2 lutego 2019 r., w Święto Ofiarowania Pańskiego, w katedrze rzeszowskiej spotkały się osoby konsekrowane z diecezji rzeszowskiej. Po godzinnej adoracji Najświętszego Sakramentu uczestniczyli w Mszy św., której przewodniczył bp Jan Wątroba. Eucharystię koncelebrowali: ks. Stanisław Mac, emerytowany proboszcz parafii katedralnej, ks. Stanisław Kamiński, wikariusz biskupim ds. zakonnych oraz w większości duchowni zakonni.
W homilii bp Wątroba zwróciła uwagę, że konsekracja służy innym ludziom. „Konsekracja jest dla posłania. Jesteście posłani do świata z orędziem Dobrej Nowiny, głosząc słowem i życiem prawdę o Chrystusie, który przyszedł jako światło, także jako znak, któremu sprzeciwiać się będą. Szczególnym miejscem posłania osób konsekrowanych w świecie są ludzie młodzi. (…) Z dumą wręcz, z wielką satysfakcją patrzymy, jak w polskim Kościele, w naszej diecezji, tak wiele sióstr ojców i braci jest obecnych w życiu ludzi młodych, od najmłodszych lat, od przedszkola, przez szkoły wszystkich szczebli, obecnych przez katechezę, prowadzenie grup duszpasterskich, ruchy i wspólnoty, na rekolekcjach, pielgrzymkach, koncertach, w świetlicach, oratoriach – wszędzie tam spotykamy zaangażowanych i kochający ludzi młodych siostry i braci, osoby konsekrowane” – podkreślił biskup.
Kaznodzieja zwrócił uwagę, że podążenie drogą rad ewangelicznych wiąże się z ofiarą. „Służba i miłość dużo kosztują, pochłaniają wiele sił i zdrowia. W takiej miłości człowiek się spala jak świeca, jak gromnica. Ona też jest symbolem ewangelicznego radykalizmu i ofiarniczego wymiaru życia osób konsekrowanych. Powołanie do życia naznaczonego ofiarą, wymagającego ofiary, aby dać coś z siebie innym, takie powołanie jest wpisane w pierwszą konsekrację, która jest źródłem wszystkich innych form konsekracji Jest to sakrament chrztu świętego. Zgodzić się na przyjęcie chrztu oznacza przyjąć ten dar – gotowość, aby coś stracić, by ktoś inny mógł zyskać. To gotowość do ofiary, do spalania się, umniejszania, znikania, po to, aby ktoś inny otrzymał światło i ciepło” – mówił duchowny.
W ostatniej części homilii bp Wątroba przywołał postać Jacka Krawczyka, zmarłego w 1991 r. studenta Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (Jacek Krawczyk urodził się w Rzeszowie, a mieszkał w Palikówce. Podczas nauki w II LO w Rzeszowie rozpoczął pracę charytatywną w Domu Rencistów w Rzeszowie. Od 1985 r. studiował na Wydziale Teologicznym KUL. W Lublinie również zaangażował się w działalność charytatywną. Na urlopie dziekańskim pracował w stacji pogotowia jako sanitariusz. W 1989 r. zdiagnozowano u niego chorobę nowotworową. Zmarł w wieku 25 lat. Przed śmiercią zawarł związek małżeński z Ewą. Obecnie trwają starania o jego beatyfikację). Biskup podkreślił rolę osób konsekrowanych w jego dojrzewaniu chrześcijańskim. „Kiedy rozpoczął naukę w Rzeszowie na jego drodze do szkoły pojawił się klasztor ojców bernardynów i tam wstępował do kościoła. We wspólnocie ojców bernardynów spotkał ojca, który stał się jego duchowym powiernikiem, kierownikiem i spowiednikiem. Ojciec pomagał mu rozeznać powołanie i wspierał w duchowych poszukiwaniach. Jacek odkrył powołanie do służby ludziom biednym i chorym. Mówię o tym, abyście, jako osoby konsekrowane, towarzyszyli ludziom młodym. Z kolei postać, osoba, przykład Jacka Krawczyka może posłużyć wszystkim, którzy chcą pokazać młodzieży wzór chrześcijańskiego życia” – powiedział hierarcha.
Na zakończenie homilii biskup przywołał słowa z nagrobka Jacka Krawczyka: „Stoję przed tajemnicą własnego życia, wiele rzeczy naprawdę nie rozumiem, ale ufam Temu, który mnie prowadzi” (grób znajduje się na cmentarzu w Strażowie).
Po homilii osoby konsekrowane odnowiły przyrzeczenia i śluby.
Na terenie diecezji rzeszowskiej mieszka, modli się i pracuje blisko 500 osób konsekrowanych. W 64 domach zakonnych żeńskich pracuje 329 sióstr zrzeszonych w 20 instytutach zakonnych, a w 11 domach zakonnych męskich – 130 zakonników zrzeszonych w 9 instytutach. Ponadto działają instytuty świeckie oraz wdowy i dziewice konsekrowane.