Skorzystaj z dwóch tomów na temat historii monastycyzmu:
Pozostawiono trochę zawiłą strukturę niektórych rozdziałów, które, jako że dotyczą tematów jeszcze dyskutowanych w momencie ich pisania, stanowią próbę ukazania problemów w całej ich rozciągłości (rozdziały o Antonim i Pachomiuszu). Inne rozdziały, dotyczące osób i dzieł dobrze znanych oraz opracowanych, streszczają po prostu prace jakiegoś krytyka (o Augustynie) lub najlepszych znawców przedmiotu (o Bazylim, Ewagriuszu, Apoftegmatach, Efremie). Jeszcze inne rozdziały zbierają rozproszone dane (Stary i Nowy Testament, II i III wiek, ruchy ludowe oraz biskupi w Syrii i w Azji Mniejszej) lub dają może nazbyt wiele miejsca wybranym tekstom (Bazyli, Ewagriusz, Makary-Symeon, ascetyzm mezopotamski). Tematykę rozdziału XIII udało się poszerzyć, korzystając z monumentalnej Histoire littéraire du mouvement monastique dans l’Antiquité Ojca de Vogüé i z jego pracy Le Monachisme en Occident avant saint Benoît.
Znajomość początków monastycyzmu jest możliwa nade wszystko dzięki edycjom i przekładom źródeł. W ostatnich dziesięcioleciach dokonał się wielki postęp w tej dziedzinie: większość najważniejszych dokumentów jest obecnie dobrze opracowana, przełożona i dostępna. Brak nadal krytycznego wydania Wielkiego Asketikonu św. Bazylego; praca jest w toku, jeśli chodzi o serię alfabetyczną i systematyczną Apoftegmatów oraz o dzieła Ewagriusza. Postęp w sporządzaniu katalogów pozwoli odkryć nowe rękopisy; badanie zbiorów ascetów greckich ujawniło ważne fragmenty dzieł Ewagriusza, zaginione w tym języku, oraz pożyteczne uzupełnienia zbioru Makarego-Symeona, a ponadto udało się znaleźć kilka dokumentów o mnichach egipskich, które są wcześniejsze od zbiorów Apoftegmatów.