Zmarły trzy lata temu, w kwietniu 2021 r., o. dr Salezy Bogdan Brzuszek OFM, znany z licznych publikacji, w artykule pt. „Polscy Bracia Mniejsi Reformaci jako świadkowie Chrystusa” (2018), przywołuje m.in. postać męczennika, o. Stanisława Suchockiego OFM, który oddał życie za wiarę zimą 1714 r. w Gliwicach. Cytując kroniki, autor podkreśla, że o. Suchocki był zakonnikiem „w cnotach mocno ugruntowanym i poślubioną regułę ściśle zachowującym, w pracy dla bliźnich wyświadczanej niezmordowanym i zawsze wielce przykładnym”. W czasie trzeciej wojny północnej, dokładnie 19 lutego 1714 r., gdy wracał od posługi sakramentalnej wobec chorych, o. Stanisław został bestialsko stratowany przez Szwedów. „Jeden odstępca od wiary – cytuje o. Salezy – namówił heretyków, aby niewinnego zakonnika końmi natarli, co rychło uczynili, nienawistni wierze prawdziwej, a osobliwie zakonnikom”. Bezbronny sługa Boży, „rozbity końmi i kopytami stratowany, po całym ciele skaleczony, za umarłego był uznany i pozostawiony. Jednakowoż za łaską Bożą przyszedł do zmysłów i do klasztoru był przez poczciwych ludzi zaniesiony”.
Jakkolwiek był otoczony troską współbraci, o. Stanisław nie odzyskał zdrowia. Skądinąd, jak zanotował kronikarz, „mniej troszczył się o zdrowie doczesne i życie to mizerne, a bardziej o zbawieniu duszy myśląc, boleści z niewypowiedzianą cierpliwością znosił, oddając się modlitwie, bogomyślności i ksiąg nabożnych czytaniu”. W ten sposób, dobrze przygotowany, „po koronę za prace i boleści poszedł do Boga. Ciało zaś pochowano w Gliwicach”.
Niech pamięć o ojcu Stanisławie Sucheckim, franciszkańskim męczenniku z Gliwic, umacnia nas w wierze i w heroicznym znoszeniu cierpienia oraz w altruistycznej służbie Bogu i bliźnim. Płyńmy po prąd i wymagajmy od siebie, nawet gdyby inni tego od nas nie wymagali czy wręcz przeciwnie – lansowali życie bez Boga i jego przykazań.
o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD
Nasz Dziennik, 24.04.2024, s. 9.
Męczennik Stanisław Suchocki. Rys. karmelitanki bose z Islandii