Papieskie przesłanie z kanonizacji bł. Kingi, że święci nie przemijają, przypomniał w Starym Sączu kard. Stanisław Dziwisz. Świadek życia św. Jana Pawła II i uczestnik wydarzeń, które odbyły się 25 lat temu, przewodniczył Mszy św. na ołtarzu papieskim. Wizyta Jana Pawła II w Starym Sączu miała miejsce 16 czerwca 1999 r.
Do Starego Sącza przybyły rodziny z całej diecezji tarnowskiej, bo była to modlitwa w ich intencji. Witając wszystkich biskup tarnowski Andrzej Jeż powiedział, że coroczne spotkania w tym miejscu to piękna tradycja. Przypomniał, że papież Jan Paweł II był w Starym Sączu dokładnie 25 lat temu, kanonizował Matkę Kingę i w mówił o roli, powołaniu rodziny chrześcijańskiej. Co roku na pamiątkę tego wydarzenia odbywa się Diecezjalne Święto Rodziny.
25 lat temu w tym miejscu był także kard. Stanisław Dziwisz. Jak mówił w homilii, autentyczna świętość nigdy się nie starzeje, nie przemija.
– Świadectwo świętej Kingi nadal przemawia do naszych umysłów i serc. Ta królewna węgierska i księżna małopolska, a także mniszka i fundatorka sądeckiego klasztoru, w centrum swego życia postawiła Boga. Żyła Bogiem i żyła miłością, dlatego konsekwentnie służyła dobru wspólnemu. W trudnych czasach wewnętrznych niepokojów i podziałów oraz zewnętrznych zagrożeń troszczyła się odważnie o dobro kraju i swoich poddanych – dodał.
Kardynał mówił także o świętości Jana Pawła II, która wyrażała się w jego nieustannym zjednoczeniu z Bogiem oraz w tytanicznej pracy dla Kościoła: „Modlitwa kierowała go do służby, a służba stawała się modlitwą. Papieska modlitwa i służba stanowiły jedno. Mistyka świętego Papieża była mistyką służby. Bóg, którym żył, prowadził go do ludzi. A on prowadził ludzi do Boga. Takim był i takim jest św. Jan Paweł II. Nie przestał służyć Kościołowi. Jego świętość promieniuje i przynosi owoce”.
Kard. Stanisław Dziwisz podkreślił, że nikt nie uczynił tyle dla rodzin w Kościele i świecie, co Jan Paweł II.
– Jan Paweł II pozostawił Kościołowi niezwykle obszerne i głębokie nauczanie o rodzinie. Inspirując się swoimi doświadczeniami w Krakowie i Polsce, uwrażliwiał cały Kościół na wielką sprawę rodziny, obrony ludzkiego życia od poczęcia do naturalnej śmierci, na przygotowanie młodych do jakże ważnego projektu życia, jakim jest małżeństwo. Święty Papież, któremu w dniu kanonizacji Ojciec Święty Franciszek przyznał tytuł Papieża rodzin, powołał w Kościele do życia instytucje i wyzwolił inicjatywy, które do dzisiaj służą naszym rodzinom – mówił kaznodzieja.
Kardynał przypomniał także papieskie przesłanie wypowiedziane w Starym Sączu, aby polska rodzina dochowała wiary Chrystusowi i trwała mocno przy Chrystusie.
– Drodzy bracia i siostry, przyjmijmy te słowa świętego Papieża jako skierowane dzisiaj do nas, do naszych rodzin, które stają wobec nowych wyzwań związanych z szerzącą się także w naszych środowiskach sekularyzacją, czyli takim wzorcem stylem życia, jakby Bóg nie istniał, jakby nie miał nic do powiedzenia dzisiejszemu człowiekowi. Wiemy, że jest to zasadnicze nieporozumienie. Wiemy, że Bóg niczego człowiekowi nie zabiera, a wszystko mu daje. Wiedziały o tym wszystkie pokolenia, które nas już poprzedziły do wieczności. To one ukuły polskie, mądre przysłowie, że „bez Boga ani do proga” – wskazał kaznodzieja.
