Śp. brat Zdzisław Dziedzic, profes wieczysty Prowincji Matki Bożej Niepokalanej w Polsce Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, jubilat w Zakonie, zmarł 20 lipca 2020 r. w Głownie k. Łodzi w wieku 63 lat, przeżywszy w Zakonie 38 lat.
Śp. br. Zdzisław urodził się 4 listopada 1956 roku w Ochmanowie w powiecie wielickim (wg dokumentów parafialnych) lub w Wieliczce (wg aktów urzędowych). Pochodził z rodziny Bronisława i Julii z domu Bułas. Miał jednego brata. Sakrament chrztu otrzymał 17 listopada 1956 r. w parafii pw. świętych Piotra i Pawła w Bodzanowie (gmina Biskupice), a sakrament bierzmowania przyjął 19 kwietnia 1969 r. w parafii Najświętszego Imienia Maryi w Krakowie-Rakowicach z rąk ówczesnego Metropolity krakowskiego, J. Em. Ks. Kard. Karola Wojtyły. Jego patronem z bierzmowania został św. Andrzej Apostoł.
Kiedy ukończył ósmy rok życia, rodzina przeniosła się do Krakowa. Uczęszczał do szkół podstawowych nr 64, 114 i 128 w Krakowie. Jednocześnie angażował się w życie Kościoła parafialnego jako ministrant. Zdecydował się też na kontynuowanie nauki w pięcioletnim Technikum Hutniczo-Mechanicznym nr 5 w Nowej Hucie, wieńcząc ją w 1976 r. egzaminem maturalnym i zdobywając tytuł mechanika o specjalności naprawa i eksploatacja pojazdów samochodowych. Zaraz po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął pracę w Przedsiębiorstwie Transportu Samochodowego Łączności w Krakowie, gdzie był zatrudniony w pełnym wymiarze godzin na stanowisku kierowcy samochodowego.
Po czterech latach pracy i – jak sam pisze – „próby”, postanowił wyjść naprzeciw swojemu dawnemu pragnieniu i poprosił w październiku 1980 r. o przyjęcie „do Zakonu OO. Franciszkanów w Niepokalanowie w charakterze brata zakonnego”, szukając miejsca „daleko od rozgardiaszu współczesnego życia” (Prośba o przyjęcie do Zakonu z dnia 30.10.1980).
Po uzyskaniu zgody także Prowincjała krakowskiego (gdyż pochodził z terenu Prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię), został przyjęty na postulat braci zakonnych w Niepokalanowie, który rozpoczął 22 listopada 1980 r. pod okiem o. Beniamina Banaszuka.
Po niecałym roku formacji wstępnej poprosił o przyjęcie do nowicjatu braci w Niepokalanowie. „Pociągnięty przykładem św. O. Franciszka i bł. O. Maksymiliana” pragnął „poświęcić się Bogu przez ręce Matki Bożej”, aby „ideał miłości Boga i bliźniego dostrzegli ci, co go nie znają” (Podanie z dnia 30.07.1981).
Od 31 sierpnia 1981 roku, mając o. Beniamina Banaszuka za Mistrza (którego z powodu choroby czasowo zastępował o. Jeremi Walasik), przygotowywał się w niepokalanowskim nowicjacie do złożenia pierwszych ślubów zakonnych, które złożył 1 września 1982 roku. Po latach próby, 8 września 1989 r. w święto Narodzenia NMP, również w Niepokalanowie, o. Prowincjał Błażej Kruszyłowicz przyjął jego profesję wieczystą.
Już na początku formacji został skierowany do pracy w drukarni w dziale fotoskładu. Na tym etapie drogi zakonnej dał się poznać jako pobożny, szczery, sumienny, obowiązkowy, otwarty i uczynny, pełen życzliwości i serdeczności brat, który – jak czytamy w opinii wychowawców – lubił czytać książki religijne i pisać piękne listy. Z czasem, pogłębiając ideał całkowitego oddania się Niepokalanej o. Maksymiliana, stał się też „zapalonym Rycerzem”, który „dla rozszerzenia Królestwa Chrystusowego” bardzo chętnie angażował się w różnego rodzaju akcje tak, że czasami był uważany za „szalonego marzyciela”.
