Po odmówieniu modlitw przypisanych do uzyskania odpustu zupełnego konferencję o Miłosierdziu Bożym wygłosił o. Tadeusz Michałek SCJ. „Rok życia konsekrowanego wplata się w nadzwyczajny jubileusz miłosierdzia przeżywany w całym Kościele. Jest to także podstawą nadziei dla odnowienia życia konsekrowanego” – rozpoczął sercanin.
„Kontemplujemy miłosierdzie Boga, które jest darem pomimo naszego „niezasłużenia” … Nasze najlepsze chęci, dobre czyny, wzniosłe wołania nigdy nie równoważą łaski, daru, który otrzymujemy od Boga. A zatem ten dar jest wyrazem Serca Ojca, który czeka i ubiera powracającego Syna. Łaska ta objawia Serce kochającego Boga. (…) Chrystus – Jego Wcielenie, Odkupienie Człowieka jest najradykalniejszym słowem miłosierdzia Boga. Między innymi z tego tytułu życie zakonne, które z natury swej jest podążaniem i naśladowaniem Chrystusa „czystego, posłusznego i ubogiego” jest nieustanną kontemplacją tej niepojętej tajemnicy, najpełniej objawionej człowiekowi w Chrystusie i przez Chrystusa” – mówił o.Michałek przypominając, że „nasze powołanie jest już wyrazem niepojętego Miłosierdzia Boga”. „Od początku historii naszego osobistego powołania wszystko jest niezasłużonym darem, a zatem i miłosierdziem. Bóg doskonale zna naszą małość, słabość, ludzką nędzę, a jednak wybiera nas i co więcej nawet nazywa przyjaciółmi” – podkreślał.
Zachęcał także, za papieżem Franciszkiem, do pochylenia się w Roku Jubileuszowym nad uczynkami miłosierdzia.
„Trzeba nam podejść pod krzyż, przybliżyć się do Jezusa, który jest celem i treścią naszego życia. On jest Istotą, ale i otoczką życia konsekrowanego. Podejść, zadumać się w kontemplacji, a potem ożywiać swe życie i czyny… Trzeba nam stale naśladować Jezusa w Jego miłosierdziu nad światem. To warunek odnowienia i wzrostu życia konsekrowanego we współczesnym świecie” – przekonywał zakonnik.
Po wspólnej modlitwie o nowe powołania i świętość osób konsekrowanych rozpoczęła się Eucharystia pod przewodnictwem Księdza Biskupa Grzegorza Kaszaka. Poza zakonnikami i zakonnicami uczestniczyli w niej też przybywający z pielgrzymka do Katedry członkowie parafialnych zespołów Caritas, stanowiący przedłużenie miłosiernych rąk tej organizacji i odpowiedź na rzeczywiste potrzeby wspólnot.
W homilii Ksiądz Biskup odwoływał się do przykładu życia św. s. Faustyny, która z wielką gorliwością wywiązywała się ze swoich codziennych obowiązków, m.in. wydawania żywności najuboższym, widząc w tym świadczenie miłości samemu Jezusowi.
„Jeśli Bóg proponuje człowiekowi drogę życia konsekrowanego, znaczy, że jest ono dobre i pożyteczne, nie tylko dla tej osoby, ale także dla innych. (…) Możemy być święcie przekonani, że Pan Bóg tego życia pragnie i chce, aby ludzie poświęcali się Mu na wyłączną służbę” – mówił Biskup nawiązując do powołania przyszłej świętej do zakonu.
Zwracał uwagę na wierność i posłuszeństwo oraz praktykowanie miłosierdzia względem innych, które są szczególnie miłe Bogu na drodze życia konsekrowanego. „Jezus mówi dziś do każdego z nas „zrób co w Twojej mocy – ja dopełnię, czego ci brakuje. Ty rób, co do ciebie należy”. Kiedy stajemy wobec biedy (…) zróbmy co do nas należy i na ile tylko możemy. Resztę uzupełni Bóg, bo Jemu zależy na człowieku” – podkreślał Biskup.
Więcej na: www.diecezja.sosnowiec.pl