25 stycznia 1816 roku Eugeniusz de Mazenod wraz z pierwszymi towarzyszami, zamieszkał w starym, pokarmelitańskim klasztorze w Aix, na południu Francji. Data ta w naszej rodzinie zakonnej przyjęła się jako dzień narodzin Zgromadzenia.
Świętokrzyska wspólnota Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej podczas wspólnej modlitwy z pracownikami na czele z kierowniczką Anną Moruś – Mergalską i podopiecznymi Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej z Nowej Słupi dziękowała Bogu w blasku relikwii swego założyciela św. Eugeniusza de Mazenoda na Świętym Krzyżu za Zgromadzenie oraz za wszystkich Przyjaciół Misji Oblackich, Honorowych Oblatów i Dobrodziejów sanktuarium i klasztoru.
Do wspólnej modlitwy dołączyli również ks. Andrzej Górnik – proboszcz parafii w Nowej Słupi; o. Jan Wlazły OMI, dyrektor sekretariatu powołań w Poznaniu wraz z młodzieńcami i braćmi juniorystami; burmistrz Miasta i Gminy Nowa Słupia Andrzej Gąsior z przewodniczącym Rady Miejskiej Rafałem Piaseckim oraz radni.
W naszej świętokrzyskiej wspólnocie podczas celebrowanej w samo południe Eucharystii w bazylice mniejszej dziękowaliśmy Panu Bogu za dar św. Eugeniusza i jego pierwszych towarzyszy, którzy zapoczątkowali oblacką rodzinę. Mszy świętej przewodniczył o. Sławomir Dworek OMI, wikariusz prowincjalny i mistrz nowicjatu. Homilię wygłosił o. Dariusz, rektor bazyliki.
Ojciec Dariusz nawiązując do liturgicznego Święta Nawrócenia Pawła Apostoła powiedział:
– W liturgii kościoła zazwyczaj obchodzimy rocznicę śmierci świętych, uznając, że był to dzień narodzin dla nieba. Rzadko zaś wspominamy jakąś inną ważną chwilę z ich życia. Jednym z takich nielicznych wydarzeń jest nawrócenie św. Pawła, a dla nas oblatów dodatkowo wydarzenie z życia naszego św. Założyciela i jego pierwszych towarzyszy sprzed 204. lat.
– Wpatrując się w dwie postaci, które Kościół nam dziś przedstawia, nie pytaj siebie, co potrzeba światu. Zapytaj się co i kto ożywia ciebie. I idź, ponieważ światu potrzeba ludzi żywych! A w moim sercu – nowicjusza, brata zakonnego, kapłana – oblata; a w moim sercu męża, żony, ojca, matki, dziecka, młodego człowieka, babci, dziadka – kto żyje? Kto i co ożywia moją codzienność? Obyśmy wszyscy mogli powtórzyć za św. Pawłem: Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus! – zachęcał zebranych o. Dariusz.
Po uroczystej Mszy świętej wszyscy uczestnicy liturgii ucałowali relikwie św. Eugeniusza de Mazenoda. Następnie udali się do klasztornego refektarza na wspólny świąteczny posiłek.
Także podczas przeżywanego dziś dziękczynnego nabożeństwa świętokrzyscy oblaci modlili się o błogosławieństwo Boże i opiekę Maryi Niepokalanej – Patronki Zgromadzenia dla swojej rodziny zakonnej oraz upraszali dar licznych i świętych powołań oblackich.
W Polsce na dzień dzisiejszy oblaci są obecni w 21 placówkach: Poznaniu, Obrze, Świętym Krzyżu, Bodzanowie, Gdańsku, Gorzowie Wielkopolskim, Grotnikach, Iławie, Katowicach, Kędzierzynie-Koźlu, Kodniu, Laskowicach, Lublinie, Lublińcu, Kokotku, Opolu, Siedlcach, Warszawie, Wrocławiu, Łebie i Zahutyniu.
Dom Prowincjalny znajduje się w Poznaniu. Domy formacyjne znajdują się w Obrze – Wyższe Seminarium Duchowne i na Świętym Krzyżu – Nowicjat.
W tym roku Polska Prowincja Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej przeżywa jubileusz 100 – lecia obecności na polskiej ziemi. Liczy ponad 400 członków pracujących w Polsce a także Kanadzie, Francji, Ukrainie, Białorusi, Rosji, Syberii, Turkmenistanie, Kamerunie, Madagaskarze i Skandynawii.