Ks. prof. Henryk Drawnel SDB, biblista z Wydziału Teologii KUL, został uhonorowany za znaczące osiągnięcia naukowe Nagrodą Ministra Edukacji i Nauki. Nagroda została przyznana z okazji Dnia Nauki Polskiej.
Ks. dr hab. Henryk Drawnel SDB to jeden z najwybitniejszych znawców rękopisów z Qumran, starożytnych manuskryptów w języku hebrajskim, aramejskim i greckim, pochodzących z okresu od III wieku przed Chr. do I wieku po Chr., zawierających m.in. teksty biblijne i apokryficzne. Wyniki jego badań są publikowane w najważniejszych wydawnictwach naukowych świata.
Jego praca doktorska, stanowiąca wydanie krytyczne kapłańskiego dokumentu żydowskiego z III wieku przed Chr., który zachował się fragmentarycznie w Qumran, została opublikowana w prestiżowym wydawnictwie Brill w Lejdzie (Holandia). W 2011 w Oxford Univeristy Press, ukazała się praca ks. Drawnela dotycząca Aramejskiej Księgi Astronomicznej z Qumran. Stanowi ona wydanie krytyczne czterech aramejskich manuskryptów zawierających astronomiczną tradycję żydowską przypisywaną przedpotopowemu patriarsze Henochowi. W roku 2013 praca habilitacyjna ks. Drawnela została uhonorowana nagrodą pierwszej
kategorii za wyróżniającą się pracę habilitacyjną oraz za rozpowszechnianie nauki polskiej na świecie, przyznaną przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Przed dwoma laty w Oxford Univeristy Press ukazała się monografia „Qumran Cave 4. The Aramaic Books of Enoch: 4Q201, 4Q202, 4Q204, 4Q205, 4Q206, 4Q207, 4Q212″, zawierająca wydanie krytyczne siedmiu aramejskich manuskryptów apokryficznej Księgi Henocha. Monografia zawiera teksty źródłowe w językach aramejskim, greckim, syryjskim, koptyjskim i łacińskim oraz tłumaczenie i komentarz w języku angielskim. Praca edytorska i egzegetyczna ks. Drawnela umożliwia międzynarodowemu gronu specjalistów prowadzenie dalszych badań nad Księgą Henocha, stanowiącą początek literatury apokaliptycznej starożytnego Izraela.
Rękopisy z Qumran (nazywane też zwojami lub manuskryptami znad Morza Martwego) to zbiór ponad 900 manuskryptów, z których 233 to teksty biblijne. Odkryto je w latach 1947-1956 niedaleko ruin starożytnej osady Qumran na Zachodnim Brzegu Jordanu. Zbiór należał prawdopodobnie do esseńczyków, żydowskiego stronnictwa religijnego. Manuskrypty stanowią cenne źródło w badaniach nad historią tekstów Starego Testamentu, a także dziejami judaizmu.
Ks. dr hab. Henryk Drawnel swoje pierwsze kroki w naukowej przygodzie z Biblią stawiał podczas studiów teologiczno-biblijnych (1986-88) w seminarium salezjańskim w Cremisan, w Izraelu. W 1990 roku ukończył studia magisterskie w zakresie biblistyki na KUL. Studia kontynuował w École Biblique w Jerozolimie (élève titulaire), Harvard Divinity School, Cambridge, Mass., USA oraz w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, gdzie w 2004 r. uzyskał doktorat oraz tytuł „Doktor in re Biblica”. Wykładał w seminarium salezjańskim w Krakowie, na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (2003-2005) oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim (Katedra Judaistyki 2003-2005). Od 2005 jest zatrudniony na Wydziale Teologii KUL, gdzie w 2012 r. uzyskał habilitację. Zakres jego zainteresowań naukowych obejmuje: rękopisy z Qumran, język i kulturę semicką oraz aramejską, apokryfy Starego Testamentu, literaturę apokaliptyczną.
KUL / Lublin
KAI