Zgromadzenie Sióstr Opatrzności Bożej dzieli się radością z zakończenia diecezjalnego etapu Procesu Beatyfikacyjnego swojej Założycielki – Matki Antoniny Mirskiej.
Sesja kończąca etap diecezjalny Procesu Beatyfikacyjnego miała miejsce dnia 8 stycznia 2019 r. w domu Zgromadzenia w Przemyślu. Uroczystość rozpoczęła się Mszą św., pod przewodnictwem metropolity przemyskiego Ks. Arcybiskupa Adama Szala w koncelebrze z innymi biskupami i kapłanami. Homilię wygłosił Ks. Abp Józef Michalik.
Kaznodzieja z wielkim pasją ukazał zebranym postać Matki Antoniny Mirskiej, wskazując na najważniejszą cechę jej postawy, to jest na miłość. To ona inspirowała całe życie Matki Antoniny Mirskiej i pozwalała z pokorą pochylać się nad nędzą człowieka. Czynna miłość bliźniego była dowodem na to, że Matka Antonina całym sercem kochała Boga, stając się Opatrznością dla potrzebujących. Zwracając się do Sióstr, duchowych córek Matki Mirskiej, kaznodzieja podkreślił, że pełniąc posługę, do której są posłane winny we wszystkim szukać Boga, a nie siebie i własnej chwały, bo takie postawy mogą zdarzać się w życiu zakonnym.
Po zakończonej Eucharystii, rozpoczęła się 35 sesja Procesu Beatyfikacyjnego, która kończyła dochodzenie na etapie diecezjalnym. W sesji uczestniczyli wszyscy przybyli na tę uroczystość, a przewodniczył jej dyrektor Wydziału do Spraw Kanonizacyjnych archidiecezji przemyskiej ks. dr Witold Burda. Członkowie Trybunału Beatyfikacyjnego, poprzez złożone przysięgi potwierdzili, że powierzone im zadania wypełnili uczciwie i zgodnie z obowiązującym prawem oraz, że dochowają tajemnicy urzędowej. Po złożeniu podpisów na protokołach sprawy, wszystkie dokumenty procesowe zostały zamknięte i opatrzone pieczęciami. Pierwsze tłumaczenie tych dokumentów (archetyp) zostało złożone w archiwum Kurii Metropolitalnej a kopia publiczna i dwa egzemplarze tłumaczenia akt – transumpt – zostaną przekazane do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie.
Uroczystość ta licznie zgromadziła Siostry, które przybyły niemal ze wszystkich placówek w Polsce, a także z Ukrainy, Szwajcarii i Japonii. Do uroczystego dziękczynienia Bogu dołączyli zaproszeni goście i dziewczęta Młodzieżowego Ośrodka Socjoterapii imieniem Matki Antoniny Mirskiej w Przemyślu.
Kim była Matka Antonina Mirska
Urodziła się dnia 28 lipca 1822 roku w Przemyślu. Na chrzcie świętym otrzymała imię Marcjanna. Jej rodzicami był Antoni i Marianna zd. Jarocka. Wspólnie z rodzicami i trójką rodzeństwa mieszkała w Przemyślu, przy ul. Podgórze 19. Następnego dnia po urodzeniu została ochrzczona w katedrze przemyskiej. Radość dzieciństwa nie trwała długo. W wieku 9 lat umiera jej mama, niedługo potem na skutek nieszczęśliwego wypadku konnego umiera ojciec. Marcjanna wraz z rodzeństwem doświadczyła trudnej niedoli sierocej. Każde z rodzeństwa trafiło na wychowanie do innej rodziny, zresztą obcych sobie ludzi.
W wieku 18 lat Marcjanna odkryła w swoim sercu pragnienie oddania swego życia na służbę Bogu, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia Szarytek we Lwowie. Przez pewien etap życia pracowała w szpitalu św. Wincentego a Paulo we Lwowie a potem w Nowosiółkach, jako infirmerka.
W Katalogach Sióstr Szarytek w 1845 roku odnotowano Marcjannę jako „niezdolną do pracy, niknącą, chylącą się ku upadkowi”. Pracując w rosyjskim lazarecie wojskowym, za ofiarną posługę nad generałem Chruszczewem i jego żołnierzami po latach otrzymała w spadku znaczny legat, który ofiarowała założonemu przez siebie Zgromadzeniu zakonnemu. Po około ośmiu latach pobytu, na skutek choroby nóg opuszcza Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia.
