Wieczernik miejscem prośby o powołania kapłańskie i zakonne
List okólny z okazji święta naszego Założyciela i uroczystości na Mariankach w roku 2020
Drodzy Bracia
Święto naszego Założyciela, obchodzone 18 maja każdego roku, jest okazją do odnowy naszego charyzmatycznego powołania i wdzięczności Bogu za możliwość uczestniczenia w misji, którą Duch Święty zapoczątkował w osobie i dziele św. o. Stanisława Papczyńskiego. To jest również szczególny czas odczytania na nowo aktualności drogi przewidzianej przez Boga dla nas i wszystkich, którzy zostali oddani pod naszą duszpasterską opiekę. W tej pokornej, owocnej i pięknej posłudze, nierzadko towarzyszą nam troski, które stają się okazją do kształtowania w nas ducha męstwa i ofiary, żywionego przekonaniem, że dla Boga nie ma nic niemożliwego. Rosnąca średnia wieku naszej wspólnoty, zestawiona z ilością dzieł jakie prowadzimy oraz liczbą kandydatów do Zgromadzenia, rodzi szczególne staranie o powołania. Prawda o naszej kruchości pozwala uznać, że jedynie Bóg jest Panem dziejów naszej Prowincji, w tym i naszej osobistej historii.
W tych okolicznościach warto pielęgnować świadomość, że obok różnorakich zadań zleconych przez przełożonych, gorliwe trwanie na modlitwie, w umartwieniu i ofiarowaniu wieku oraz cierpień z nim związanych za Kościół, jest w zasadzie niezmiennym elementem naszego apostolatu i powołania. Nadto, czcigodna starość może być skarbcem doświadczenia i mądrości życia całej wspólnoty. Doświadczenie wdzięczności za powołanie do Zgromadzenia i zrodzona w nim miłość do Kościoła inspiruje – szczególnie w latach Jubileuszu 350-Lecia istnienia naszej wspólnoty zakonnej – do modlitwy do Boga, zanoszonej za wstawiennictwem św. o. Założyciela, Stanisława Papczyńskiego, o łaskę daru nowych, gorliwych powołań.
Boże pierwszeństwo w powoływaniu uczniów, o ile nie zakłada, to z pewnością nie wyklucza wołania i prośby, aby „Pan posłał robotników na swoje żniwo” (por. Łk 10,2). Dlatego przynaglam wszystkich Współbraci do bardzo wytrwałej modlitwy o liczne i święte powołania do Zgromadzenia, a przełożonych poszczególnych placówek zachęcam do systematycznej animacji tejże modlitwy w powierzonych im wspólnotach domowych.
Dobrą okazją do modlitewnego czuwania w intencji powołań będzie tegoroczne spotkanie na Mariankach, które z racji pandemii (COVID-19) i związanymi z tym faktem obostrzeniami, odbędzie się w zmienionej formule; nie będzie dorocznego zjazdu młodzieży z naszych mariańskich placówek; najprawdopodobniej nie pojawią się również pielgrzymi. Pomimo to Wieczernik pozostanie miejscem modlitwy. Uroczystą Eucharystię sprawowaną przy grobie naszego Założyciela przez ks. Biskupa Rafała Markowskiego, w niedzielę 24 maja o godz. 12.00, poprzedzi wieczorne czuwanie zorganizowane przez nasze Seminarium Duchowne, w sobotę 23 maja od godz. 20.00 do 21.00. Oba te wydarzenia będą transmitowane przez Internet, co pomoże chętnym łączyć się duchowo z marianami zgromadzonymi w Kościele Wieczerzy Pańskiej. Serdecznie zapraszam do udziału w tych wydarzeniach w imieniu własnym oraz kustosza Sanktuarium, ks. Jana Mikołaja Rokosza MIC.
Dlaczego pragniemy nowych, gorliwych i świętych mężczyzn w naszych szeregach?
W Norma vitae św. o. Stanisława trafiamy na zapis: „Byście jednak nie stali bezczynnie w winnicy Pańskiej, macie szerzyć cześć Niepokalanego Poczęcia Bogurodzicy Dziewicy na miarę waszych sił oraz z najwyższym wysiłkiem, pobożnością i zapałem wspomagać modlitwą dusze wiernych zmarłych poddanych karom czyśćcowym, zwłaszcza żołnierzy i zmarłych wskutek zarazy” (NV 2).
Nie sposób w naszych czasach nie dostrzec aktualności tego charyzmatycznego przesłania. Automatycznie narzuca się wątek zarazy, z powodu której ludzie tak za czasów św. O. Stanisława jak i dzisiaj, znajdują się w niebezpieczeństwie śmierci i umierają. To skłoniło wielu do postawienia na nowo podstawowych pytań o życie, sens teraźniejszości i nadzieje na przyszłość.
