Bądźcie przyjaciółmi Boga i świata – apelował do dominikańskich tercjarzy generał Zakonu Kaznodziejskiego, ojciec Bruno Cadoré. Spotkanie z tercjarzami odbyło się w ramach trwającej obecnie generalskiej wizytacji Polskiej Prowincji Dominikanów.
1 maja w kościele Świętego Dominika na warszawskim Służewie polscy tercjarze – jak nazywa się świeckich dominikanów – uczestniczyli we Mszy św., podczas której o. Cadoré wygłosił kazanie. Następnie spotkali się z Generałem w auli o. Jacka Woronieckiego w służewskim klasztorze.
W kazaniu generał Zakonu Kaznodziejskiego zauważył, że głoszenie Ewangelii gromadzi ludzi we wspólnotę. „Głoszenie Słowa to jest to, co buduje wspólnotę wierzących. Dlatego, ponieważ Słowo, które chciano zredukować do ciszy, stało się słowem życia wiecznego, które daje się słyszeć i wokół którego gromadzi się wspólnota wiary” – mówił o. Cadoré.
Zaznaczył, że pierwsi chrześcijanie od początku uczyli się przepowiadać Dobrą Nowinę innym ludziom. „Musieli się nauczyć, jaki jest świat, słuchając także tych, którzy przyszli skądinąd. Musieli się nauczyć mówić zupełnie innym językiem” – przypomniał kaznodzieja doświadczenia pierwotnego Kościoła.
„I w ten sposób otwiera się głoszenie także do pogan, którzy są inni, którzy nie są do nas podobni, których na początku nie rozumiemy” – dodał francuski dominikanin.
O. Cadoré zwrócił uwagę, że podobnie postępował założyciel Zakonu Kaznodziejskiego – Święty Dominik – „gdy wędrował po świecie i spotykał ludzi, z którymi chciał rozmawiać”. „A gdy go nie rozumieli, powiedział: «pomódlmy się, żeby Bóg sprawił, że zaczniemy się rozumieć, abyśmy mogli być zdolni do przekazania wam Ewangelii»” – mówił kaznodzieja.
Generał zachęcał za papieżem Benedyktem XVI do szukania nowych sposobów głoszenia Ewangelii współczesnemu światu. „Trzeba nam nauczyć się języka nowej kultury tego nowego świata. Bo być może ten nowy język pomoże nam także stworzyć nowy język teologiczny, w którym będziemy mogli podjąć dialog z obecnym światem” – przekonywał o. Cadoré.
W tym kontekście wskazał na znaczenie „bogactwa życia dominikańskiego”, gdyż – jak podkreślił – „różnorodność braci, sióstr i świeckich w naszym Zakonie dała możliwość, że mogą oni lepiej rozumieć innych i świat, który ich otacza”. „I w tej dynamice istnieje coś, co sprawia, że stajemy się przekonani, że dzieło przepowiadania zawsze może być wykonalne” – stwierdził Generał.
Podczas spotkania po zakończeniu Mszy o. Cadoré mówił o dominikańskim głoszeniu jako kontynuacji przepowiadania pierwszego Kościoła tuż po Zesłaniu Ducha Świętego. Przypomniał, że Dominik nie planował zakładania Zakonu, a jego jedynym celem było ukazywanie aktualności Ewangelii.
Generał podkreślał, że Zakon Dominikański potrzebuje wszystkich swoich gałęzi. Przekonywał, że jeśli jedna z nich byłaby słaba – dominikańskie głoszenie nie byłoby pełne, bo brakowałoby konkretnego sposobu tego, jak być „przyjacielem świata”.
Zdaniem o. Cadoré, aby budować wspólnotę głoszenia, trzeba zebrać razem wszystkie sposoby, w jakie można „kochać świat”; najpierw go słuchać, by potem – w miarę możliwości jego językiem – świadczyć o tym, że Ewangelia jest aktualna także tu i teraz.
Zakon Kaznodziejski ma trzy gałęzie. Pierwszą tworzą bracia, żyjący we wspólnotach klasztornych, z których większość przyjmuje święcenia kapłańskie, a pozostali służą Kościołowi i Zakonowi jako bracia współpracownicy. Drugą gałąź stanowią mniszki klauzurowe, które w Polsce są obecne w Świętej Annie koło Częstochowy, na Gródku w Krakowie oraz w Radoniach pod Warszawą.
Trzecią gałąź stanowią natomiast świeccy dominikanie – osoby żyjące w świecie, często w małżeństwie, które włączają się w misję Zakonu Kaznodziejskiego poprzez profesje, czyli przyrzeczenia, składane na ręce generała naszego Zakonu lub przełożonego fraterni, w której żyją, jako zastępcy generała. Tercjarze mają udział poprzez studium, modlitwę i bycie świadkiem Chrystusa całym swoim życiem włączają się w kaznodziejską misję Zakonu. Żyją zgodnie z zatwierdzoną przez Stolicę Apostolską i władze Zakonu Regułą.
Formacja świeckich dominikanów składa się z postulatu, nowicjatu i przynajmniej trzyletniego okresu profesji czasowej, po której składa się przyrzeczenia „aż do śmierci”.
Obecnie w Polsce żyje około 500 świeckich dominikanów w 23 fraterniach. W skład Rady Prowincjalnej świeckich dominikanów wchodzą: Małgorzata Mazur OPs, Arkadiusz Pius Biały OPs, Piotr Grodecki OPs, Piotr Zbigniew Olszewski OPs oraz Anna Sulikowska OPs.
