Nawrócenie Klary było bez wątpienia dziełem Bożego miłosierdzia i łaski. Powracając myślą do początków powołania, spoglądała na to wydarzenie z wielkim wzruszeniem. Podkreślała znaczenie duchowego światła darowanego jej przez Boga Ojca, który miłosiernie oświecał jej serce, by za przykładem św. Franciszka z Asyżu pójść drogą ewangelicznego powołania. To właśnie osoba brata Franciszka stała się kluczowa w procesie nawracania się i odkrywania wobec siebie woli Bożej.
Proces nawracania świętej Klary i jej odkrywanie woli Bożej w obszerny sposób zostało ukazane w książce „Oświecona przez Ojca Miłosierdzia. Nawrócenie Klary z Asyżu w świetle źródeł” wydanej nakładem Wydawnictwa Serafin. Stanowi ona trzecią pozycję z serii publikacji klariańskich. Pierwsze dwie: Pod stopami Kościoła oraz Utkana z jasności traktowały o historii dialogu Świętej Klary z przedstawicielami Kościoła oraz o obrazie jej świętości przekazywanymi przez źródła historyczne. Obecna książka Oświecona przez Ojca Miłosierdzia podejmuje temat nawrócenia i powołania Klary z Asyżu, w świetle nieznanych dotąd w Polsce źródeł.
Klara opowiada o swoim nawróceniu
Do osób, które w historii chrześcijaństwa opisywały własne nawrócenie, należy szlachetnie urodzona Klara z Asyżu (1194-1253). Jej wspomnienia zawarte w Regule i w Testamencie, wydają się być bardzo interesujące, jako że ich autorka, mówiąc w sposób bezpośredni o sobie samej, pośrednio odnosi się też do osoby swojego przyjaciela i duchowego ojca, jakim był Franciszek z Asyżu.
Znaczące i rzucające najwięcej światła na ten okres życia Klary są dwa opisy: jeden, który znajduje się w Formie życia, i drugi w powstałym kilka lat później Testamencie. Oba noszą w sobie duży ładunek emocjonalny, są przekazem bardzo osobistych i głębokich przeżyć, jakich ta młoda dziewczyna doświadczyła w czasie, kiedy szukała woli Bożej. Ponadto w opisach wyraźnie widać rolę, jaką odegrał w tych poszukiwaniach Franciszek.
Bóg, Ojciec miłosierdzia – źródło nawrócenia
Jak wynika z użytych w książce materiałach źródłowych, u początku drogi nawrócenia i powołania Świętych z Asyżu nie stoi osoba Jezusa Chrystusa, krzyż z San Damiano, jak na to wskazuje późniejsza literatura hagiograficzna, ale osoba Boga Ojca. Klara nazywa Go „Ojcem miłosierdzia” (Pater misericordiarum).
Wyrażenie Pater misericordiae, prawie nieobecne zarówno w terminologii Franciszka z Asyżu, jak i ogólnie przyjętej teologii średniowiecza, dla Klary nabiera szczególnego znaczenia. Biorąc pod uwagę etymologię słowa misericordia, należy przypuszczać, iż Klara, używając tego pojęcia, ma przed oczyma serce Boga Ojca. Do tego serca zbliża się jako kobieta i w Nim odnajduje dobroć, zmiłowanie i bezinteresowną miłość, a wreszcie źródło swego charyzmatu, jak o tym wspomni aż dwukrotnie w najbardziej osobistych fragmentach swoich pism. W nich z całą pieczołowitością opisze, na czym polegało to jedyne w swoim rodzaju spotkanie jej serca z sercem Boga Ojca.
Oświecona
„Gdy najwyższy Ojciec niebieski raczył oświecić moje serce swoją łaską, abym czyniła pokutę za przykładem i według nauki świętego naszego Ojca Franciszka” (RegKl 6, 1). Ten Ojciec raczył w swej dobroci „oświecić” (illustrare) serce młodziutkiej patrycjuszki. Użyty czasownik illustrare wskazuje na to, iż w jej serce zostało jakby wpisane, wymalowane pragnienie serca Boga Ojca (cor meum dignatus est illustrare). To Ojciec niebieski przekazał jej charyzmat, który potem miał stać się drogą dla wielu innych kobiet.
Nawrócenie Klary może być rozumiane jako owoc spotkania dwu serc: miłosiernego serca Boga Ojca z sercem młodziutkiej Asyżanki. Wszystko, cokolwiek wydarzy się potem, w dalszym życiu Klary, będzie przeniknięte tęsknotą i wspomnieniem tego głębokiego i wewnętrznego doświadczenia dotknięcia, oświecenia, przeobrażenia jej serca łaską płynącą z samego źródła, którym jest miłosierne serce Boga Ojca.
Książka dostępna jest w sklepie internetowym E-SERAFIN.PL