Przyjmijcie mnie w Waszym Betlejem zakonnym, jako Dziewicę Wspomożycielkę i Świętą Bożą Rodzicielkę, która dała Światu Syna Bożego, a Waszym Gospodom zakonnym chce dać Synów w licznych powołaniach, ku Radości Waszej, ku Chwale Bożej, ku rozrostowi Kościoła Chrystusowego. Będę dla Was Matką niezwykle płodną, będę Waszym Pokojem i Miłością, będę Waszym Bogactwem i Mądrością, Waszym Rozrostem i Wytrwaniem.”
W 1963 r. takie przesłanie do zakonników, w imieniu Maryi, kierował Kardynał Stefan Wyszyński. Po ponad pięćdziesięciu latach, 30 kwietnia i 1 maja 2015 r., dzięki peregrynacji kopii obrazu Czarnej Madonny, słowa te na nowo wybrzmiały w pallotyńskim Betlejem” w Ząbkowicach Śląskich.
Znak maryjnej obecności stał się przyczynkiem do powierzenia się Jezusowi przez ręce Najświętszej Maryi Panny. Szczególnie uroczyście przeżywali to nowicjusze, którzy sam akt zawierzenia poprzedzili 3-dniowymi rekolekcjami pod pasterską opieką mistrza nowicjatu ks. Tadeusza Miszewskiego SAC. Boża Opatrzność w swej niezwykłości umieściła w tym czasie wspomnienie świętych, którzy szczególnie zasłynęli ze swej maryjnej pobożności. Tym samym św. Ludwik Maria Grignon de Montfort i św. Katarzyna Siennejeska stali się naturalnymi przewodnikami w poznawaniu Maryi. Czas pełen ubogacających treści inspirował do zajrzenia w głąb siebie. Po zakończeniu ćwiczeń duchowych, ks. Marek Chmielniak SAC odczytał orędzie maryjne napisane przez Kardynała Wyszyńskiego „(…) będę Waszym Bogactwem i Mądrością(…)”.
Owocny okazał się również dzień skupienia całej wspólnoty, który poprowadził zaproszony gość, o. Radosław Zięzio SSCC. Przełożony klasztoru Christus Rex w Polanicy Zdroju podczas konferencji przypominał słowa papieża Franciszka z okazji ogłoszenia Roku Życia Konsekrowanego. Podkreślał szczególnie trzy wymiary życia zakonnego:
- Obecność w świecie, pośród ludzi, w sercu Kościoła i na rozległych horyzontach;
- Życie kontemplacyjne, zakorzenione w Jezusie Chrystusie;
- Życie wspólnotowe zbudowane na fundamencie, jakim jest jedynie Jezus Chrystus.
Pośród wspólnych śpiewów, modlitw różańcowych, Apeli Jasnogórskich i chwil na osobiste spotkanie z Maryją, najważniejsza była Eucharystia, kończąca okres peregrynacji. Pełen pallotyńskiego ducha akt zawierzenia wypowiedziany przez nowicjuszy w trakcie tej Najświętszej Ofiary był nie tylko teatralnym gestem, ale też głęboko zakorzenionym w naszych sercach wyznaniem. Niezależnie od tego, czy wypowiedziane po raz pierwszy, czy po raz tysięczny, powierzenie swej drogi do Jezusa Maryi, zawsze brzmi jak oświadczyny.
Al. now. Paweł Apelt
Za: InfoSAC 11/05/2015 [18]
