Wśród gości znaleźli się członkowie Apostolatu Nowenny Pompejańskiej, Lidia Wajdzik i senator Tadeusz Kopeć, od których zaczęło się krzewienie nowenny pompejańskiej w Polsce. Przybył także o. Augustyn Węgrzyn z „pompejańskiej” parafii w Sulejowie, przedstawiciele pierwszej parafii pw. Matki Bożej w Żernikach Wrocławskich z ks. Rusnakiem i drugiej w Warszawie z ks. Kotem, osoby świeckie niezwykle związane z nowenną i bł. Bartłomiejem Longo, propagujący to dzieło w całej Polsce – w sumie dziewięciu kapłanów oraz kilkudziesięciu świeckich.
Abp Caputo przypomniał okoliczności powstania sanktuarium w Pompejach i pracy apostolskiej bł. Bartłomieja Longo (1841-1926), autora nowenny i wielkiego propagatora modlitwy różańcowej.
Abp Caputo zauważył, że w Polsce nabożeństwo do Matki Bożej Pompejańskiej jest obecne od końca XIX wieku. W nowym tysiącleciu nabożeństwo to bardzo się rozpowszechniło dzięki Listowi apostolskiemu „Rosarium Virginis Mariae” św. Jana Pawła II, który zachęcił do modlitwy różańcowej wskazując, że jest ona prawdziwą drogą przez tajemnice Jezusa według szkoły Maryi.
„Wielkie znaczenie powinno się przykładać do propagowania nowenny [pompejańskiej, napisanej przez] bł. Bartola Longo, dzięki której wiele łask otrzymano w całej Polsce” – dodał abp Caputo.
Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Różańcowej w Pompejach należy do najstarszych miejsc kultu chrześcijańskiego na Półwyspie Apenińskim, a jego początki sięgają – według niektórych badaczy – czasów sprzed słynnego wybuchu Wezuwiusza w 79 r., który zniszczył całe miasto. Gdy powstały już regularne struktury kościelne, ziemie te należały do diecezji Nola. Gdy w 1740 r. miejscowi parafianie odbudowali zniszczony starożytny kościół parafialny pw. Najświętszego Zbawiciela, został on wyniesiony do rangi archiprezbiteratu.
W 1872 r. osiadł tam świecki katolik, prawnik Bartłomiej Longo (1841-1926), członek trzeciego Zakonu Świętego Dominika, który m.in. utworzył sanktuarium i liczne dzieła miłosierdzia. W 1894 ofiarował to miejsce papieżowi. Leon XIII przyjął darowiznę i bullą z 13 marca 1899 wyłączył sanktuarium spod jurysdykcji biskupa Noli, ogłaszając jej papieskim i podporządkowując je bezpośrednio Stolicy Apostolskiej. 20 marca 1926 r. Święta Kongregacja Konsystorialna nadała temu miejscu status „prelatura nullius” pw. NMP Różańcowej z Pompejów.
Bartłomiej Longo zmarł w opinii świętości. Pogrzeb odbył się 7 października 1926 roku przy uczestnictwie rzeszy tłumów. Został beatyfikowany przez papieża św. Jana Pawła II 26 października 1980.
Obecnie jest to delegatura papieska dla Sanktuarium NMP Różańcowej z Pompejów – jedna z trzech tego rodzaju struktur, istniejących na terenie Włoch. Dwie pozostałe to delegatury dla Sanktuarium Świętego Domku z Loreto i dla Bazyliki św. Antoniego Padewskiego w Padwie. Wszystkie one są zarządzane przez delegatów papieskich w randze arcybiskupów, mających do dyspozycji rady administracyjne i kolegia rewizorów.
KAI/sz
Za: www.deon.pl