Bywają tematy, których się nie porusza. Po prostu nie wypada, powodują konsternację czy niezręczną ciszę przy stole. Nie lubimy słyszeć, mówić o śmierci, czy nawet uczestniczyć w pogrzebach. Boimy się jej. W tym strachu ukryty jest też szacunek –nie chcemy jej zbanalizować, spłycić. Jakoś trudno nam uwierzyć, że śmierć jest wstępem do lepszego życia z Bogiem. Kard. Luis Tagle, którego jeszcze bardziej polubiłem po zakończonej niedawno pielgrzymce papieża Franciszka na Filipiny, napisał w swojej książce, że chrześcijanie to ludzie „Wielkiej Nocy”. Ludzie Paschy, którzy przechodzą ze śmierci do życia, o czym nam przypomina zbliżająca się Wielkanoc. W żywych do dziś wierzeniach w kulturach tradycyjnych można zauważyć intuicje chrześcijańskie. Dla mieszkańców Afryki, Azji, obu Ameryk, Azji, Australii i Oceanii śmierć nie jest, tak jak dla chrześcijan, końcem, ale przejściem do innego rodzaju życia – pisze w edytorialu o. Marcin Wrzos OMI, redaktor naczelny poznańskiego czasopisma.
Na łamach „Misyjnych Dróg” autorzy przedstawiają kultury, w których zmarli stają się pośrednikami pomiędzy Bogiem, bogami, a żyjącymi. W artykułach przestawiono fenomen przeżywania śmierci na wyspach: Madagaskar, Papua Nowa Gwinea, Sulawesi, ale też w Tybecie, Peru, Arktyce, a także trudne głoszenie chrześcijańskiej wiary w Zmartwychwstanie.
W piśmie znajduje się raport dotyczący polskich biskupów ma misjach, których w ostatnim czasie zostało wyświeconych więcej niż w Polsce. Opublikowano również misjologiczną analizę pielgrzymki papieża Franciszka na Sri Lankę.
W 170. numerze „Misyjnych Dróg” czytelnicy znajdą rozmowę z ks. Janem Kaczkowskim, bioetykiem, dyrektorem i założycielem hospicjum w Pucku, chorym na raka. Natomiast o ewangelizacji w amazońskim buszu i w Internecie rozmawiano nowym biskupem w Brazylii o. Janem Kotem OMI. O śmierci w różnych religiach świata pisze religiolog prof. Aldona Piwko, a o chrześcijańskiej nadziei paschalnej o. prof. Wacław Hryniewicz OMI.
Budzę się, gdy jest jeszcze ciemno i zaczynam przygotowywać śniadanie. Ucieram sorgo. Potem budzę swoje rodzeństwo, myjemy twarze i zęby. Potem muszę iść po wodę około 25 minut z dwudziestolitrowym baniakiem, który jest bardzo ciężki, ale żadne z mojego rodzeństwa nie jest wystarczająco duże, aby mi pomóc. Mój brat ma chore oczy. Nie widzi dobrze i nie może pomagać. Robię to sama. Codziennie chodzę po wodę co najmniej trzy razy. Jeśli zostanie jej trochę z poprzedniego dnia, nie muszę iść rano. Taki poranek jest miły. Następnie piorę. Po jakimś czasie znowu idę po wodę i zaczynam przygotowywać sorgo na kolację. Dwa lub trzy razy w tygodniu muszę przynieść opał z bardzo daleka. To fragment zapisków z rozmów z chrześcijańskimi uchodźcami w Sudanie Południowym, gdzie najstarsze dzieci zajmują się młodszym rodzeństwem, w sytuacji, gdy ich rodzice zginęli. Jest to reportaż dwukrotnego laureata World Press Photo Andrew McConnella oraz publicysty Mike’a Pflanza.
W kolejnym wydaniu czasopisma znajdują się informacje dotyczące projektu „Misjonarz na Post” prowadzonego przez redakcję, a także szesnastostronicowa wkładka dla dzieci „Misyjne Dróżki Dreptaka Nóżki”, tym razem o misjach w Chinach. Opublikowano także felietony.
Misyjne Drogi” to prawie stustronicowy dwumiesięcznik wydawany od 1983 r. w Poznaniu przez Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Do publicystów piszących na jego łamach zalicza się o. Wacława Hryniewicza OMI, ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego, o. Jarosława Różańskiego OMI, Tomasza Terlikowskiego, o. Andrzeja Madeja OMI, Aldonę Piwko, Beatę Zajączkowską, Eugeniusza Sakowicza, Selima Chazbijewicza czy ks. Andrzeja Dragułę. W piśmie gościli też m.in. Wojciech Cejrowski, Jasiek Mela, Przemysław Babiarz, Robert „Litza” Friedrich, Wanda Błeńska, Anna Golędzinowska, Kaja Godek, Krzysztof Krawczyk, Mate.O czy Varis Dirie. Celem redakcji jest kreatywna i ciekawa prezentacja działalności misyjnej Kościoła, treści religioznawczych, podróżniczych i antropologicznych. To czasopismo misyjne o największym nakładzie i objętości w Polsce, dostępne także w wolnej sprzedaży.
MW OMI/Poznań
Za: www.oblaci.pl.