„W moim życiu najczęściej wszystko było odwrotnie. Wśród ateistów byłem głęboko wierzącym. Pośród zagorzałych katolików reprezentowałem radykalny sceptycyzm. W Poznaniu czułem się warszawiakiem. W Warszawie tęskniłem do poznańskiej solidności. W PRL byłem wrogiem klasowym. Na emigracji zajadle broniłem ludowej ojczyzny” – opowiadał o sobie.
Do zakonu po studiach
Poznaniak – urodził się 18 stycznia 1927 roku jako Zygmunt Pawłowski. Jako siedemnastoletni chłopak wziął udział w Powstaniu Warszawskim. Po wojnie zdał maturę i rozpoczął studia na Uniwersytecie Poznańskim. Zetknął się wtedy z prowadzonym przez ojca Bernarda Przybylskiego Duszpasterstwem Akademickim Dominikanów.
W 1949 roku, po studiach, wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego i otrzymał imię Tomasz. Siedem lat później przyjął święcenia kapłańskie. Studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, gdzie obronił doktorat.
„Beczka” i „Szopka”
Na początku lat 60. pracował jako duszpasterz we Wrocławiu. Kilka lat później wrócił do rodzinnego Poznania, gdzie wspólnie z ojcem Joachimem Badenim prowadził duszpasterstwo studentów, którego był wychowankiem.
W 1964 roku na prośbę ówczesnego arcybiskupa krakowskiego Karola Wojtyły założył w Krakowie duszpasterstwo akademickie „Beczka” – prowadził je do 1983 roku. Wrócił na cztery lata do Poznania, by prowadzić ponownie duszpasterstwo studentów. Kilka lat później rozpoczął pracę w Rzeszowie, gdzie założył duszpasterstwo akademickie Szopka”.
W latach 1994-2005 mieszkał w gdańskim klasztorze. Ostatnie lata życia spędził w Rzeszowie.
Order od prezydenta
Był Honorowym Obywatelem Krakowa. Prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Zmarł 23 maja. Prosimy o modlitwę w intencji ojca Tomasza.
fot. Maciej Maziarka / DA Beczka