Minęło już 30 lat od dnia kiedy Jan Paweł II kanonizował Maksymiliana Marię Kolbego. Było to wielkie wydarzenie na tamte czasy. Pierwsza kanonizacja Polaka jakiej dokonał papież – Polak. Oczy całego świata chrześcijańskiego zwróciły się wtedy na Polskę i na kraj pochodzenia nowo ogłoszonego Świętego. Z Polski na dzień kanonizacji – 10 października 1982 tylko nieliczna grupa pielgrzymów udała się wtedy do Rzymu. Polska przeżywała trudny czas po ogłoszeniu w grudniu 1981 roku stanu wojennego. Jan Paweł II nazwał Św. Maksymiliana – Patronem trudnych czasów a zarazem Męczennikiem miłości. To wszystko jeszcze bardziej wpisywało się w to co działo się wtedy w Polsce i co przeżywali ludzie wierzący w naszej Ojczyźnie. Był to czas próby i zarazem egzaminu z człowieczeństwa. I właśnie w takich okolicznościach przyszło nam przeżywać wówczas wyniesienie do chwały ołtarzy św. Maksymiliana.
W niedziele – 14 października 2012 r. dziękowaliśmy Bogu w Trójcy Przenajświętszej za dar św. Maksymiliana Marii Kolbego, jego heroiczne życie i dar męczeństwa, przez które dobro, miłość zwyciężyły nawet w Auschwitz.
Mszą św. sprawowaną o godz. 1130 w Bazylice niepokalanowskiej, przez Wikariusza Generalnego (z Rzymu) – o. Jerzego Norela OFMConv, wyśpiewaliśmy dziękczynne Te Deum. Współkoncelebransami byli: Asystent Generalny o. Jacek Ciupiński OFMConv, prowincjał o. Wiesław Pyzio OFMConv, (i Definitorium prowincjalne) oraz przełożeni z bratnich Prowincji (gdańskiej i krakowskiej) Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych. W koncelebrze był też Prezes Narodowy Rycerstwa Niepokalanej – o. Ryszard Żuber OFMConv oraz liczni kapłani. Na początku wszystkich zebranych przywitał gwardian Niepokalanowa – o. Mirosław Bartos OFMConv, który cytując słowa wypowiedziane w Niepokalanowie (18 czerwca 1983r.) przez bł. Jana Pawła II powiedział: „Tak więc stoi przed nami męczennik Maksymilian Kolbe, szafarz własnej śmierci, potężny swoją męką i jeszcze potężniejszy miłością. Szczególny świadek Zmartwychwstania”. W Roku Wiary niech będzie dla nas szczególnym przewodnikiem wiary i niech uczy nas tą wiarą się dzielić. Homilie wygłosił prowincjał o. Wiesław Pyzio. „Eucharystię, którą przeżywamy, sprawujemy jako znak naszej wdzięczności Panu Bogu za kanonizacje św. Ojca Maksymiliana, za dar jego obecności tutaj w tym miejscu. Za te wszystkie dzieła, które wzięły początek – można powiedzieć stąd. Jesteśmy tutaj aby dziękować za przykład życia i wiary jaki nam pozostawił. Ta rocznica kanonizacji dzięki Opatrzności Bożej zbiegła się z ogłoszeniem przez papieża Benedykta XVI – Roku Wiary”.
Po zakończonej Eucharystii w procesji wszyscy udali się przed pomnik św. Maksymiliana i tam o. Jerzy Norel w towarzystwie prowincjała i gwardiana Niepokalanowa złożył wieniec.
W tym dniu również odbyły się dwa spektakle upamiętniające to wydarzenie. Po uroczystej Eucharystii w Sali św. Bonawentury parafialny zespół Miriam pod opieką o. Karola Olborskiego, przedstawił „Oratorium o św. Maksymilianie”. Ukazując życie i działalność tego Świętego. Natomiast w godzinach wieczornych w Sanktuarium św. Maksymiliana (stara kaplica) franciszkanie z konwentu Niepokalanowskiego wystawili „Mękę św. Maksymiliana” według dokumentów, zeznań i świadectw. Autorem tego przedstawienia jest Kazimierz Braun, a reżyserem Anna Osławska. Obydwa wydarzenia artystyczne miały na celu przybliżyć znaczenie osoby św. Maksymiliana dla każdego z widzów.
o. Jacek Staszewski OFMConv
foto br. Mieczysław Wojtak OFMConv
