Decyzja ta, która uświęciła oblacki sposób życia i była publicznym uznaniem w Kościele, została przyjęta z radością i wdzięcznością. Dzień później po tym wydarzeniu, Eugeniusz de Mazenod pisał do o. Tempiera:
„Wniosek, jaki powinniśmy wysnuć, moi drodzy przyjaciele i dobrzy bracia … to przywiązać się do naszych Reguł sercem i duszą oraz z (większą) dokładnością praktykować to, co one nam zalecają. To nie jest błaha sprawa, to już nie zwyczajne przepisy, pobożne postanowienia: to są Reguły zatwierdzone przez Kościół po drobiazgowym badaniu … Stały się one własnością Kościoła, który je przyjął.
Przez swoją słabość i szczupłą liczbę jesteśmy niczym płód poroniony, a przecież nasze istnienie w Kościele nie jest mniejsze niż sławnych organizmów, niż najświętszych stowarzyszeń. Poznajcie waszą godność i czuwajcie, aby nigdy nie przynieść ujmy swojej Matce … Łaska będzie ją użyźniać, aby zrodziła wielką liczbę dzieci, jeśli będziemy wierni i jeśli nie ściągniemy na nią hańby bezpłodności przez naszą przewrotność. W imię Boże bądźmy święci”. (Ecrits oblats, VII, s. 41)
Przygotowaniem duchowym do przeżywania kolejnej rocznicy papieskiej aprobaty naszego Zgromadzenia był dzień skupienia, który rozpoczął się w poniedziałkowy wieczór 10 lutego. Naszym duchowym przewodnikiem był o. Bernard Felczykowski OMI, ojciec duchowny w naszym oblackim seminarium w Obrze.
W naszej świętokrzyskiej wspólnocie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w rocznicę aprobaty naszej rodziny zakonnej celebrowaliśmy uroczystą Eucharystię wraz z pielgrzymami w bazylice mniejszej o godzinie 12.00. Przewodniczył jej i wygłosił okolicznościowe kazanie o. Michał Tomczak OMI.
Podobnie jak wszyscy Oblaci na całym świecie także ojcowie i bracia ze Świętego Krzyża odnowili śluby zakonne oraz odmówili Akt Zawierzenia Zgromadzenia Maryi Niepokalanej.
„Wezwanie Jezusa Chrystusa, posłyszane w Kościele poprzez potrzeby zbawienia ludzi, jednoczy Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej”. (K 1)
Za: swietykrzyz.pl