Klaryski przybyły do Krakowa prawdopodobnie około roku 1309. Tekst średniowiecznego dokumentu pergaminowego poświadcza, że otrzymały wtedy polecenie kardynała protektora Zakonu, by zmarłą z konwentu Salomeę, córkę księcia Siemowita, pogrzebać przy kościele krakowskich franciszkanów.
Pochówek księżniczki odbył się w tym samym miejscu, w którym w roku 1269 pogrzebano Fundatorkę klasztoru w Skale, bł. Salomeę.
Pierwsza wzmianka o wspólnocie św. Klary przebywającej w Krakowie pojawia się w dokumencie z 31 października 1316 roku.
Informacja, że klaryski osiedliły się przy kościele św. Andrzeja (apud S. Andream) zawarta jest w piśmie donacyjnym ojca klaryski Maruszy, Gerazjusza, z roku 1318. Dwa lata później otrzymały od króla Władysława Łokietka dokument własności kościoła i rozległej parceli.
Przeżywamy czas dziękczynienia i wdzięczności Bogu za Jego opiekę nad klasztorem przez tak wiele wieków.
s. Joanna Długa
