Wspólnota proklamował na Jasnej Górze akt oddania wszystkich swoich członków Sercu Jezusa w stulecie takiego poświęcenia narodu polskiego w obliczu bolszewickiej nawały w 1920 r.
Tegoroczna pielgrzymka, jak wszystkie w okresie pandemii, miała wymiar przede wszystkim duchowy, do sanktuarium przyjechali delegaci lokalnych wspólnot.
Bp Stanisław Salaterski, delegat KEP ds. Arcybractwa Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa zachęcał do wierności i zapału w służbie Bożej, bo „Miłość nie jest kochana dość gorliwie” – Ufamy, że Serce Boże stanie się dla nas obroną, źródłem mocy i błogosławieństwa – mówił w homilii. Podkreślił potrzebę rozbudzenia większej miłości do Serca Pana Jezusa i wypełnienia aktu przyrzeczeń z 1920 r. Wówczas to 27 lipca w przeddzień Cudu nad Wisłą, na Jasnej Górze ostał dokonany pierwszy w Polsce akt poświęcenia naszej Ojczyzny Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Dokonał tego pierwszy prymas odrodzonej Polski kard. Edmund Dalbor. Na dzisiejsze czasy także potrzeba nam jedności, miłości i apostolskiego zaangażowania, wartości, które niesie Jezusowe Serce – podkreślił delegat KEP ds. Arcybractwa Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Wspólnota Arcybractwa Straży Honorowej proklamowała akt oddania Sercu Pana Jezusa. – Oto my dziś tu zgromadzeni, wobec nowych, różnorodnych zagrożeń, z wiarą, nadzieją i miłością, pragniemy ponowić ten akt całkowitego oddania się Twemu Najświętszemu Sercu…”.
Straż Honorowa skupia ludzi pragnących odpowiedzieć na skargę Jezusa w Ogrójcu: „Czy nie mogliście czuwać jednej godziny ze Mną?” i którzy starają się swoim wynagrodzeniem i miłością pocieszać Jezusowe Serce.
– W tym celu członkowie wspólnoty obierają sobie jedną godzinę w ciągu dnia, aby wśród codziennych zajęć, myślą i sercem towarzyszyć Jezusowi obecnemu w tabernakulum – wyjaśnia s. Maria Bernadeta Wysocka, wizytka.
Początki Arcybractwa Najświętszego Serca Pana Jezusa sięgają wieku XIX, zwanego wiekiem Serca Jezusowego. We francuskim mieście Bourgen-Bresse, 13 marca 1863 r. powstała Wspólnota, która już następnego roku została zatwierdzona jako Bractwo, a czternaście lat później jako Arcybractwo Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa. Jej inicjatorką była Wizytka – s. Maria od Najświętszego Serca. Pragnęła ona, aby celem Straży było szerzenie czci, uwielbienia i wynagradzanie Sercu Bożemu za grzechy i zniewagi, jakich dopuszcza się świat.
Główną intencją modlitw stowarzyszenia jest wynagradzanie Sercu Pana Jezusa za grzechy świata i własne. Członkowie Arcybractwa podejmują codziennie 1 godzinę czuwania w jedności z Jezusem Eucharystycznym. Do Ruchu należą zarówno kapłani i siostry zakonne, jak i świeccy: dzieci, młodzież i osoby dorosłe.
Za: www.ekai.pl