Trasa A4 w kierunku Korczowej. Mijam Radymno, a do przejścia granicznego z Ukrainą tylko 15 kilometrów. Przy drodze z daleka widać brązowy drogowskaz: kościół w Michałówce – szlak architektury drewnianej. Po pięciu minutach jestem na miejscu, a w bramie wjazdowej wita mnie ks. Krzysztof Szczygielski, proboszcz parafii św. Michała Archanioła w Michałówce. Wchodzimy do małego kościółka – przytulny i piękny. Idziemy na trasę pierwszej procesji. Widać, że ks. Proboszcz podenerwowany przygotowaniami i przebiegiem uroczystości. Z drugiej strony widać też gołym okiem, że wszyscy w parafii czekają na Michała z Gargano, i że wszystko dopięte jest na ostatni guzik. Św. Michał w tej parafii rozciąga skrzydła anielskiej opieki od wielu wieków.
W piątek 18 października, późnym wieczorem gasną światła w pobliskich domach i wszyscy zmierzają do parafialnego kościoła. Rozpoczyna się czas mocy i łaski. Krótkie wprowadzenie i procesja z chorągwiami, feretronami oraz dziecięcymi aniołkami rusza w kierunku cmentarza. Tam znajduje się miejsce oczekiwania na figurę Bożego Archanioła. W powietrzu unosi się duch modlitwy i czuć dreszczyk emocji. Wreszcie z daleka widać sygnały świetlne samochodu straży pożarnej i archanielskiej kaplicy na czterech kółkach. „Patronie nasz święty Michale” – śpiewają wszyscy, kiedy na własne oczy widzą cudowną figurę z Gargano. Ksiądz Proboszcz niesie koronę, a Straż Bożego Grobu cudowną figurę. Wreszcie docieramy do kościoła, tam na rozpoczęcie nałożenie korony na figurę, okadzenie, powitania i zapalenie świecy. Jak stary zwyczaj nakazuje witam Gospodarza tej parafii bochnem chleba (…) To już 250 lat upłynęło jak rządzisz, wspierasz, kierujesz, opiekujesz się tą świątynią i ludem Bożym. Jako proboszcz składam meldunek: wiara ciągle tu żyje!!! – woła ks. Proboszcz, witając figurę.
Inaugurację nawiedzenia figury zwieńcza uroczysta Msza św. pod przewodnictwem ks. Romana Chowańskiego, sekretarza arcybiskupa Józefa Michalika, ordynariusza archidiecezji przemyskiej. Homilię głosi ks. Rafał Szwajca, który podkreśla, że spotkanie ze św. Michałem Archaniołem to spotkanie z samym Bogiem, do którego Książę Niebieski prowadzi. Po Mszy św. wierni podchodzą do figury, następnie trwa Aanielski Różaniec, Apel Jasnogórski i czuwanie do późnych godzin nocnych.
Rano o godz. 5.00 drzwi do świątyni otwarte na oścież. Ci, którzy zmierzają do pracy, najpierw swoje kroki kierują do miejsca świętego. Tam trwa modlitwa i skupienie. Ciszę przerywa śpiew Godzinek do św. Michała Archanioła. Kościół wypełnia się ludźmi w mgnieniu oka. Przybywa wielu starszych, chorych i samotnych, bo to przede wszystkim dla nich przewidziana jest poranna Msza św. z błogosławieństwem i nałożeniem rąk. A później różaniec prowadzony przez dzieci i Eucharystia, którą poprzedziły „anielskie warsztaty” prowadzone przez siostry michalitki. Dzieci i młodzież w darach ofiarnych składają napisane przez siebie listy i wykonane atrybuty św. Michała Archanioła: wagę, tarczę i miecz. Dzieci otrzymują błogosławieństwo w bliskości figury i symboliczne skrzydła dobrych uczynków.
Po dziecięcej Mszy św. wyrusza procesja z figurą Bożego Ministra. Trasa jest długa, ale i wiernych sporo. W godzinnej wędrówce płynie modlitwa za chorych, rodziny, dzieci i młodzież. Modlitwa za ludzi trwających w grzechu ciężkim i zniewolonych złem oraz nałogami. Wreszcie na horyzoncie pojawia się upragniony cel – kościół w Duńkowicach, przynależący do anielskiej parafii. Tam trwa modlitwa przez kilka godzin.
Zakończeniem peregrynacji jest Msza św. w kościele w Duńkowicach, której przewodniczy ks. Krzysztof Szczygielski. Ostatnie słowa ks. Rafała, podziękowania i figura Mocarza Niebios przeniesiona zostaje do samochodowej kaplicy. Trzeba się śpieszyć, bo kolejni czciciele Michała czekają w Prałkowcach.
W Michałówce parafianie są „Michałowi”. Na długo w pamięci zapadanie im czas nawiedzenia cudownej figury. I dobrze. Niech Bóg działa z mocą w tym miejscu, uświęconym obecnością Księcia Niebios.
Rafał Szwajca CSMA
Więcej (zdjęcia) na: www.michalici.pl