We wskazaniach duszpasterskich pozostawionych przez Założyciela jego duchowym synom, na uwagę zasługuje grupa „wiernych zmarłych poddanych karom czyśćcowym”. To ci, którzy poznali grzech; a zatem sytuacje, w których odwrócili się od Boga albo zachowali się tak, jak gdyby On nie istniał. Otaczamy ich szczególną troską wyrażoną w modlitwie i dziełach pokutnych, by mogli cieszyć się pełnią wspólnoty z Bogiem. Okoliczność określona kategorią „jak gdyby Bóg nie istniał” odsyła nas jednak do czegoś, co poprzedza śmierć i rzeczywistość po niej. Ostatni papieże, uznają tę okoliczność za jedną z najpoważniejszych trosk duszpasterskich Kościoła. Dostrzeżono, że w sytuacji sekularyzmu, gdzie zbyt wielu ludzi myśli i żyje tak „jak gdyby Bóg nie istniał”, mamy do czynienia z mentalnością, która wpływa bardzo głęboko na postawy i zachowania samych chrześcijan, zakonników i innych, duchownych nie oszczędzając. Nierzadko ich wiara zdaje się tracić żywotność oraz właściwą jej oryginalność; przestaje być ona dla nich zasadą i perspektywą, wedle której interpretują świat; w swoich działaniach stosują kryteria obce Ewangelii a nawet z nią sprzeczne (por. Veritatis Splendor 88).
To spostrzeżenie definiuje troskę, do jakiej wezwani są również marianie, posługujący w licznych parafiach, sanktuariach i różnorakich dziełach. Mają otaczać pieczą zmarłych w stanie czyśćca, ale również, doceniwszy powagę i wpływ doczesności na przyszłość po śmierci, uczyć chrześcijan już dzisiaj, odkrywać nowość swej wiary oraz jej moc wartościowania kultury dominującej w środowisku zdechrystianizowanym, które jest zakażone różnorakimi chorobami natury duchowej. Wiara to poznanie Chrystusa, to wewnętrzne doświadczenie, żywa pamięć o sposobie Jego życia; to świadectwo przyjęcia Jego słowa, wyrażone w czynach. Wiara wreszcie to decyzja angażująca całego człowieka i całe jego życie – nieustanny dialog między wierzącym a Jezusem Chrystusem. Dla takiego spójnego przekazu potrzebujemy gorliwych i świętych mężczyzn w szeregach naszego Zgromadzenia, zdolnych formować współczesnych chrześcijan do dialogu z Bogiem z którego rodzi się dojrzała wiara.
W Pismach św. o. Stanisława Papczyńskiego znajdujemy coś jeszcze; spotykamy w nich Maryję w tajemnicy Jej Niepokalanego Poczęcia jako wzór doskonałości i duchową Matkę wszystkich wierzących w Chrystusa. W odnowionych Konstytucjach Zgromadzenia czytamy: „… Niepokalana Dziewica Maryja, od swego poczęcia, wolna od grzechu i pełna łaski, napełniona darmową miłością Ducha Świętego, jest owocem paschalnego zwycięstwa Chrystusa i pierwszą uczestniczką odkupienia; ukazuje stwórczą i zbawczą miłość Trójcy Przenajświętszej; stanowi obraz nowego człowieka zdolnego do relacji z Bogiem i ludźmi, początek nowego Ludu Bożego i zalążek nowej ludzkości.” (K 7)
Misterium Jej Niepokalanego Poczęcia jest najpiękniejszym dziełem Trójcy Przenajświętszej. Bóg w ten sposób ukazuje, jak każdego z ludzi zapragnął i stworzył. Niepokalane Poczęcie Maryi Dziewicy jest radością mariańskiego powołania; zostaliśmy wybrani, aby już teraz ukazywać radość i piękno życia bez grzechu z utęsknieniem wyczekując odnowienia wszystkiego w Chrystusie. Ufam, że świadectwo takiego życia może być inspiracją i źródłem powołań dla wielu ludzi.
Wydarzenie Pięćdziesiątnicy jednocześnie odsyła i zaprasza każdego marianina do Wieczernika, miejsca czuwania i modlitwy o zesłanie Parakleta, Ducha Świętego, obiecanego Daru Chrystusa Zmartwychwstałego. Tu zawsze jesteśmy wspierani przez naszą Patronkę, Niepokalanie Poczętą Dziewicę Maryję. Obok modlitwy o powołania, proszę w tych dniach również o błogosławieństwo i łaskę dobrego rozeznania trwających już prac koncepcyjnych nad domem formacji świeckich na Mariankach, który będzie swoistym Centrum Duchowości Mariańskiej. Żywię głębokie przekonanie o aktualności i potrzebie charyzmatu naszego Zgromadzenia, co dobitnie potwierdza nasza zakonna tradycja, fakt beatyfikacji i kanonizacji naszego Założyciela, a w stosunkowo niedawnym czasie opracowanie odnowionych Konstytucji.
W dniu świętowania naszego Założyciela, zawierzam Niepokalanej Matce Boga naszą Prowincję, każdego ze Współbraci i proszę o wstawiennictwo naszych świętych i błogosławionych patronów dla dzieł, które Boża Opatrzność przewidziała, abyśmy je pełnili.
Z braterskim pozdrowieniem, modlitwą i błogosławieństwem
Ks. Tomasz Nowaczek MIC
Prowincjał
Za: www.marianie.pl