Urodził się 28 września 1938 r. w Jakimowicach, w parafii Lipa k. Końskich, w ówczesnej diecezji sandomierskiej, jako syn rolnika Antoniego i Franciszki z d. Wawrzos. Wychowywał się w gronie czterech braci i trzech sióstr (jedna z nich zmarła jako niemowlę). Ukończył szkołę powszechną w Grodzisku i 4 lata Szkoły Ogólnokształcącej w Łopusznie, nie uzyskując matury; było to podyktowane działaniami natury represyjnej ze strony pedagoga tej szkoły, za uczestniczenie we Mszy św. z okazji uroczystości Zielonych Świątek. Do pallotynów wstąpił w Ołtarzewie 24 października 1957 r. Tam też rozpoczął nowicjat i 7 października 1958 r., przyjął sutannę Stowarzyszenia z rąk ks. prowincjała Stanisława Czapli. Na ręce ks. Józefa Lisiaka, rektora domu ołtarzewskiego, złożył zarówno pierwszą konsekrację, 7 października 1960 r., jak i wieczną – pięć lat później. W tym czasie, w latach 1960-62 odbywał służbę wojskową w 50. Pułku Zmechanizowanym w Lidzbarku Warmińskim.
W Stowarzyszeniu od 1960 r. pełnił najpierw w Ołtarzewie funkcję krawca, uzyskując z czasem tytuł czeladnika, a następnie został kierowcą domu. Od 1978 r. zamieszkał w Warszawie i był kierowcą w Zarządzie Prowincjalnym. W latach 1981-84 z nominacji Rady Prowincjalnej został przedstawicielem Braci przy Zarządzie Prowincjalnym.
W sierpniu 1990 r. został skierowany do dyspozycji biskupa Alojzego Orszulika SAC, jako jego kierowca, zarówno w Siedlcach jak i w Łowiczu, przynależąc jednocześnie do domu pallotyńskiego w Warszawie przy ul. Skaryszewskiej. Pracę na stanowisku kierowcy biskupa zakończył w 1995 r. Biskup Alojzy Orszulik napisał o nim w liście skierowanym do ks. prowincjała Mieczysława Olecha m.in.: „Brat Jan Cuper służył mi bardzo wiernie. Był opiekuńczy w stosunku do mojej osoby i był dobrym gospodarzem powierzonych mu dóbr materialnych. Dbał o sprawność i czystość samochodu, jeździł bezpiecznie. Dbał o dobre imię naszego Stowarzyszenia i moje jako biskupa i pallotyna. Żył sprawami Stowarzyszenia. Był zawsze gotowy do posługi, choć wielokroć niedomagał na zdrowiu. Za to wszystko zobowiązany jestem złożyć szczere podziękowanie Bratu Janowi na ręce jego przełożonych”.
Od 25 sierpnia 1995 r. brat Jan zamieszkał na stałe we wspólnocie domu Zarządu Prowincjalnego w Warszawie i wykonywał w duchu służby zajęcia zlecone mu przełożonego domu. Do jego obowiązków należało utrzymanie warsztatu samochodowego w garażach i opieka nad parkiem samochodowym, a później inne zajęcia zależne od potrzeb domu i możliwości br. Jana.
W ostatnim czasie już niedomagał fizycznie. 28 stycznia 2020 r. przeszedł udar pnia mózgu i znalazł się na Oddziale Intensywnej Terapii Szpitala Praskiego. Tam też 18 lutego bieżącego roku zmarł o godz. 22.00, nie odzyskawszy przytomności. Br. Jan Cuper zmarł w 82 roku życia i 60 roku konsekracji w Stowarzyszeniu.
Jego ulubioną modlitwą był różaniec i słowa, które często wypowiadał: „Jezu, pomóż mi!”. Był człowiekiem mało wymagającym dla siebie. Solidnie, z wielką troską i zaangażowaniem wykonywał swoje obowiązki w duchu służby i miłości dla Boga i Stowarzyszenia.
Oprac. ks. Stanisław Tylus SAC
W dniu 18 lutego 2020 r., zmarł nasz Współbrat br. Jan Cuper SAC, ze Wspólnoty w Warszawie.
Pogrzeb śp. br. Jana odbędzie się 24 lutego br. (w poniedziałek) o godzinie 11.00 w kościele parafialnym pw. Chrystusa Króla w Warszawie (ul. Skaryszewska 12).
Po Mszy Świętej nastąpi odprowadzenie na Cmentarz Bródnowski.
Za: waw.pallotyni.pl