Jak zauważyła konserwator dzieł sztuki Łucja Skoczeń-Rąpała, franciszkanie posiadają cenny, zabytkowy księgozbiór. Blisko sześć tysięcy książek datuje się na XV-XVIII w. Wśród nich znajduje się 96 inkunabułów. Najstarszy to „Praeceptorium divinae legis” Johannesa Nidera z 1470 r.
Specjalistka ds. konserwacji papieru i skóry docenia bogactwo i różnorodność materiałów, technik i form zdobniczych poszczególnych dzieł. Do tej pory udało się jedynie przeprowadzić renowację profilaktyczno-zachowawczą jednej trzeciej woluminów.
Decyzja o budowie nowej biblioteki zapadła podczas Nadzwyczajnej Kapituły Prowincjalnej w 2006 r. i była ściśle powiązana z generalnym remontem budynku Wyższego Seminarium Duchownego. Jednak już dwa lata wcześniej ojcowie kapitulni zgodzili się na podjęcie przygotowań związanych z remontem kompleksu seminaryjnego.
Jak powiedział prowincjał o. Marian Gołąb, który w tamtym czasie pełnił funkcję rektora seminarium, tę niezbędną, konieczną inwestycję od początku polecił opiece św. Maksymiliana Marii Kolbego. Dlatego sprowadził jego relikwie i wraz z Zarządem Seminarium doprowadził do ogłoszenia go patronem uczelni.
„Sprowadzeniem relikwii św. Maksymiliana rozpoczęliśmy nie tylko nowy etap historii naszego Seminarium, ale także jego generalny remont. Wszyscy bowiem wiemy, że nie mamy funduszy na przeprowadzenie koniecznego, a zarazem bardzo kosztownego remontu. Wierzę, że przybycie relikwii św. Maksymiliana do Krakowa w tym momencie nie jest przypadkowe. Potrzebujemy bowiem cudu, i o to prosimy Boga za wstawiennictwem naszego patrona” – przypomniał swoje słowa sprzed 11 lat.
Prowincjał publicznie podziękował swoim poprzednikom: o. Kazimierzowi Malinowskiemu i o. Jarosławowi Zachariaszowi, za których kadencji został rozpoczęty i prowadzony remont seminarium oraz budowa biblioteki; dyrektorowi o. Łukaszowi Brachaczkowi, który od początku do końca nadzorował prace budowlane; zarządom zakonu, prowincji, ekonomom prowincji, konwentowi św. Franciszka w Krakowie, seminarium oraz wszystkim darczyńcom i wykonawcom.
Na ręce obecnego generała o. Marca Tasci wyższy przełożony krakowskiej prowincji wyraził wdzięczność Kurii Generalnej, zaś na ręce wikariusza o. Roberto Brandinelliego – włoskiej prowincji św. Antoniego z Padwy.
„Wszystko to było możliwe dzięki temu, że pracowaliśmy razem. Coraz bardziej jestem przekonany do tego, że wielkie rzeczy można dokonać tylko wtedy, gdy pracuje się razem. W pojedynkę można robić tylko wielkie grzechy” – podsumował generał.
Niezbędne środki na przeprowadzenie wszystkich tych inwestycji pochodziły również ze źródeł pozazakonnych – z projektów dotacyjnych, na które składały się m.in. Fundusze Unijne Małopolski wraz z budżetem państwa, dotacje ze Społecznego Komitetu Ochrony Zabytków Krakowa w ramach Narodowego Funduszu Rewaloryzacji Zabytków Krakowa i środki Gminy Miejskiej Kraków oraz ofiary wiernych zbierane w Polsce i za granicą.
jms
Zdjęcia z poświęcenia na stronie krakowskich franciszkanów.
Za: franciszkanie.pl