Urodził się 25 kwietnia 1933 r. w miejscowości Tuczna, ówczesne województwo bialskopodlaskie, w rodzinie rolniczej, z rodziców Antoniego i Bronisławy z domu Lipka. Miał trzech braci i jedną siostrę. Sakrament Chrztu Świętego otrzymał 7 maja 1933 r. w kościele parafialnym p.w. św. Anny w Tucznej. W tejże miejscowości w roku 1941 rozpoczął naukę w szkole podstawowej, rok później umarł mu ojciec. W roku 1948 ukończywszy szkołę podstawową, wyjechał do Lubania Śląskiego, gdzie mieszkała jego siostra ze swoim mężem i tam kontynuował naukę w Średniej Szkole Zawodowej oraz rozpoczął pracę w Głównych Warsztatach Elektrotrakcyjnych w charakterze ucznia ślusarza. Po ukończeniu Średniej Szkoły Zawodowej i uzyskaniu wyniku pomyślnego z egzaminu praktycznego w roku 1951 zamieszkał w Brzegu nad Odrą i podjął pracę we Wrocławiu w Akumulatorni PKP. W 1953 r. ze względu na uciążliwy i długi dojazd do swej dotychczasowej pracy znalazł nowe zatrudnienie w Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Samodzielnym Oddziale Rozbiórkowym w Brzegu.
W grudniu 1954 r. odczuwając głos Bożego wezwania, poprosił o przyjęcie do Zakonu OO. Franciszkanów. Furtę klasztorną w Niepokalanowie przekroczył 28 stycznia 1955 r., gdzie w charakterze aspiranta oraz postulanta przygotowywał się do życia zakonnego. Rozeznając swoje powołanie, dnia 25 października 1956 r. zwrócił się z prośbą o przyjęcie go do nowicjatu, motywując pragnieniem, „aby całym swym życiem godnie odpowiedzieć łasce powołania, a w ten sposób przyczynić się do rozszerzenia Królestwa Jezusowego przez Niepokalaną”. Nowicjat rozpoczął dnia 1 lutego 1957 r. pod kierunkiem magistra o. Rocha Betlejewskiego. W podaniu skierowanym do Ojca Prowincjała o dopuszczenie go do złożenia profesji symplicznej napisał m.in.: „poznałem już obowiązki wypływające ze ślubów, które pragnę złożyć i przy pomocy łaski Bożej zachować według naszej Reguły i Konstytucji, dążąc do doskonałości w Serafickim Zakonie świętego Ojca Franciszka”. Pierwszą profesję zakonną brat Bonawentura złożył dnia 14 sierpnia 1958 r. na ręce delegata o. Prowincjała – o. Rocha Betlejewskiego. Natomiast 2 lutego 1962 r. złożył śluby wieczyste na ręce delegata o. Prowincjała – o. Izydora Koźbiała.
Całe swoje życie zakonne br. Bonawentura spędził w Niepokalanowie, podejmując chętnie wszystkie obowiązki powierzane mu przez przełożonych. Pracował m.in. w dziale mechanicznym, w kuchni, stolarni, w dziale szewskim, pralni, kwiaciarni i ekspedycji korespondencji.
Br. Bonawentura 14 sierpnia 2008 r. obchodził złoty jubileusz profesji rad ewangelicznych, który przeżywał we wspólnocie niepokalanowskiej, z wielką wdzięcznością Panu Bogu za łaskę powołania zakonnego.
Potrafił tak pokierować swoje życie zakonne, aby zbliżać się do Niepokalanej i do Jezusa. Potrafił modlić się o duchowe nastawienie dla siebie i innych, o „serce mądre i rozsądne”. Potrafił modlić się za siebie, innych i wszystkie dzieła Niepokalanowa. Umiał dojrzeć, gdzie jest prawdziwy skarb i ta jedna jedyna najcenniejsza perła życia, za którą warto i trzeba oddać wszystko. Dla br. Bonawentury to była modlitwa, która prowadzi do Boga.
Za zmarłego Brata Bonawenturę, zanosimy do Boga ufne modlitwy, aby za wstawiennictwem Niepokalanej Dziewicy Maryi, Świętego Ojca Franciszka i Wszystkich Świętych otrzymał nagrodę życia wiecznego, do którego dążył przez całe swoje życie ziemskie poprzez pracę i modlitwę w klasztorze Niepokalanowskim.
Opracował: o. Dariusz Myszk