O. Cyprian Stanisław Rozumkiewicz urodził się w 1892 r. we Lwowie i tam ukończył szkołę powszechną i gimnazjum. W 1908 r. wstąpił do franciszkanów, a rok później złożył pierwszą profesję zakonną. Następnie studiował filozofię i teologię w Krakowie, a w roku 1916 otrzymał święcenia kapłańskie. Rok później został wcielony do armii austriackiej, gdzie do stycznia 1918 r. był kapelanem w szpitalu epidemicznym w Krakowie. Później służył przy 59 Dywizji Piechoty, a od czerwca do listopada – przy 1 Pułku ułanów. Był jednym z bardziej gorliwych kapelanów wojskowych od momentu wstąpienia do Wojska Polskiego. 14 stycznia 1919 r. został kapelanem 36 Pułku Piechoty.
Przez półtora roku przebywał najpierw na froncie ukraińskim, a później na wojnie z bolszewikami. Szczególnie wyróżnił się w walkach pod Połockiem i Duniłowiczami, gdzie kierował wynoszeniem rannych, zdobywał dla nich chłopskie podwody, pod ogniem nieprzyjaciela obchodził żołnierskie okopy. Podczas odwrotu znad Dźwiny, w czasie, gdy swoim zwyczajem objeżdżał oddziały, 16 lipca 1920 r. został zaskoczony przez patrol kawalerii bolszewickiej pod Lidą, obdarty z habitu i zabity. Otrzymał 2 rany postrzałowe i 6 cięć szablą. Został pochowany na cmentarzu Obrońców Lwowa we Lwowie. Pośmiertnie, w roku 1921, został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari.
W archiwum Klasztoru Franciszkanów w Krakowie w teczce personalnej o. Rozumkiewicza zachował się dokument wystawiony przez sztab wojskowy, informujący o jego śmierci w 1920 r. Poza tym przechowywana jest praca napisana własnoręcznie przez kleryka Cypriana w roku 1915, opisująca Jana Dunsa Szkota.