Bracia i Siostry w Chrystusie, Jedynym Odkupicielu człowieka!
W Święto Ofiarowania Pańskiego – dn. 2 lutego 2012 roku – wszedłem do Bazyliki Archikatedralnej w Częstochowie, aby wpatrując się w tajemnicę wspólnoty miłości Najświętszej Rodziny z Nazaretu, po raz kolejny zawierzyć Bogu swoje życie i posługę biskupią wśród Was i dla Was. Dzisiejsza niedziela zwykła pozwala nam za łaską Bożą doświadczyć – z jednej strony: wybraństwa, a z drugiej: misji Kościoła wobec współczesnego świata. Księgi Nowego Testamentu z upodobaniem określają Kościół słowem: Ecclesia – co oznacza: zgromadzenie, zwoływanie się w imię Boga i tworzenie wspólnoty „domu Boga z ludźmi”.
Widzimy więc, że elementami odróżniającymi nas chrześcijan od innych osób jest otwarcie na Chrystusa i przyjęcie łaski wiary, która rodzi się ze słuchania Słowa Bożego (por. Rz 10,17). Ta droga wiary została na nowo rozświetlona przez posłannictwo Jednorodzonego Syna Bożego, Jezusa Chrystusa, który nie tylko pouczał swoim słowem i uzdrawiał z wszelkich słabości, ale tajemnicą Śmierci i Zmartwychwstania odsłonił nową perspektywę dla człowieka: życie wieczne. To On dał swoją niepowtarzalną odpowiedź na Hiobowe i jemu podobne pytania o sens i kierunek życia ludzkiego. Jego Ewangelia jest nie tylko jedną z wielu prawd, które podsuwa świat. To jest „nowy program życia i nadziei”, które biorą swój początek z Boga i do Niego zmierzają. Ten program wypełnił się w Osobie Jezusa Chrystusa, Jedynego Pośrednika między Bogiem i ludźmi. Święty Paweł Apostoł dobrze zrozumiał tę tajemnicę Jezusa – Zbawiciela, którego spotkał osobiście i odtąd Jemu poświęcił swoje życie dla zbawienia Żydów i pogan. Wyraził to słowami Pierwszego Listu do Koryntian: „Świadom jestem ciążącego na mnie obowiązku. Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii… Stałem się wszystkim dla wszystkich, aby pozyskać ludzi dla Chrystusa” (9,17-18.22).
Drodzy Bracia i Siostry!
Prawda i łaska przyniesione przez Chrystusa stały się również naszym udziałem w Kościele i przez Kościół. Uczestniczymy w tej samej tajemnicy wybrania i posłania do świata. Za przykładem św. Pawła – przez głoszenie Ewangelii – pragnę prowadzić Was i wszystkich ludzi do Chrystusa. Was, którzy jesteście blisko i tych, którzy są z dala od Ewangelii i Kościoła. Wobec każdego człowieka, którego spotkam na drogach swojej posługi w Kościele Częstochowskim i poza jego granicami, chcę powtórzyć słowa, które za Benedyktem XVI wypowiedziałem po święceniach biskupich w Zamościu: „Nie pracujemy po to, aby bronić określonej pozycji władzy pasterskiej, jakiejś strategii sterowania ludźmi, ale po to, by ulice naszego miasta i świata były otwarte na Chrystusa”. To jest moje i nasze zadanie „nowej ewangelizacji”, abyśmy za wstawiennictwem Maryi, Jasnogórskiej Matki Kościoła, Świętych Patronów Polski wraz z błogosławionym Janem Pawłem II „czynili Kościół domem”, wspólnotą osób związanych z Bogiem i pomiędzy sobą.
Każdy bez wyjątku człowiek, który zechce „wejść w głąb prawdy i łaski Chrystusa”, doświadczy nadziei i sensu życia, jakich świat dać nie może. Musimy to sobie z nową siłą podkreślić, że największym zagrożeniem i nieszczęściem człowieka jest nieznajomość Ewangelii, a tym samym brak spotkania i znajomości Chrystusa. A to oznacza również brak umiejętności nadania sensu swojemu życiu. „Nie możemy więc – idąc za głosem Synodu Biskupów z 2001 roku – poddać się i zastraszyć różnym formom negacji żywego Boga, które mniej lub bardziej jawnie próbują podważyć chrześcijańską nadzieję życia wiecznego, czyniąc z niej parodię lub ośmieszając ją”. Zadaniem zaś każdego biskupa jest w rzeczywistości głoszenie światu nadziei pokładanej w Chrystusie, która przewyższa wszystko to, co serce człowieka zdolne jest pojąć (1 Kor 2,9). Dlatego z całego serca dziękuję nade wszystko Opatrzności Bożej, która z miłosną troską kieruje losami jednostek i świata, że decyzją Ojca Świętego Benedykta XVI, dane mi jest stanąć pośród Was jako kolejny „sługa Maryi” prowadzący ku Chrystusowi w tajemnicy życia Kościoła.
Na ręce Księdza Arcybiskupa–Seniora Stanisława pragnę podziękować za wieloletni i wielokształtny trud duszpasterskiej odpowiedzialności i współpracy wraz z Księżmi Biskupami Pomocniczymi, Braćmi w kapłaństwie, w tym Wspólnocie Seminarium Duchownego, Osobami Życia Konsekrowanego, a także całej rzeszy katolików świeckich, a w niej, władzom lokalnym różnych wymiarów służb. Wszystkim zaangażowanym w przygotowanie, a następnie piękny i sprawny przebieg uroczystości ingresowej, jak również przesłane życzenia i modlitwy, za każdy gest dobrej woli: Bóg zapłać! Osobne podziękowanie kieruję w stronę ludzi służących Prawdzie, którzy współpracowali w przekazie obszernych i rzetelnych informacji na czele z naszym Tygodnikiem Niedziela, rozgłośniom radiowym: Fiat, Jasna Góra, Radia Maryja oraz Telewizji Trwam.
W zakończeniu tego Listu, chciałbym dać świadectwo osobistego spotkania w Watykanie z Ojcem Świętym Benedyktem XVI w dniu 25 stycznia 2012 roku. Kiedy zwróciłem się z prośbą o apostolskie błogosławieństwo dla nas wszystkich, Ojciec Święty skierował do mnie, a zarazem do nas wszystkich, prostą, ale jakże zobowiązującą prośbę:„Proście za mną przed Obliczem Matki Bożej na Jasnej Górze!”. Moja odpowiedź była również prosta: ”Modlimy się i przyrzekamy zawsze prosić…”. To zadanie złożyłem we własnym sercu i Wam przekazuję, aby nasza modlitwa była zawsze wyrazem więzi jedności i miłości do Następcy św. Piotra, który w sposób odpowiedzialny prowadzi Kościół na drogach czasu.
Bogurodzico, Dziewico, Maryjo! Jasnogórska Matko Kościoła i Królowo Polski! Uproś nam łaskę i światło nadziei na drogach „nowej ewangelizacji”!
Na znak miłości, „która jednoczy i wszystko nam wyjaśnia”, udzielam z serca pasterskiego błogosławieństwa:
W Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen!
/-/ Wasz Biskup
+ Wacław DEPO
Kuria Metropolitalna w Częstochowie
Częstochowa, 30 stycznia 2012 r.