Profesor A. Napiórkowski, chcąc ukazać „współczesne kierunki teologii maryjnej”, wymienił wiele jej kierunków: biblijno-patrystyczny, chrystotypiczny i eklezjotypiczny, liturgiczny, ekumeniczny, pneumatologiczny, antropologiczny, etc., oraz obecne zagadnienia badawcze.Na jedno z tych badań zwrócił uwagę o. prof. Gogola, widząc w swoim referacie „Maryjna duchowość Karmelu” bezpośrednie nawiązanie do niego: „…na polu duchowości staje przed mariologią konieczność nowych studiów, aby połączyć „wymiar maryjny” z jedną chrześcijańską duchowością”.
Przypomniał właściwy, według własnego przekonania, sposób podejścia do tego zagadnienia. Wychodzimy od duchowości w znaczeniu ewangelicznym, czyli jednocześnie eklezjalnym, przyoblekamy ją niejako w rys maryjny, by móc dostrzec doskonałą harmonię i jedność tych duchowości. Cały Kościół, dążąc do swojej nadprzyrodzonej pełni przegląda się w Maryi; Maryja jest jednocześnie Kościołem, który już osiągnął swoją pełnię w chwale. Duchowość eklezjalna jest duchowością maryjną a duchowość maryjna jest na wskroś duchowością eklezjalną. Tej harmonii nie mogą pogłwałcić charyzmaty życia konsekrowanego. Duchowość Karmelu jest owocem takiego charyzmatu. Duchowość jakiegokolwiek instytutu życia konsekrowanego musi bowiem być tą właśnie eklezjalno-maryjną duchowością przeżywaną w danym instytucie w specyficznym duchowym klimacie, ze specjalnymi zadaniami w Kościele. Mając na uwadze konkretnie Karmel, możemy założyć, że nawet gdyby nie było na Górze Karmel kaplicy poświęconej Matce Bożej, nawet gdyby nie było prywatnego objawienia Szkaplerznego, nawet gdyby nie było maryjnego doświadczenia Wielkiej Teresy, Karmel i tak byłby maryjny wraz z całym Kościołem. Czy jednak jesteśmy maryjni w sposób szczególny? Ta pewna przesada w podkreślaniu maryjności Karmelu, z jaką mieliśmy do czynienia w minionych wiekach, była podyktowana walką o przetrwanie w Kościele. Gdyby nasi poprzednicy nie zawalczyli o Karmel, nie próbowali nawet udowadniać, że został założony przed Chrystusem, że na pewno powstał przed Soborem Laterańskim IV, który zabronił powstawaniu nowych zakonów, to dziasiaj by go nie było. A nikt chyba nie ma wątpliwości co do woli Bożej w stosunku do istnienia Karmelu w Kościele.
Przed wystąpieniem, prof. Gogoli, siostra prof. Emmanuela Klich nakreśliła biblijny obraz Maryi w oparciu o encyklikę Jana Pawła II Redemptoris Mater (Matka Odkupiciela). Skupiła się mianowicie na dwóch zagadnieniach, streszczających całość figury Maryi: pełna łaski oraz wiary.
Na koniec pierwszego dnia wysłuchaliśmy referatu o. dra Pawła Urbańczyka OCD o objawieniach fatimskich i ich przesłaniu. W trzech tajemnicach fatimskich wszystko sprowadza się do powrotu do ewangelicznego radykalizmu. Do niego należy dążyć w naszych czasach, nie skupiać się natomiast na nowinkarstwie, na jakichś ukrytych sekretach dotyczących przyszłości, podszeptanych niejako Łucji przez Maryję.
Wystąpieniom profesorów towarzysła oprawa muzyczna w wykonaniu o. Mariusza Wójtowicza OCD (cytra) i Pawła Gorczycy (skrzypce)
Dzień drugi rozpoczął się od wykładu prof. Jana Miczyńskiego z KUL, pt. „Maryjna kontemplacja misteriów Chrystusa w ujęciu mistrzów Karmelu”. Posłużył się on metodą przede wszystkim lektury tekstów naszych świętych i ich interpretacji.
Z jego refleksji mogą wyniknąć dla nas przynajmniej 3 wnioski:
– Maryja posiadała niepowtarzalne powołanie, więc ktoś może powiedzieć: jej życie było więc zupełnie inne niż nasze; na ile refleksja nad Jej życiem może nam pomóc. Otóż każdy z nas ma niepowtarzalne powołanie i każdy z nas podobnie jak Maryja pownien odczytywać to, co Bóg mówi do naszego serca.
– Nasi święci „przekontemplowywali” misteria Maryi aplikując je do własnego życia: zwiastowanie, Wcielenie, Krzyż. Jest to jednocześnie zaproszenie do naszej duchowej postawy.
– Dzięki odkryciu obecności Boga w sercu i mowy Boga w naszym sercu możliwa jest za przykładem Maryi doskonała synteza kontemplacji i życia.
Po nim referat wygłosił O. dr Stanisław Fudala OCD, „Siostra Łucja – świadek objawień fatimskich”. W sposób bardziej opisowy namalowany został obraz siostry Łucji jako świadka fatimskich objawień. Słuchając opowiadania o środowisku jej życia, nabieraliśmy przekonania, że jej wybór nie był przypadkowy. Pod koniec prelegent istotnie stwierdził: „była wybrana przez Boga”.
Po przerwie swoje referaty wygłosili: O. dr hab. Marian Zawada OCD, „Maryja – nasza siostra”, podkreślając, że bardzo rzadko, jak dotąd było obecne takie ujęcie zagadnienia; oraz Ks. prof. Wojciech Zyzak, Rektor UPJPII, „Ekspiacja w pismach św. Edyty Stein”, który, w nawiązaniu do starotestamentalnego „kozła ofiarnego” omówił wszystkie elementy postawy ekspiacyjnej.
Słowo na zakończenie, streszczające wszystkie osiem wystąpień, wygłosił o. prof. Jerzy Gogola OCD, dyrektor KID, zapraszając wszystkich na podobne wydarzenie intelektualno-duchowe w roku przyszłym w dniach 10-11 maja.
o. Jerzy Gogola OCD
Za: www.karmel.pl