Najazdy tatarskie na Polskę z XIII wieku nie ominęły opactwa cysterskiego w Koprzywnicy w diecezji sandomierskiej. Jak podaje Jan Długosz, zostało ono zniszczone dwukrotnie: w 1241 i w 1260 roku. Podczas drugiego najazdu zostali zamordowani także mieszkańcy klasztoru – cystersi, którzy przybyli tam z Francji.
Kroniki zanotowały, że „Tatarowie klasztor splądrowali, a zakonników, na służbie Bożej będących, pozabijali. Tym to tedy sposobem, niewinni oni, koronę męczeńską w zapłatę wieczną od Pana Boga otrzymali”.
Nie zapominajmy, że w czasie tego samego najazdu napastnicy zadali śmierć męczeńską dominikanom w Sandomierzu, Błogosławionemu Sadokowi i towarzyszom.
W bliższych nam czasach o męczennikach z Koprzywnicy pisał znany historyk Kościoła Karol Górski (zm. 1988). Na podstawie badanych dokumentów i analizy napisów pod portretami umieszczonymi w XVIII wieku w stallach opactwa cysterskiego w Lądzie, wnioskuje on, że opatem cysterskim w Koprzywnicy w dniu napaści Tatarów był Polak o imieniu Zbigniew, czczony wśród cystersów także poza Polską jako „sanctus martyr copriunicensis in Polonia” (święty męczennik polski z Koprzywnicy).
Niech przywołanie męczeństwa koprzywnickich cystersów wraz z ich opatem Zbigniewem inspiruje nas do wierności wierze praojców, za którą przelewali dla Chrystusa swoją krew.
o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD
Nasz Dziennik, 30.10.2024, s. 11.
Rys. Karmelitanki Bose z Islandii