Sięgnijmy nieco do historii, wspierając się wydaną specjalnie na tę okazję monografią Lubomierza, napisaną przez o. dra hab. Zdzisława Gogolę.
Historyczne zapiski podają, że proces powstawania parafii w Lubomierzu rozpoczął się w 1844 roku. Wówczas to Lubomierz należał do parafii w Niedźwiedziu, ale duża odległość była dla ludzi uciążliwa i została zbudowana mała kaplica.
Po upływie kolejnych 67 lat, w roku 1911, biskup tarnowski Leon Wałęga wydał pozwolenie na budowę kościoła. Budowa rozpoczęła się faktycznie w 1913 roku, a gotowy do użytku kościół stanął latem roku 1914.
15 sierpnia 1914 roku aktu jej poświęcenia dokonał delegowany przez ówczesnego biskupa tarnowskiego ks. Szymon Kumorek, dziekan z Tymbarku. Tak w największym skrócie wygląda tło historyczne tegorocznego Jubileuszu.
Uroczystości Jubileuszowe połączone zostały z tradycyjnym i głęboko przeżywanym przez miejscową ludność odpustem ku czci Matki Bożej Anielskiej, który każdego roku odbywa się w dniach od 31 lipca do 2 sierpnia.
W tym roku głównym kaznodzieją był o. Zdzisław Gogola, ustępował on jednak miejsca podczas wieczornych Mszy św. zaproszonym gościom.
W pierwszy dzień tym gościem był Prowincjał o. Jarosław Zachariasz. Podczas homilii głosił naukę o prawdziwym wizerunku św. Józefa, patrona tutejszej parafii. W koncelebrze towarzyszyli mu o. Jan Szewek, o. Andrzej Pasiut, o. Czesław Gniecki oraz gwardian o. Piotr Głód. Na zakończenie Liturgii mieszkańcy Lubomierza złożyli na ręce Ojca Prowincjała podziękowanie za 80 lat pracy franciszkanów w Lubomierzu.
Drugiego dnia głównym celebransem wieczornej Eucharystii był ks. Edward Nieckul, proboszcz i dziekan z Tymbarku. Jego zaproszenie było odniesieniem do wydarzenia sprzed wieku, kiedy to ówczesny proboszcz Tymbarku dokonał poświęcenia nowo wybudowanego kościoła.
Należy dodać, że zarówno w pierwszy jak i drugi dzień przygotowań trwała całodzienna Adoracja Najświętszego Sakramentu, a parafianie bardzo licznie trwali na modlitwie i przystępowali do Sakramentu Pokuty.
Piątkowy późny wieczór był czasem modlitwy różańcowej. Pomiędzy godz. 20.00 a 24.00 odśpiewane zostały trzy części Różańca świętego. Pomimo długości tego nabożeństwa kościół ciągle był pełny wiernych.
Maryjną Pasterkę odprawił o. Stanisław Kozyra, a koncelebrujący wraz z nim o. Czesław Gniecki OFM wygłosił homilię.
Trzeci i centralny dzień uroczystości to sobota, 2 sierpnia. Od rana wyczuwało się atmosferę radosnego oczekiwania. Wieś była wyjątkowo pięknie przystrojona. Ponad dwa i pół kilometra drogi wiodącej od tabliczki „Lubomierz” do kościoła było ubrane w ozdobne dekoracje. W kilku najlepiej widocznych miejscach postawiono tradycyjne bramy, a kolorowe banery oznajmiały parafianom i przejezdnym o Uroczystości. Ubrani w piękne, ludowe stroje parafianie gromadzili się wzdłuż drogi i przy kościele. O godz. 10.30 do granic wsi, od strony Mszany Górnej, przyjechał samochód, który przywiózł długo oczekiwanego dostojnego Gościa.
Ksiądz Kardynał Stanisław Dziwisz przesiadł się do ozdobionej bryczki, do której zaprosił Ojca Proboszcza, i w towarzystwie muzykantów i banderii udali się w stronę kościoła.
Przed świątynią Pasterz Diecezji został powitany chlebem i solą, witał się z duchowieństwem i wiernymi, szczególnie z życzliwością błogosławiąc małe dzieci. Rozpoczęcie Mszy św. poprzedziły powitania dzieci i dorosłych. Wypowiedziane góralskim językiem przez ubranych w ludowe stroje parafian zrobiły, szczególnie na przyjezdnych, wielkie wrażenie.
Na początku liturgii ks. Kardynał dokonał poświęcenia dzwonu, który został ufundowany z racji Jubileuszu przez pragnącego zachować anonimowość darczyńcę. Dzwon waży 100 kg i nosi imię: „Matka Boża Anielska”.
W homilii ks. Kardynał nawiązywał do treści maryjnego i franciszkańskiego święta i mówił o wartości świątyni (pełny tekst homilii zostanie opublikowany w najbliższym czasie).
We Mszy św. wspólnie z ks. kard. Stanisławem Dziwiszem koncelebrowało 16 kapłanów, wśród nich byli gwardianowie poprzednich kadencji: o. Andrzej Pasiut i o. Zygmunt Mikołajczyk. Dopełnieniem modlitwy przy ołtarzu była tradycyjna procesja eucharystyczna i jubileuszowe „Te Deum”.
Po zakończonej Eucharystii ks. Kardynał ponownie przez dość długi czas zatrzymywał się przy wiernych, wymieniał z nimi pozdrowienia i błogosławił dzieci. Następnie bryczką udał się do miejscowej remizy, gdzie odbył się obiad dla kapłanów, sióstr zakonnych, przedstawicieli władz samorządowych, członków rady parafialnej i chóru. W radosnej, prawdziwie franciszkańskiej atmosferze dopełniło się wspólne świętowanie.
Dla pełni informacji warto dodać, że wspomniana na początku książka o. Zdzisława Gogoli „Lubomierz szlakami historii” rozchodziła się wśród parafian i gości w błyskawicznym tempie. Także wystawa fotograficzna przygotowana przez o. Tadeusza Pobiedzińskiego wspólnie z o. Piotrem Głodem była bardzo chętnie i przez wiele osób oglądana.
„Te Deum laudamus” za sto lat świątyni w Lubomierzu i za 80 lat posługi Franciszkanów w tej zdrowej, pobożnej parafii.
o. Tadeusz Pobiedziński