W uroczystości wzięli udział przedstawiciele zakonów habitowych i bezhabitowych oraz wdowy konsekrowane.
Libera odwołał się do specjalnego listu apostolskiego papieża Franciszka, adresowanego do osób konsekrowanych, w którym Ojciec Święty stwierdza, że pierwszym celem Roku Życia Konsekrowanego jest „spojrzenie w przeszłość z wdzięcznością, ponieważ każdy instytut zakonny jest owocem bogatej historii charyzmatycznej”. „Zakony tak bardzo wrosły w naszą codzienność, iż prawie ich nie zauważamy. Niewiele też słychać o zakonnikach i zakonnicach w mediach, a przecież pracują w szpitalach, hospicjach, sierocińcach, domach opieki społecznej, szkołach i przedszkolach, prowadzą różnorakie dzieła charytatywne, służą nam i naszym rodzinom. Przecież wielu z nas korzysta z posługi sakramentalnej osób konsekrowanych, nawiedza prowadzone przez nich sanktuaria, czyta wydawane przez nich książki, słucha i ogląda zakonne media. Nikt z nas nie może też powiedzieć, iż nie jest dłużnikiem sióstr klauzurowych, które modlą się nieustannie i ofiarują swoje życie za nasze zbawienie”, twierdził hierarcha.
Prosił, aby wykazywać większe zainteresowanie życiem osób konsekrowanych, nawiązywać z nimi kontakt, próbować zrozumieć wybór ich drogi. Modlił się, by Rok Życia Konsekrowanego był okazją do modlitwy za tych którzy realizują swe powołanie w zakonach, w instytutach świeckich czy w indywidualnych formach życia konsekrowanego: „Niech będzie to czas modlitwy o nowe, święte powołania do służby Bogu i ludziom we wspólnocie Kościoła”, akcentował pasterz Kościoła płockiego.
Homilię podczas Eucharystii wygłosił ks. kan. dr Bogdan Czupryn, diecezjalny referent ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego: „Osoby konsekrowane są po to, aby nam wszystkim bliżej było do Boga. Zarówno siostry habitowe, które również strojem manifestują wyłączną przynależność do Chrystusa, jak również siostry niehabitowe ukrytą obecnością w świecie – wszystkie one swoją postawą ukazują na czym polega życie dla innych, na czym polega czuwanie miłości. Wielu ludzi potwierdza, jak bardzo skuteczna potrafi to być nauka”, stwierdzał kaznodzieja.
Zaznaczał, że w diecezji płockiej, liczącej ponad 900 lat, zakony pełniły wielką rolę w budowaniu Kościoła lokalnego. Nie sposób przecenić owoców ich pracy. Ziemię tę uświęciło wielu świętych zakonników i zakonnic, jak choćby św. Stanisław Kostka, bł. Honorat Koźmiński, sługa Boży Bogdan Jański, sługa Boża Maria Łempicka czy sługa Boża Józefa Hałacińska. W sposób szczególny diecezja płocka została obdarowana obecnością św. Faustyny Kowalskiej: w Płocku, nieopodal katedry, w domu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, Pan Jezus objawił jej swoje miłosierne oblicze i kazał namalować obraz, i tak rozpoczęła się „przedziwna droga miłosierdzia, która ogarnęła świat cały”.
„Nie możemy o tym zapominać! Zobowiązał nas do tego Największy z rodu Polaków św. Jan Paweł II. W Płocku, 7 czerwca 1991 roku, na zakończenie Mszy pozdrowił Mazowsze z jego jakże ważnym miejscem w dziejach `ojczyzny, Kościoła i świętości`. Wspominał św. Stanisława Kostkę z Rostkowa i siostrze Faustynę. Dziewięć lat później, w dniu jej kanonizacji 30 kwietnia 2000 roku, wymieniał Płock jako miasto, które jest szczególnie zobowiązane do szerzenia kultu Bożego Miłosierdzia”, podkreślał ks. Czupryn.