Po Mszy św. zaprezentowano zgromadzonym „Pisma” o. Rudolfa, które dopiero co opuściły drukarnię. Książka liczy 256 stron i gromadzi artykuły i refleksje Sługi Bożego, które były publikowane za jego życia w miesięcznikach Pod opieką św. Józefa i Głos Karmelu w latach 1948-1952, tj. w pierwszych latach kapłaństwa Sługi Bożego. Wydawanie obu miesięczników zabroniły ówczesne władze komunistyczne. Pióro, z myślą o publikacji swoich tekstów, o. Rudolf wziął do ręki dopiero po przemianach ustrojowych w Polsce i w ostatnich latach życia opublikował kilka tekstów w biuletynach parafialnych Przebudzenie, Przemiana i Zacheuszek. Także i te teksty włączono do prezentowanej książki, której redaktorem jest o. Benedykt Belgrau OCD, były długoletni przeor wadowicki i asystent duchowy Stowarzyszenia Przyjaciół o. Rudolfa. Przedmową książkę opatrzył postulator w procesie beatyfikacyjnym Sługi Bożego [o. Szczepan Praśkiewicz – przyp. redakcji], a inicjatywa wydania wyszła od wspomnianego już Stowarzyszenia Przyjaciół Kandydata na ołtarze. Wydanie zasponsorował przede wszystkim wójt i samorząd rodzimej gminy o. Rudolfa, tj. Spytkowic, przy współudziale Starostwa i Urzędu Miejskiego w Wadowicach.
Żywimy nadzieję, że w przyszłości będą wydawane pisma, które o. Rudolf pozostawił w rękopisach, tj. jego korespondencja, kazania i zapiski duchowe.
Na marginesie wspomnijmy, że ukazał się także I tom „Pism” innego kandydata na ołtarze związanego z duchowością karmelitańską, zwłaszcza z orędziem św. Teresy od Dzieciątka Jezus, tj. Sługi Bożego ks. bp. Adolfa Piotra Szelążka, założyciela sióstr terezjanek. Tom nosi tytuł „Zapatrzony w Małą Świętą” i gromadzi pisma bp. Szelążka o św. Teresie.
Szczepan T. Praśkiewicz OCD
Stanisław Warzecha, w Karmelu Rudolf od Przebicia Serca św. Teresy, urodził się 14 XI 1919 r. w Bachowicach k. Zatora. Po ukończeniu prywatnego gimnazjum karmelitów bosych w Wadowicach, 28 VIII 1935 wstąpił w Czernej do zakonu; pierwsze śluby złożył 29 VIII 1936, a śluby uroczyste 29 XI 1940; skierowany w sierpniu 1939 r. na studia do Lwowa musiał po wybuchu II wojny światowej powrócić do Krakowa, gdzie studiował filozofię i teologię; święcenia kapłańskie przyjął w Czernej 24 VI 1944 r. W sierpniu tego samego roku był tam świadkiem męczeńskiej śmierci z rąk niemieckich bł. Alfonsa Mazurka OCD i sługi Bożego Franciszka Powiertowskiego OCD. Pracował jako wychowawca i ojciec duchowny nowicjuszy i alumnów karmelitańskich w Krakowie (1954-1966), Wadowicach (1966-1972; 1981-1999) i Czernej (1972-1981). Był prekursorem duszpasterstwa akademickiego w Krakowie, kierownikiem duchowym licznych osób, opiekunem chorych, apostołem szkaplerza karmelitańskiego i promotorem kultu św. Rafała Kalinowskiego OCD, wpraszając cud zatwierdzony do jego kanonizacji. Zmarł w opinii świętości w Wadowicach 27 II 1999 r. 11 I 2011 r. rozpoczęto w Krakowie jego proces beatyfikacyjny.