Po sugestii Ks. Arcybiskupa lwowskiego – Łukasza Baranieckiego, Marcjanna dołącza do kręgu Pań Dobroczynności św. Wincentego a Paulo nad którym opiekę sprawowała księżna Jadwiga Leonowa Sapieżyna. Tutaj Marcjanna coraz bardziej poznaje nędzę materialną, moralną i duchową młodych dziewcząt i kobiet, które często uciekały się do najbardziej poniżającego procederu, jakim była prostytucja. 22 kwietnia 1854 roku, decyzją Abp. Łukasza Baranieckiego, zostaje otwarty we Lwowie Dom Miłosierdzia, gdzie schronienie i pomoc znajdowały pogrążone w biedzie moralnej dziewczęta i kobiety. Tutaj Marcjanna dała się poznać jako przedsiębiorcza i ofiarna członkini, i została wysłana do Francji do domu francuskich Sióstr Miłosierdzia w Laval, by poznać metody pracy z dziewczętami zdemoralizowanymi. Po kilkumiesięcznym pobycie, oprócz doświadczenia i zdobytej wiedzy, przywozi ze sobą ustawy zakonne i reguły dla dziewcząt przebywających w zakładzie poprawczym. Dla owocnej pracy i prowadzenia takiego dzieła dostrzegła potrzebę zgromadzenia wokół siebie osób bezgranicznie oddanych Bogu i takich, które podjęłyby życie we wspólnocie zakonnej.
Dnia 8 grudnia 1857 r. w katedrze lwowskiej Marcjanna złożyła śluby zakonne, przyjmując imię Antonina a dwie kandydatki tego dnia ubrały strój zakonny. Ten dzień i to wydarzenie, dało początek Zgromadzeniu Sióstr Opatrzności Bożej. Matka Antonina stanęła nie tylko na czele Zgromadzenia ale także utworzonego zakładu poprawczego o nazwie Zakład św. Teresy. Matka, wiedząc doskonale czym jest sieroctwo, zgromadziła wokół siebie także sieroty, roztaczając nad nimi opiekę, jak prawdziwa Matka. Zagubionym i upadłym moralnie ukazując drogę do Boga, osieroconym i opuszczonym stając się matką, chorym i cierpiącym niosąc nadzieję, wszystkim rozdawała miłość. a w każdym z tych wymiarów zaangażowania rozdaje Miłość.
Chrystus był dla niej pierwszy i najważniejszy. Wyrażała to w zawołaniu: Niczego nie należy stawiać ponad miłość Chrystusa. Oddana bez reszty potrzebującemu człowiekowi całą swą ufność złożyła w rękach Boga i Jego Opatrzności.
Matka Antonina Mirska zmarła 23 listopada 1905 roku w bliskich jej sercu Rodatyczach i tam spoczęła w wybudowanej przez siebie kaplicy cmentarnej. Ekshumacja doczesnych szczątków Sługi Bożej Matki Antoniny Mirskiej miała miejsce 12 kwietnia 2008 roku. Od tego dnia spoczywa w sarkofagu znajdującym się w kaplicy domu generalnego w Grodzisku Mazowieckim.
Dziedzictwo Sługi Bożej Matki Antoniny Mirskiej jest żywe i trwa. Zgromadzenie Sióstr Opatrzności Bożej nadal realizuje charyzmat swej Założycielki. Siostry pochylają się nad dziećmi pozbawionymi domu, rodzinnego ciepła, dotkniętymi kalectwem, nad osobami odrzuconymi i tymi, które zagubiły się moralnie, zatraciły sens życia i prawdziwe wartości, tęskniąc za tym, co w życiu najważniejsze, za prawdziwą miłością.
Ks. Arcybiskup Adam Szal na zakończenie Procesu powiedział: „Zgodnie z intencją św. Jana Pawła II, trzeba wydobywać świętych, aby nas zawstydzali i pociągali do wierności powołaniu, które zostało nam zlecone przez chrzest i każdy sakrament, czyli do świętości. Tej świętości wszystkim życzę”.
Więcej informacji o Słudze Bożej Matce Antoninie Mirskiej i Siostrach Opatrzności Bożej można znaleźć na stronie Internetowej www.providentia.pl