Klasztor, który funkcjonował nieprzerwanie do 1816 r., stanowiąc ważny ośrodek życia chrześcijańskiego w Polsce, uległ kasacie, same zabudowania zaś stopniowo popadły w ruinę. Powracający do Tyńca mnisi stanowili grupę Polaków pod zwierzchnictwem przełożonego, Belga o. Karola van Oost; przybyli z belgijskiego opactwa św. Andrzeja w Brugii (Zevenkerken).
Zadanie, które stało przed refundatorami, było od początku trudne: zaledwie kilka tygodni po powrocie do ruin opactwa rozpętała się II wojna światowa, która z początku zmusiła mnichów do opuszczenia murów klasztornych na okres kilku tygodni. Po wojnie rozpoczął się trud odbudowy klasztoru, którego różne etapy trwały aż do najnowszej historii klasztoru, gdy odnowiono tzw. Wielką Ruinę (obecnie dom gości i muzeum). Prace odbywały się się w ramach codzienności mniszego życia i przez większość tego czasu w niełatwych realiach reżimu komunistycznego.
Klasztor tyniecki pragnie uhonorować ten wieloletni trud tegorocznymi obchodami jubileuszu. W ramach tychże obchodów:
- otwarto wystawę czasową w tynieckim muzeum poświęconą powrotowi benedyktynów do Tyńca w 1939 r.;
- wydano album Tyniec 1939-2019 ukazujący życie mnichów tynieckich;
- powstała strona internetowa: http://1939-2019.tyniec.com.pl/
- będą odprawiane okolicznościowe msze jako wyraz wdzięczności wspólnoty za dar odnowienia klasztoru.
Jacek Zelek
Za: diecezja.pl