Tłumy szczecinian i przyjaciół z całej Polski żegnały 14 listopada w Szczecinie Aleksandrę Fenrych – zmarłą w wieku 60 lat nauczycielkę, działaczkę „Solidarności”, opiekunkę niepełnosprawnych i dominikańską tercjarkę.
Liturgii pogrzebowej z udziałem kilkunastu kapłanów przewodniczył w dominikańskim kościele o. Jan Spież OP. W homilii o. Wojciech Surówka OP – w nawiązaniu do odczytanego wcześniej „Hymnu o Miłości” św. Pawła – przedstawił zmarłą jako osobę, która w swym życiu w pełni odpowiedziała na Boże powołanie do miłości, realizując ją jako matka sześciorga dzieci, w tym jednego adoptowanego oraz jako żona i nauczycielka. „Ziemskie życie Aleksandry zostało spełnione, a teraz Bóg w niezmierzonej tajemnicy swej miłości, powołuje ją do siebie” – mówił o Surówka. Wyjaśniał, że choć z pozoru mogłoby się wydawać, że jej życie zostało przerwane zbyt wcześnie, to – jak przekonywał dominikanin – Bóg zawsze znajduje dla człowieka najlepszy „moment przejścia do pełni jego niebieskiej miłości”. Aleksandra Fenrych z domu Fleszar urodziła się 23 kwietnia 1951 roku w Gorzowie Wielkopolskim. W roku 1974 ukończyła studia matematyczne na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. W tym samy roku poślubiła Przemysława Fenrycha, z którym ma pięć córek: Joannę, Martę, Zofię, Barbarę i Ewę. W czerwcu 2001 roku stali się rodzicami zastępczymi dla Tomka. Uczyła matematyki w Liceum Ogólnokształcącym nr 1 w Szczecinie, skąd w stanie wojennym została usunięta za działalność w NSZZ „Solidarność”. Opiekowała się też niepełnosprawnymi w Polskim Stowarzyszeniu na rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym. Od 1992 do 2006 roku uczestniczyła w tworzeniu Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego im. Maksymiliana Kolbego w Szczecinie wychowując i nauczając matematyki kolejne pokolenia uczniów. Była współzałożycielką Szczecińskiego Klubu Katolików im. Michała Platera-Zyberka oraz tercjarką we Fraterni Świeckich Dominikanów w Szczecinie. Zmarła 7 listopada.