4 października wieczorem w krakowskiej Bazylice św. Franciszka z Asyżu bracia franciszkanie i dominikanie stanęli do wspólnej modlitwy. Święto franciszkanów stało się czasem powrotów do dawnej tradycji.
Apostolicus Pater Dominicus et Seraphicus Pater Franciscus to słowa rozpoczynające średniowieczną modlitwę ku czci św. Franciszka, którą jego duchowi synowie wraz z braćmi dominikanami przez wieki wspólnie odmawiali czcząc Biedaczynę z Asyżu. W historii najnowszej owa praktyka została zaniechana. W liturgiczne wspomnienie św. Franciszka z Asyżu w krakowskiej bazylice pod jego wezwaniem, dwa zakony na nowo stanęły do wspólnej modlitwy.
Zupełnie przypadkowo odkryta wzmianka historyczna stała się inspiracją do wytężonych poszukiwań i rekonstrukcji praktykowanej od kilku wieków tradycji. – Przełożony zapytał mnie, czy znam hymn Apostolicus…, odpowiedziałem zgodnie z prawdą, że nie, ale mogę spróbować dowiedzieć się czegoś więcej. Poszedłem do braci dominikanów i faktycznie dotarłem do takiej modlitwy, która przed wiekami łączyła dwa wielkie zakony. Potem wszystko poszło już szybko – opowiada nam o początkach inicjatywy br. Mateusz, odpowiedzialny za organizację nieszporów.
Po znalezieniu hymnu bracia z obu zakonów wyrazili chęć by wspólnie odśpiewać starą pieśń. Franciszkańscy klerycy zaproponowali by uczcić w ten sposób Założyciela ich zakonu i wykonać ją podczas modlitwy nieszporami w uroczystość św. Franciszka.
– Jeżeli wierzymy w świętych obcowanie, to możemy tylko sobie wyobrazić jak Dominik i Franciszek cieszą się, widząc nas razem, przeżywających wydarzenie, które nie jest niczym nowym, ale tylko powrotem do wspólnej praktyki modlitewnej – powiedział o. Andrzej Zając, rektor franciszkańskiego Wyższego Seminarium Duchownego, na zakończenie nieszporów w dniu św. Franciszka.
ed
