10 listopada, 2020
w Prowincji Polskiej!Deo gratias!
Drodzy Współbracia!
„Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat; tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara. (1 J 5,4)
W tym roku przeżywamy niełatwy czas pandemii. Stajemy każdego dnia przed ogromnymi wyzwaniami, kto wie, czy nie największymi w ostatnich dziesiątkach lat. Tym, co daje nam wewnętrzną siłę jest wiara i ufność w Opatrzność Bożą.
Na wiosnę podczas pierwszej fazy pandemii jakoś szczęśliwie obroniliśmy nasze wspólnoty i podopiecznych od koronawirusa. W chwili obecnej, kiedy tak dynamicznie rozwija się druga faza pandemii doświadczamy, jak bezsilni jesteśmy wobec tego zagrożenia. Wielu naszych Współbraci ma już za sobą to doświadczenie koronawirusa, a wielu w dalszym ciągu zmaga się z nim. Doświadczenie pandemii jest obecnie udziałem wspólnot zakonnych:
w Warszawie przy ul. Lindleya i przy ul. Barskiej, w Brańszczyku, Kaliszu przy ul. Kościuszki i na Białorusi oraz w Dziełach: w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym w Warszawie, w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym
w Łaźniewie i w Domu Pomocy Społecznej w Izbicy Kujawskiej. Sytuacja jest naprawdę poważna.
Mając na uwadze narastające zagrożenie zdrowia i życia ludzkiego, związane z rozszerzaniem się pandemii, wszystkich Współbraci proszę o wzmożenie modlitw o jej ustanie. Proszę, aby w każdej Wspólnocie przełożeni zatroszczyli się, aby do końca pandemii począwszy od listopada, w każdym miesiącu, wybrać jeden dzień szczególnej modlitwy i postu. Również proszę o odprawienie w każdym miesiącu do końca pandemii przynajmniej jednej Mszy św. o ustanie pandemii i o zdrowie dla chorych Współbraci i podopiecznych w naszych Dziełach. Z żarliwością zatem i ufnością módlcie się do Boga: za chorych przebywających w szpitalach i w domach, o ofiarność i odwagę dla całej służby zdrowia, dla lekarzy i pielęgniarek, którzy ryzykują własnym zdrowiem, a niekiedy i życiem, byśmy mogli szczęśliwie przeżyć ten trudny czas. Bądźcie solidarni i odpowiedzialni za innych, w sposób szczególny pamiętając o naszych seniorach, niosąc im konkretną pomoc i wsparcie. W tej trudnej sytuacji proszę Was o cierpliwe znoszenie niedogodności i przestrzeganie zaleceń sanitarnych w imię miłości bliźniego, do której wzywa nas Pan Jezus.
Niech wsparciem będą dla nas słowa ks. Orione, które skierował do Polaków 9 września 1939 r.: „Zawierzenie i ufność w Bogu niech będzie, moi synowie Polacy, balsamem dla naszych serc, a Jezus Chrystus niech wam da pogodę ducha, odwagę i stałość í niech od was oddala przerażenie, wszelki upadek ducha i bezsilność. /…/ W naszych cierpieniach. Maryja niech będzie naszą nadzieją i naszą hetmanką, tak jak jest naszą najtkliwszą Matką. Dodaję wam otuchy i obejmuje „w pocałunku Chrystusa – in osculo Christi” każdego z osobna í błogosławię wam wszystkim i każdemu”.
Zachęcam Was jeszcze raz, abyście z ufnością oddawali się pod szczególną opiekę św. Jana Pawła II Wielkiego i św. Alojzego Orione. Szukajcie również opieki u św. Andrzeja Boboli, Patrona Polski, którego Pan Bóg w ostatnich czasach zsyła nam jako naszego szczególnego opiekuna i obrońcę.
Z braterskimi pozdrowieniami,
Przełożony Prowincjalny
ks. dr Krzysztof Miś FDP
Za: www.orione.pl