiedziane przez ks. Mirosława Zadrożnego w Rucianem 5 lipca 1957 r., przyjął natomiast ks. Franciszek Bogdan SAC.
Studia z filozofii (1953-1955) i teologii (1955-1959) odbył w całości w pallotyńskim Seminarium Duchownym w Ołtarzewie. Tam też, przez posługę tego samego biskupa Zygmunta Choromańskiego, przyjął tonsurę (23 czerwca 1955 r.) i wszystkie kolejne święcenia: subdiakonatu (4 listopada 1958 r.), diakonatu (22 stycznia 1959 r.) i prezbiteratu (11 czerwca 1959 r.).
Tuż po święceniach, we wrześniu 1959 r., udał się do Gdańska, gdzie odbył roczne studium pastoralne. Rok później, 25 sierpnia 1960, został skierowany do pracy „nauczycielsko-wychowawczej” w Wadowicach. W 1965 r., ks. Mirosław Zadrożny otrzymał przeniesienie najpierw do Ołtarzewa do pracy duszpastersko-katechetycznej, a następnie, na jesieni, jako wikariusz, do duszpasterstwa w Kisielicach. 6 marca 1968 r., został mianowany wicerektorem w Kisielicach, a 24 września 1969 r., otrzymał nominację na referenta ds. powołań kapłańskich i zakonnych.
W roku 1971, dość niespodziewanie został zamianowany „magistrem kleryków i braci” w domu nowicjatu w Ząbkowicach Śl., którą to funkcję pełnił przez niespełna rok.
We wrześniu 1972 r., ks. Mirosław powraca do pracy duszpasterskiej w charakterze wikariusza-współpracownika w parafii diecezjalnej w Szczytnie. W kolejnym roku 1973, powraca w charakterze wikariusza do pallotyńskiej parafii w Kisielicach, czemu towarzyszy zamiar przełożonych powierzenia mu urzędu rektorskiego. Jednak zamiast w Kisielicach, zostaje zmianowany – w 1974 r. – rektorem i proboszczem w Ząbkowicach Śl. Urząd ten sprawuje przez dwie kolejne kadencje, do sierpnia 1980 r. Wtedy to ks. Mirosław Zadrożny otrzymuje skierowanie do Wspólnoty w Ząbkach i do pracy w Sekretariacie Misyjnym, z którym związał resztę swojego kapłańskiego życia.
Jako jednej z najbliższych współpracowników śp. ks. Stanisława Kuracińskiego SAC pełni we wspólnocie urząd I radcy, a od 1983 r. także bezpośredniego zastępcy Sekretarza ds. Misji.
22 sierpnia 1984 r., obejmuje urząd rektora wspólnoty w Ząbkach i pełni go również przez dwie kadencje, do 1990 r. Pozostając pracownikiem Sekretariatu Misyjnego, pełni odpowiedzialne funkcje we Wspólnocie do 1992 r., kiedy to zostaje skierowany do Świętej Katarzyny w charakterze pełniącego obowiązki rektora nowo otwartej placówki Stowarzyszenia. Do Ząbek powraca w sierpniu 1994 r., podejmując w Sekretariacie Misyjnym odpowiedzialność za administrację i kontakty z ofiarodawcami i współpracownikami pallotyńskich dzieł misyjnych.
Ks. Mirosław przez długie lata pracy w Sekretariacie Misyjnym sumiennie prowadził Księgę Intencji mszalnych; redagował listy do współpracowników Dzieła Pomocy dla Katolików na Wschodzie – POMOST; zajmował się zwalnianiem z cła i kolportażem „L’Osservatore Romano” oraz książek sprowadzanych z zagranicy; odpisywał na listy współpracowników misyjnych oraz był odpowiedzialny za pracowników administracji. Można było zauważyć u niego niezwykłą dyspozycyjność w zastępstwach za współbraci wyjeżdżających na rekolekcje i misje parafialne. Do ostatnich swoich dni, na ile mógł, włączał się w prace Sekretariatu Misyjnego.
Szczególnie serdeczne relacje łączyły go z siostrami zakonnymi zaangażowanymi w Sekretariacie i Wspólnocie w Ząbkach, a zwłaszcza Siostrami od Aniołów. Chętnie uczestniczył w ich uroczystościach, prowadząc również liczne dni skupienia w ich siostrzanych wspólnotach.
Ks. Mirosław Zadrożny znalazł w Sekretariacie Misyjnym, a przy nim również w Sekretariacie ds. Ewangelizacji Wschodu, nie tylko upragnione miejsce, ale nade wszystko odkrył swoje „nowe misyjne powołanie”. Stając się niejako „cichym misjonarzem w cieniu wielkich i różnorodnych dzieł misyjnych”, potrafił bezgranicznie oddać się na służbę Kościoła misyjnego oraz pallotyńskich dzieł misyjnych i re-ewangelizacyjnych. Z tych też względów, przybywających do Ząbek misjonarzy darzył zawsze wielkim szacunkiem i otaczał szczególną troską, zarówno w wymiarze materialnym, gdy jeszcze był przełożonym i wicerektorem Wspólnoty w Ząbkach, jak i duchowym, wspierając ich codzienną modlitwą indywidualną, wspólnotową, a także cierpieniem ostatnich lat życia.
Ks. Mirosław Zadrożny odszedł do Pana w szpitalu w Wołominie, w godzinach porannych 20 czerwca 2012 r., przeżywszy 79 lat, z czego 59 lat życia konsekrowanego w Stowarzyszeniu i 53 lata w kapłaństwie.