Oficjalne uroczystości jubileuszowe w Markowicach rozpoczęły się od nabożeństwa ku czci Matki Bożej Markowickiej – Królowej Miłości i Pokoju – Pani Kujaw. Modlitwie przewodniczył o. Lucjan Osiecki OMI, ostatni oblacki proboszcz markowickiej parafii.
Mszy świętej przewodniczył bp Wiesław Krótki OMI – ordynariusz kanadyjskiej diecezji Churchill-Hudson Bay, absolwent byłego Niższego Seminarium Duchownego, działającego w Markowicach. Słowo do zebranych wygłosił o. Wojciech Popielewski OMI – pochodzący z markowickiej parafii, absolwent junioratu, a obecnie rektor Międzynarodowego Scholastykatu Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w Rzymie.
Przywołując scenę, gdy św. Franciszek wraz z towarzyszami stanął przed Ojcem Świętym, kaznodzieja odniósł ją do pionierów markowickiego klasztoru:
Sto lat od czasu, kiedy tu do Markowic przyszli pierwsi misjonarze oblaci, przyszli do warunków bardziej niż trudnych, potrafię sobie wyobrazić ich jasne twarze, ale nie mieli nic. Nie byli ubrani żadnymi zaszczytami, strukturami, bogactwem, przywilejami, karierą – niczym. Stanęli tutaj po prostu, żeby tak, jak mówi dzisiejsze słowo Boże z pierwszego czytania, nie na Górze Syjon, ale pośród równiny kujawskiej ziemi, szczepić pędy miłości do Boga i do człowieka. Kiedy się czyta zapisy księgowe wydatków z tamtych początków, zdumiewa jedna rzecz, że ci pionierzy nie myśleli o sobie. Każdy pieniądz zdobyty z misji, rekolekcji, z ofiar – księgowali tylko w trzech kolumnach. Żeby wspólnota mogła cieszyć się ciepłem i miłością, tym minimum, które pozwala im głosić słowo. Żeby nowicjuszom zapewnić warunki, w których można rozwijać powołanie. I żeby mogło się rozwijać duszpasterstwo w tym kościele, w tej parafii – mówił ojciec Popielewski.
Kaznodzieja przywołał postacie kilku zakonników, które wpisały się w historię oblackiej obecności w Markowicach, podkreślając, że powołaniem misjonarza Niepokalanej jest świętość.
Posłuchaj całego kazania o. Wojciecha Popielewskiego OMI:
Wieczorem odbyła się procesja różańcowa po przykościelnym parku. Modlitwie przewodniczył mistrz nowicjatu – o. Krzysztof Jamrozy OMI. Rozpoczynając modlitwę w bazylice, wskazał, że:
(…) Pragniemy podziękować Bogu i Niepokalanej za tą wielką łaskę pobytu w miejscu uświęconym wielowiekową obecnością Kujawskiej Madonny. Pragniemy w modlitwie różańcowej zawierzać naszą posługę i wszystkich ludzi, którzy przez te lata nam towarzyszyli. I chcemy prosić, by Królowa Miłości i Pokoju wypraszała wszelkie potrzebne łaski dla tej ziemi, dla kujawskiego ludu i wszystkim, którzy z wiarą zawierzać się będą Jej możnemu wstawiennictwu.
Na koniec nabożeństwa prowincjał – o. Paweł Zając OMI zawierzył Maryi całą Polską Prowincję oraz jej dzieła.
Więcej (zdjęcia) na: www.oblaci.pl
Podczas drugiego dnia uroczystości jubileuszowych w Markowicach uroczystej sumie na ołtarzu polowym przewodniczył bp Wiesław Krótki OMI – ordynariusz diecezji Churchill-Hudson Bay w Kanadzie, a jednocześnie absolwent Niższego Seminarium Duchownego. Mszę świętą koncelebrowali misjonarze oblaci na czele z prowincjałem – o. Pawłem Zającem OMI oraz prezbiterzy zakonni i diecezjalni wraz z proboszczem miejscowej parafii ks. Rafałem Białkiem. W Eucharystii uczestniczyli absolwenci oblackiego junioratu oraz miejscowa wspólnota parafialna.
Dziękujemy Ci Boże za to, że możemy chwalić Ciebie za sto lat nowicjatu tutaj w Markowicach, wspaniałego czasu dla setek, setek młodych chłopców, którzy doszli do kapłaństwa, stali się rodziną oblacką i tutaj uczyli się wielu rzeczy – wyjaśniał powód jubileuszu biskup Krótki – My, którzy tutaj jesteśmy zgromadzeni wokół ołtarza mamy niesamowite wspomnienia. (…) My wszyscy tęsknimy za wami, a jesteśmy na całym świecie – właśnie tutaj z Markowic, po tej szkole, a przyjechaliśmy z całej Polski. To jest niesamowite jak rodzina, która nie jest rodziną od tego samego ojca, tej samej matki, staje się wielka, staje się mocna, Bogiem mocna, Duchem i niesie w świat to, co nauczyła się także od was. Myśmy tutaj uczyli się od was miłości, zrozumienia i przebaczenia. Byliście fantastycznymi świadkami tego, co my dzisiaj w życiu robimy. To, że kochani ojcowie na parafiach służą ludziom, oddają czas, poświęcenie, wszystkie swoje dary, to szlifowało się tutaj – w kuźni Bożej, w tej kuźni kujawskiej – kontynuował kaznodzieja.
Biskup Wiesław nawiązywał do wspomnień, jakie wyniósł z Markowic. Także tych momentów, które kształtowały jego obecną posługę.
W pierwszej czy drugiej klasie mówili, że jest profil. Zdjęcie musisz z dobrej strony sobie zrobić, żeby ten profil był dobry. Podobno miałem jedną stronę dobrą, a drugą niedobrą. Więc w kościółku w niedzielę trzeba było jakoś się ustawić, żeby ludzie widzieli dobry profil. Ja zawsze siedziałem w stallach, z waszej strony – wiernych, po prawej stronie, przy Matce Bożej, jak najbliżej Matki Bożej, żeby Ona pracowała nad tym profilem nieładnym. Ale myśląc o tym moim życiu, zapomniałem, że naprzeciw święta Teresa od Dzieciątka Jezus spoglądała i mówiła: “Ty osiołku”. No bo tak chyba było. A jak zostałem biskupem, wcześniej też jako misjonarz, zawsze modlitwa wśród Eskimosów kończy się: “Święta Teresko od Dzieciątka Jezus, módl się za nami”. Okazało się, że patronką diecezji jest święta Tereska od Dzieciątka Jezus. Ona już tutaj przez cztery lata pracowała i szlifowała mój uparty charakter – wspominał z humorem biskup Krótki.
Bóg tak pracował nad nami tutaj, żeby z nas wyrósł materiał, który będzie niósł Chrystusa do ludzi, do drugiego człowieka. I myślę, że każdy z nas, który stąd pochodzi – czy ma wspaniałą rodzinę, czy ma cudowną żonę, czy ma dzieci, czy ich nie ma – te działa Bożej pracy, w Bożym warsztacie tutaj na Kujawach, przyniosły owoce. I my staliśmy się Bożym narzędziem, narzędziem Ewangelii i głosimy dzisiaj Ewangelię w całym świecie.
Posłuchaj całego kazania bp. Wiesława Krótkiego OMI:
Za: www.oblaci.pl