Świadek życia i świętości Jana Pawła II apelował, abyśmy czynili dobro i stali na straży dobra: „Dziś po raz kolejny stajemy w naszej ojczyźnie wobec nowych zagrożeń i wyzwań. Ponownie usiłuje się wprowadzić nieludzkie prawo zabijania poczętego i nienarodzonego jeszcze dziecka, które w łonie matki dorasta, aby ujrzeć światło dzienne. Nikt, nigdy i nikomu nie może dać takiego prawa, bo przecież życie ludzkie jest święte. Ponownie i bezsensownie usiłuje się usuwać krzyż z przestrzeni naszego życia społecznego. A przecież krzyż nie jest tylko znakiem wiary, ale także fundamentalnych wartości, z których wyrasta i na których wspiera się tożsamość i kultura polskiego narodu. Naszym wspólnym zadaniem jest strzec tych wartości w życiu osobistym, rodzinnym i społecznym”.
Wizyta Jana Pawła II w Starym Sączu miała miejsce 16 czerwca 1999 r. Papież kanonizował wtedy bł. Kingę, tuż przy klasztorze, który ona stworzyła. Po Mszy ołtarz nie został rozebrany, stoi do dziś. Jest tam także muzeum Jana Pawła II. Przy ul. Papieskiej działa Diecezjalne Centrum Pielgrzymowania im. Jana Pawła II. Obok ołtarza stoi Dom Pielgrzyma Opoka, gdzie odbywają się rekolekcje, a przy samym ołtarzu m.in. Diecezjalne Święto Rodziny, Strefa Chwały Festiwal i inne wydarzenia diecezjalne i ogólnopolskie.
Św. Kinga urodziła się w 1234 r., była córką króla Węgier Beli IV, została poślubiona księciu sandomierskiemu Bolesławowi Wstydliwemu. Święta karmiła biedaków, opiekowała się kobietami, które spodziewały się potomstwa, fundowała kościoły, osobiście angażowała się w sprawy sądowe, aby bronić sierot, wdów i ubogich. Wspierała także męża w podejmowaniu trudnych decyzji.
W 1257 r. Bolesław Wstydliwy przekazał jej ziemię sądecką wraz z pełnią książęcej władzy. Niezwykłą osobowością wywarła ogromny wpływ na sprawy Małopolski w drugiej połowie XIII wieku. Po otrzymaniu na własność ziemi sądeckiej rozpoczęła jej administrowanie. Szczególną troską otaczała Stary Sącz przyczyniając się do jego gospodarczego ożywienia.
Głównym dziełem Kingi w tym mieście była fundacja klasztoru. Pomimo iż pod koniec XIII wieku Stary Sącz stracił swe polityczne i gospodarcze znaczenie na rzecz Nowego Sącza, założonego przez Wacława Czeskiego, to posiadając grób i pamiątki po Kindze, zyskał na następne stulecia sławę i znaczenie religijne jako główne centrum jej kultu.
Św. Kinga odegrała ogromną rolę nie tylko w dziejach religijnych Polski, lecz również w polityce i kulturze. Z jej osobą związane są liczne zabytki architektury i sztuki, a także bogactwo polskiego folkloru słownego. Fenomen Kingi spowodował, że postacią jej od początku zajmowali się nie tylko dziejopisarze, ale również teologowie, etnografowie i krajoznawcy.
Św. Kinga zmarła 24 lipca 1292 r. W 1999 r. została kanonizowana przez Jana Pawła II, który przybył do Starego Sącza. Szczątki Świętej spoczywają w klasztorze starosądeckim, który księżna ufundowała i do którego wstąpiła po śmierci męża.
Święta Kinga jest patronką samorządowców.