W październiku 1986 r., jeszcze jako profes sympliczny, br. Zdzisław został posłany do klasztoru w Santa Severa, gdzie posługiwał w tamtejszym wydawnictwie również przy fotoskładzie. Po trzech latach z powodu choroby oczu musiał zrezygnować z pracy przy komputerze i został przekazany pod bezpośrednią jurysdykcję Ministra Generalnego, o. Lanfranco Serrini’ego, który skierował go od 1 grudnia 1989 r. do Międzynarodowego Kolegium św. Bonawentury w Rzymie. Przez wszystkie lata swego pobytu w „Seraphicum” pełnił obowiązki furtiana, kierowcy, ogrodnika i zakrystiana, otaczając także troskliwą opieką starszych ojców. Przez wszystkim był postrzegany jako pracowity, pokorny i radosny brat, zawsze dyspozycyjny w służeniu międzynarodowej wspólnocie. Tam też został najpierw w styczniu 1993 r. wprowadzony w posługę lektora, a następnie w styczniu 1994 w posługę akolity.
W roku 2008 powrócił pod obediencję Ministra prowincjalnego, który przeniósł go w czerwcu 2008 r. ponownie do klasztoru w Santa Severa we Włoszech. W związku z pogarszającym się stanem zdrowia spowodowanym wcześniejszym udarem mózgu, jak też pojawiającymi się symptomami zespołu parkinsonowskiego, poprosił o powrót do Polski. Tym samym od czerwca 2010 przebywał w niepokalanowskim szpitaliku.
Przez lata towarzyszyło jego życiu i posłudze w Zakonie doświadczenie licznych chorób. Stało się ono jednocześnie sposobnością do dawania codziennego świadectwa cierpliwego i w pokoju znoszenia słabości, a w konsekwencji – jak ufamy ze św. Franciszkiem – uwieńczenia tej drogi znaczonej brzemieniem krzyża błogosławieństwem Najwyższego (zob. PSł 11). W ostatnich tygodniach nie był już w stanie poruszać się, ani przyjmować posiłku, dlatego został skierowany do Szpitala w Głownie k. Łodzi, gdzie po kilku dniach pobytu spotkała go „nasza siostra śmierć cielesna” (PSł 12).
Żegnając śp. brata Zdzisława, przede wszystkim wyrażamy naszą wdzięczność Panu Bogu za dar powołania go do naszego Zakonu i Prowincji. Natomiast jemu samemu składamy podziękowanie za uczynną i zawsze z uśmiechem na twarzy posługę w roli brata zakonnego. Wielu z nas (zwłaszcza studenci i wykładowcy z „Seraphicum”) zapamięta go jako życzliwego i radosnego współbrata, oddanego sercem sprawie, której poświęcił swoje życie.
Br. Zdzisław od początku pragnął „służyć Bogu i bliźnim, oddając się jako narzędzie i własność w ręce Matki Niepokalanej” (Prośba o dopuszczenie do profesji czasowej, Niepokalanów 5.08.1982). Niech więc św. Maksymilian, który zainspirował go do gorliwej służby Bogu i ludziom, będzie jego orędownikiem przed miłosiernym Panem. A nasza Patronka i Królowa, Matka Boża Niepokalana, którą br. Zdzisław czcił też jako posłuszną natchnieniom Ducha Świętego pokorną Służebnicę Pańską, przyjmie i zaniesie jego duszę przed oblicze Boga Najwyższego.
Uroczystości pogrzebowe śp. brata Zdzisława Dziedzica odbyły się dnia 22 lipca 2020 roku w Niepokalanowie. Rozpoczęły się o godz. 10.00 czuwaniem modlitewnym w Kaplicy św. Maksymiliana. Następnie bracia pod przewodnictwem o. Grzegorza M. Szymanika, Gwardiana Niepokalanowa, przeszli procesyjnie z Sanktuarium do Bazyliki. Mszy świętej o godz. 11.00 przewodniczył i homilię wygłosił o. Wiesław Pyzio, Prowincjał. Kondukt żałobny na cmentarz klasztorny poprowadził Wikariusz Prowincji o. Piotr Szczepański.
o. Jan M. Olszewski
Archiwista Prowincji
