Śp. brat Ryszard Maria Lucjan Grodzki, profes wieczysty Prowincji Matki Bożej Niepokalanej w Polsce Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, jubilat w Zakonie, zmarł 15 listopada 2016 r. w Niepokalanowie, w wieku 96 lat, prze- żywszy 73 lata w Zakonie.
Śp. br. Ryszard urodził się 16 lutego 1920 roku, we wsi Gosie Małe, w powiecie zambrowskim, w województwie podlaskim jako najstarsze dziecko Jana i Adeli. W wieku siedmiu lat rozpoczął naukę w szkole powszechnej. Nauka dawała mu wiele radości i tu odkrył swoją pasję, którą było czytanie książek. Po skończeniu szkoły chciał kontynuować naukę, ale jako najstarszy syn musiał pomoc ojcu w prowadzaniu gospodarstwa. Z oddaniem podejmował wszystkie prace rolnicze, zaś wolny czas poświęcał na lekturę. W 1938 roku otrzymał stypendium i rozpoczął naukę w szkole rolniczej. Szybko odkrył, że atmosfera w szkole nie jest przyjazna osobom wierzącym i wielu pedagogów walczy z religią wówczas postanowił, że powróci do domu rodzinnego.
Życie na wsi dawało mu wiele radości, ale jego serce wyrywało się ku sprawom duchowym przez co czasami czuł się obco i nieswojo. W tamtym okresie myśląc o przyszłości doświadczał, jak to sam stwierdził: „jakby jakiś głos mówił, że może właśnie w klasztorze znajdziesz spokój i szczęście”. Kierowany tym natchnieniem Lucjan we wrze- śniu 1938 roku przybył do Niepokalanowa. W podaniu bardzo konkretnie opisał motywy podjęcia życia zakonnego. Pisał, że pod opieką Matki Najświętszej, chce zdobyć po- trzebne cnoty i nauczać się wiernie służyć Panu Bogu. 2 maja 1939 roku Lucjan Grodzki rozpoczął postulat, ale ze względu na wybuch II wojny światowej musiał go przerwać i opuścić klasztor. Do Niepokalanowa powrócił 14 sierpnia 1941 roku i pół roku później rozpoczął nowicjat pod kierunkiem o. Izydora Koźbiała. Pierwsze śluby zakonne br. Ryszard złożył 1 listopada 1943 roku. Dnia 8 grudnia 1946 roku na ręce o. Izydora Kobiała złożył profesje wieczystą. W podaniu o dopuszczenie do profesji można zauważyć, że brat Grodzki był zainspirowany postacią św. Ojca Kolbe. Pisał on: „Wiem, żem tej łaski niegodzien, ale chcę przez śluby wieczyste oddać siebie i wszystko, co w życiu moim będzie miało jakąkolwiek wartość w ręce Niepokalanej, by przez to przyczynić się choć trochę do urzeczywistnienia ideału o. Maksymiliana”.
Brat Ryszard prawie całe życie zakonne spędził w jednym klasztorze. W roku 1983 został przeniesiony do Gniezna, ale po kilku miesiącach był zmuszany do powrotu
do Niepokalanowa ze względów zdrowotnych. We Wspólnocie brat Grodzki podejmował wiele obowiązków. Pracował między innymi w dziale odzieżowym, administracji, dziale żywnościowym jednak najwięcej czasu poświęcił na pracę w sadzie klasztornym.
Ostatnie lata życia brata Ryszarda naznaczone były cierpieniem spowodowanym utratą wzroku. Trudności te przyjmował łagodnie i cierpliwie, łącząc swój ból z krzyżem Chrystusa.
Żegnając tu na ziemi śp. brata Ryszarda wyrażamy wdzięczność za jego życie, które było wypełnieniem słów z Reguły św. Franciszka: „Radzę moim braciom w Panu Jezusie Chrystusie, upominam ich i zachęcam, aby idąc przez świat nie wszczynali kłótni, nie spierali się słowami i nie sądzili innych; lecz niech będą cisi, spokojni i skromni, łagodni i pokorni”. W podaniu o przyjęcie do Zakonu brat Ryszard napisał, że pragnie zostać franciszkaninem „by poświęcić swe życie na chwałę Panu Jezusowi i Matki Najświętszej i za to żywot wieczny otrzymać”. Modlimy się z nadzieją, że miłosierny Bóg spełnił to pragnienie naszego Brata.
Pogrzeb śp. brata Ryszarda odbył się dnia 18 listopada 2016 roku o godz. 10.00 w Niepokalanowie. Kondukt żałobny z kaplicy św. Maksymiliana do bazyliki poprowadził o. Grzegorz M. Szymanik, Gwardian klasztoru Niepokalanów. Mszy świętej przewodniczył i okolicznościową homilię wygłosił o. Wiesław Pyzio, Prowincjał. Kondukt żałobny na cmentarz klasztorny poprowadził o. Stanisław Piętka, Przełożony domu w Niepokalanowie-Lasku.
o. Piotr Żurkiewicz
Sekretarz Prowincji
