W Krakowie przy jej grobie uroczystej mszy św. dziękczynnej przewodniczył o. Martín Bitzer z Rzymu, asystent generalny ds. Franciszkańskiego Zakonu Świeckich i Młodzieży Franciszkańskiej.
W okolicznościowym kazaniu franciszkanin powiedział, że Aniela wypełniła wolę Bożą, podejmując życiowe wybory, by być wierną Bożemu powołaniu. „Była to odpowiedź wspaniałomyślna i odważna” – zauważył.
Przypominał, że bł. Salawa nie przeżywała swojej wiary w odosobnieniu, lecz we wspólnocie kościelnej – we wspólnocie franciszkanów świeckich.
Jedna z krakowskich terciarek – s. Halina powiedziała nam, że dla niej bł. Salawa jest wzorem posłuszeństwa Kościołowi, pokory, uwielbienia Boga, służby potrzebującym, umiejętnego znoszenia cierpienia.
Promotor kultu Błogosławionej, franciszkanin o. Stanisław Sikora uważa, że dziś bł. Aniela Salawa dla członków Franciszkańskiego Zakon Świeckich może być dobrym przykładem w modlitwie, umiłowaniu Kościoła, w dobroci wobec drugiego człowieka i w bezgranicznym zaufaniu Bogu nawet w obliczu cierpień.
Po mszy św. wierni udali się do grobu bł. Anieli, który znajduje się w Kaplicy Męki Pańskiej. W litanii przyzywali wstawiennictwa swojej patronki. Tam też przedstawiciele parafii z Tychów, Bytomia, Rudy Śląskiej i Katowic otrzymali dla swoich wspólnot relikwie Błogosławionej.
Błogosławiona Aniela Salawa urodziła się 9 września 1881 roku w podkrakowskiej wsi Siepraw. Za cel swojego życia przyjęła rolę służącej. Swoje codzienne obowiązki rozpoczynała od modlitwy, najczęściej w Bazylice Franciszkanów, w kaplicy Męki Pańskiej, gdzie często odprawiała Drogę Krzyżową (Obecnie znajduje się tam jej grób – przyp. red.).
Jako młoda kobieta wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka i podjęła decyzję dozgonnej czystości.
W czasie I wojny światowej Aniela służyła w szpitalach rannym żołnierzom, jeńcom wojennym i chorym dzieciom. Zarobione pieniądze rozdawała potrzebującym.
Schorowana, niezdolna do pracy zmarła 12 marca 1922 r. Pochowano ją na Cmentarzu Rakowickim. Od tego momentu do „swojej świętej” zaczęły zwracać się jej byłe koleżanki, potem nawet obcy jej ludzie. Modlitwy te były wysłuchiwane. W krótkim czasie cześć Anieli nabrała charakteru kultu ogólnego.
Bezpośrednio po II wojnie światowej franciszkanin o. Joachim Bar zgromadził materiał do kościelnego procesu informacyjnego, który odbył się w Kurii Metropolitalnej w Krakowie. W 1949 roku odbyła się ekshumacja szczątków Anieli Salawy, które zostały przeniesione do jej ulubionej kaplicy Męki Pańskiej w Bazylice franciszkańskiej, gdzie spoczywają do dziś.
W 1987 roku Kongregacja ds. Świętych Stolicy Apostolskiej wydała dekret o heroiczności cnót Anieli Salawy. Dopiero jednak cud uzdrowienia 8-letniego chłopca Grzegorza Serafina (1990 r.) stał się podstawą do beatyfikacji.
Uroczystość wyniesienia na ołtarze odbyła się na Rynku Głównym w Krakowie 13 sierpnia 1991 roku. Przewodniczył jej papież Jan Paweł II, który powiedział m. in.: „Jest to dla mnie ogromna radość, że mogłem dzisiaj w Krakowie wynieść do chwały błogosławionych Anielę Salawę. Ile razy modliłem się przy jej relikwiach, jak głęboko zapadły mi w pamięć te [jej] słowa: «Panie! Żyję, bo każesz, umrę, kiedy chcesz, zbaw mnie, bo możesz»”.
Błogosławiona Aniela Salawa w 70. rocznicę śmierci (1992 r.) została patronką Franciszkańskiego Zakonu Świeckich w Polsce. Święto patronalne przypada 9 września (dzień urodzin Anieli).
jms
Więcej (zdjęcia) na: www.franciszkanie.pl