Wzięcie udziału w uroczystościach organizowanych z racji Roku Życia Konsekrowanego lub pobożne nawiedzenie kościoła klasztornego czy kaplicy klasztoru klauzurowego stają się okazją do uzyskania odpustu zupełnego. Decyzję Ojca Świętego Franciszka ogłosiła Penitencjaria Apostolska w związku z Rokiem Życia Konsekrowanego, rozpoczętym w pierwszą Niedzielę Adwentu, 30 listopada br.
Ojciec Święty przyznał wszystkim kościołom klasztornym przywilej odpustu zupełnego, który wierni mogą uzyskiwać za nawiedzenie kościoła klasztornego i publiczne odmówienie Liturgii Godzin. – Jestem przekonany, że naprawdę warto wykorzystać tę wyjątkową okazję dla formacji wiernych z wykorzystaniem liturgicznej modlitwy Kościoła, a także dla naszego świadectwa modlitwy wspólnotowej – wyjaśnia o. Kazimierz Malinowski OFMConv, sekretarz generalny Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce.
Duchowe odpusty w Roku Życia Konsekrowanego mają umożliwić „odnowę Instytutów zakonnych w duchu zawsze najwyższej wierności charyzmatowi założyciela, a wiernym na całym świecie dać błogosławioną okazję dla umocnienia Wiary, Nadziei i Miłości w jedności z Kościołem Rzymskim” – czytamy w dekrecie Penitencjarii Apostolskiej.
Odpust zupełny można uzyskać pod zwykłymi warunkami (sakramentalna spowiedź, Komunia św. i modlitwa w intencjach Ojca Świętego) od pierwszej niedzieli Adwentu tego roku aż do 2 lutego 2016, w którym Rok Życia Konsekrowanego zostanie uroczyście zamknięty. Uzyskane odpusty można ofiarować, na sposób wstawienniczy, za dusze w czyśćcu.
Uzyskanie odpustu jest możliwe poprzez udział w międzynarodowych spotkaniach i uroczystościach w Rzymie lub na terenie poszczególnych diecezji. Wierni zachęcani są do odmówienia Liturgii Godzin podczas nawiedzenia kościoła klasztornego lub kaplicy klasztoru klauzurowego lub – jak wskazuje dekret o odpustach – oddaniu się pobożnym rozważaniom, które powinny być zakończone Modlitwą Pańską, Wyznaniem wiary oraz pobożnymi wezwaniami do Najświętszej Maryi Panny. Chorzy zakonnicy i siostry mogą uzyskać odpusty przez duchowe nawiedzenie i ofiarowanie przez Maryję swoich cierpień. Penitencjaria Apostolska zachęca też duchownych, by „ochoczo i wielkodusznie oddawali się sprawowaniu sakramentu pokuty oraz często udzielali Komunii Świętej chorym”.