11 listopada obchodzimy Narodowe Święto Niepodległości. Wcześniej jednak, w latach 1933-1989, tego dnia w Polsce obchodzone było Święto Orderu Virtuti Militari.
Wśród odznaczonych tym najwyższym polskim odznaczeniem wojskowym jest także franciszkanin, o. Cyprian Rozumkiewicz OFMConv.
O. Cyprian Stanisław Rozumkiewicz urodził się w 1892 roku we Lwowie i tam ukończył szkołę powszechną i gimnazjum. W 1908 roku wstąpił do Zakonu Franciszkanów, a rok później złożył pierwszą profesję zakonną. Następnie studiował filozofię i teologię w Krakowie, a w roku 1916 otrzymał święcenia kapłańskie. Rok później wstąpił do armii austriackiej, gdzie do stycznia 1918 roku był kapelanem w szpitalu epidemicznym w Krakowie. Później służył przy 59 Dywizji Piechoty, a od czerwca do listopada – przy 1 Pułku ułanów. Był jednym z bardziej gorliwych kapelanów wojskowych od momentu wstąpienia do Wojska Polskiego. 14 stycznia 1919 roku został kapelanem 36 Pułku Piechoty.
Przez półtora roku przebywał najpierw na froncie ukraińskim, a później na wojnie z bolszewikami. Szczególnie wyróżnił się w walkach pod Połockiem i Duniłowiczami, gdzie kierował wynoszeniem rannych, zdobywał dla nich chłopskie podwody, pod ogniem nieprzyjaciela obchodził żołnierskie okopy. Podczas odwrotu znad Dźwiny, w czasie gdy swoim zwyczajem objeżdżał oddziały, 17 lipca 1920 roku został zaskoczony przez patrol kawalerii bolszewickiej pod Lidą, obdarty z sutanny i zabity. Otrzymał 2 rany postrzałowe i 6 cięć szablą. Został pochowany na cmentarzu Obrońców Lwowa we Lwowie. Pośmiertnie, w roku 1921, został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari.
W archiwum Klasztoru Franciszkanów w Krakowie w teczce personalnej o. Rozumkiewicza zachował się dokument wystawiony przez sztab wojskowy, informujący o jego śmierci w 1920 roku. Poza tym przechowywana jest praca napisana własnoręcznie przez kleryka Cypriana w roku 1915, opisująca Jana Dunsa Szkota.
opr. Piotr Bielenin OFMConv
