8 stycznia przypada 400. rocznica śmierci bł. Reginy Protmann – założycielki Zgromadzenia Sióstr św. Katarzyny.
Jubileuszowa Eucharystia, sesja naukowa, prezentacja książki, oratorium, złożą się na uroczyste obchody rocznicy w Braniewie i Olsztynie – na ziemiach, gdzie urodziła się i pracowała fundatorka jednego z pierwszych żeńskich zgromadzeń kontemplacyjno-czynnych w Kościele. Obchody Jubileuszu rozpoczną się 17 stycznia, w przeddzień 400. rocznicy śmierci bł. Reginy, świętowaniem w gronie młodzieży, chorych i potrzebujących, a także mieszkańców Braniewa. 17 maja na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie odbędzie się sesja naukowa “Bł. Regina Protmann i Zgromadzenie Sióstr św. Katarzyny – wkład w dziedzictwo kulturowe Warmii”. Tego samego dnia w Muzeum na Zamku w Olsztynie planowane jest otwarcie wystawy poświęconej Założycielce katarzynek, w Braniewie odbędzie się zaś prezentacja poświęconej jej książki “Światło, które nie może zgasnąć” s. Kamili Leszczyńskiej CSC i ks. Dariusza Sonaka. O godz. 17 jubileuszowej Eucharystii w bazylice mniejszej będzie przewodniczył metropolita warmiński abp Wojciech Ziemba. Po Mszy zostanie zaprezentowane Oratorium o bł. Reginie Protmann.
“Jak Bóg chce” – to hasło życia i założonej przez bł. Reginę Protmann wspólnoty zakonnej. Musiała je powtarzać często w czasach zamętu i braku stabilizacji, w jakich żyła. Warmia była w XVI i XVII w. regionem, w którym szczególnie ostro ścierała się działalność luterańskich kaznodziejów i ludzi Kościoła katolickiego, próbujących ograniczyć ich wpływ i odzyskać wiernych. Sytuacja polityczna i ekonomiczna Warmii była również niestabilna – stale zagrażało jej zsekularyzowane już państwo krzyżackie, dochodziły do tego klęski głodu i zarazy. Tu właśnie działał kard. Stanisław Hozjusz, który założył w Braniewie seminarium duchowne i kolegium dla młodzieży męskiej prowadzone przez księży jezuitów. Bł. Regina w sposób specyficznie kobiecy uczestniczyła w tym wielkim dziele ewangelizacji – prowadziła działalność dobroczynną, szerzyła kult Eucharystii, prowadziła szkoły dla dziewcząt.
Urodziła się w Braniewie w 1552 r. w rodzinie zamożnych mieszczan, gdy Sobór Trydencki, zmierzający do głębokiej odnowy i reformy Kościoła, obradował już siódmy rok, a wpływy Reformacji były na Warmii bardzo silne – wiele osób odchodziło w tym okresie od katolicyzmu. Regina była świadkiem tych starć – miała 13 lat gdy w jej rodzinnym mieście kard. Hozjusz założył swoje słynne seminarium i kolegium jezuitów, które miały ożywić życie religijne na Warmii. Następca kard. Hozjusza, bp Marcin Kromer wydał zalecenie dla duszpasterzy, aby głosili kazania nt. sakramentów, uczyli wiernych podstawowych modlitw recytując je po zakończeniu każdej homilii.
Najstarsza jej biografia, napisana 10 lat po jej śmierci, relacjonuje, że młoda Regina pragnęła całkowicie poświęcić się Bogu, a gdy miała 19 lat zrealizowała swoje pragnienie – wraz z dwiema przyjaciółkami zamieszkała w pobliżu kościoła św. Katarzyny w rodzinnym mieście. Oddała siebie i nową wspólnotę pod opiekę pochodzącej z Aleksandrii męczennicy pierwszych wieków chrześcijaństwa i szukała sposobu realizacji powołania zakonnego w konkretnym miejscu i czasie. Odpowiedź jak to robić przyniosło samo życie – wraz ze współsiostrami zaczęła opiekować się chorymi, ubogimi i opuszczonymi. Chorymi siostry opiekowały się w ich własnych domach. W związku z coraz bardziej dostępną edukacją, spowodowaną rozpowszechnieniem druku i książek, trzeba było dać odpowiedź i na ten znak czasu – matka Regina założyła szkołę dla dziewcząt, w której uczyły się czytania, pisania i katechizmu. Świadome prawd wiary młode kobiety miały przekazać je swoim dzieciom i rodzinom.
Prowadząc czynne życie siostry katarzynki, formowane przez Założycielkę, prowadziły równocześnie życie głęboko duchowe i kontemplacyjne, w którym szczególną rolę odgrywały miłość do Słowa Bożego, kult Eucharystii, poddanie się woli Bożej, które streszczało hasło Zgromadzenia “Jak Bóg chce”. W owych czasach, gdy w związku z licznymi nadużyciami Sobór ograniczył życie zakonne kobiet do klauzury, zgromadzenie czynno-kontemplacyjne było nowatorskie, więc matka Regina musiała sama szukać najlepszych rozwiązań, łączących te dwa aspekty, co zaowocowało napisaną przez nią Regułą. Pierwsza jej wersja została zatwierdzona w 1583 r., ostateczną wersję Stolica Apostolska zatwierdziła w 1602 r. Nie ulega wątpliwości, że bardzo owocny był patronat biskupów warmińskich, którzy docenili wielką pracę ewangelizacyjną – dobroczynną i edukacyjną – młodej rodziny zakonnej. Matka Regina Protmann zmarła w Braniewie 18 stycznia 1613 r.
Papież Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną w czerwcu 1999 r. w czasie pielgrzymki do Polski.
Dziś w Polsce jest 141 sióstr, na całym świecie – 630 katarzynek. Pracują w 25 wspólnotach w całej Polsce i w 4 zagranicznych. Prowadzą Katolicki Ośrodek Wsparcia Dla Dzieci i Młodzieży w Braniewie, przedszkole w Częstochowie, Dom Rekolekcyjno-Formacyjno-Dydaktyczny w Gietrzwałdzie, Rekolekcyjno-Wypoczynkowy w Krynicy Morskiej, Dom Opieki „Nasz Dom” im. Bł. Reginy Protmann w Lidzbarku Warmińskim oraz Ośrodek Terapii Uzależnień Dla Dziewcząt w Siemkach. Wierne charyzmatowi pracują na rzecz ludzi starszych, opiekują się upośledzonymi dziewczętami, ludźmi ubogimi; samotnymi matkami w Brąswałdzie, pracują jako pielęgniarki w szpitalach, uczą dzieci w szkołach podstawowych i w gimnazjum, katechizują. W parafiach pracują jako zakrystianki, organistki, kancelistki, archiwistki, kucharki, wypiekają komunikanty i hostie. Do końca II wojny światowej prowadziły na Warmii własne szkoły i ochronki.
Zapytane, co oznacza dla nich być katarzynką dziś odpowiadają: to żyć w głębokim zjednoczeniu z Bogiem, stawać się sługą, naśladować Chrystusa, być wierną hasłu “Jak Bóg chce”. A także łączyć życie kontemplacyjne z czynnym, gorliwie głosić Dobrą Nowinę.
Siostry Katarzynki
