Wspólnota Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych zaprasza na noc modlitwy przed uroczystością Matki Bożej z Góry Karmel.
Przed uroczystością Matki Bożej z Góry Karmel, członkowie Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych organizują całonocne czuwanie, które pozwoli dobrze przygotować się do przeżycia święta Matki Bożej, szczególnie tym planującym 16 lipca nałożyć szkaplerz. Czuwanie rozpocznie się 15 lipca o godz. 21 w kaplicy św. Józefa, przy klasztorze karmelitów bosych na ul. Racławickiej 31. O północy będzie sprawowana Msza św., po której odbędzie się agapa. Czuwanie przy Maryi zakończy jutrznia 16 lipca ok. godziny 5.
Od 7 lipca w kaplicy na Racławickiej trwa nowenna ku czci Matki Bożej Szkaplerznej. Odmawiana jest codziennie po Mszy o godz. 18. U karmelitów bosych na Mokotowie, karmelitański szkaplerz można przyjąć każdego dnia. To jedyne takie miejsce w Warszawie. Ale najwięcej chętnych nakłada go w uroczystość Królowej Karmelu. Co zrobić, żeby dołączyć do czcicieli Matki Bożej w znaku szkaplerza? Wystarczy przed Mszą św. wstąpić do zakrystii, kupić za 4 zł brązowy szkaplerz (lub przynieść go ze sobą) i wpisać się do opasłej księgi, w której od 2004 r. zapisano już blisko dwutysięczną armię czcicieli Matki Bożej Szkaplerznej.
Szkaplerz to dwa płatki brązowego sukna połączone dwiema tasiemkami. Na jednym widnieje wizerunek Serca Pana Jezusa, na drugim – Matki Bożej ze szkaplerzem w dłoni. Szkaplerz materiałowy po obrzędzie przyjęcia można zastąpić medalikiem z tymi samymi wizerunkami. Należy go nabożnie nosić we dnie i w nocy. Gdy ulegnie zniszczeniu, można go wymienić na inny. Szkaplerz można przyjąć wyłącznie osobiście, podczas obrzędu sprawowanego przez zakonnika, księdza diecezjalnego lub diakona. W czasie nałożenia kapłan zaleci nam modlitwę do codziennego odmawiania, najczęściej jest to „Pod Twoją obronę” lub „Zdrowaś Maryjo”.
Z przyjęciem szkaplerza Maryja związała szereg łask: zapewniła o Jej szczególnej opiece w trudnych sytuacjach i niebezpieczeństwach doczesnego życia oraz obiecała szczęśliwą śmierć i zachowanie od wiecznego potępienia. Noszący szkaplerz mają udział we wszystkich dobrach duchowych zakonu karmelitańskiego, to znaczy w odpustach, zasługach jego świętych i błogosławionych, Mszach św., modlitwach, umartwieniach, postach. Pod koniec XV w. do powyższych łask dołączono tzw. przywilej sobotni, wyrażający wiarę, że Matka Jezusa w pierwszą sobotę po śmierci, uwalnia z czyśćca tych, którzy za życia praktykowali nabożeństwo szkaplerzne.
W ciągu wieków przywileje przypisane szkaplerzowi budziły kontrowersje. Wielu źle rozumiało jego ideę i nosiło go jako talizman chroniący od nieszczęść i gwarantujący zbawienie nawet wtedy, gdy nieszczególnie dba się o sprawy duchowe. Dlatego kolejni papieże wielokrotnie podkreślali, że nie wystarczy powiesić na piersiach szkaplerz, by mieć zapewnioną „wejściówkę” do nieba. Szkaplerz daje wyjątkowe przywileje, ale tylko tym, którzy noszą go, spełniając jasne wymagania. Trzeba przyjąć go godnie i wedle nakazanych reguł. Jest znakiem Matczynej miłości, ale też zobowiązaniem do naśladowanie życia Maryi – pokornego, wrażliwego na potrzeby innych, cierpliwego, całkowicie zawierzonego Bogu i czystego.
Żeby zgłębić karmelitańską duchowość, noszący szkaplerz mogą wstąpić do bractwa szkaplerznego, które w Warszawie działa w parafiach: Nawiedzenia NMP na Nowym Mieście, Matki Bożej Dobrej Rady w Miedzeszynie, Chrystusa Króla na Targówku, NMP Matki Zbawiciela przy ul. Olimpijskiej, Matki Boskiej Wspomożycielki Wiernych na Chomiczówce, Narodzenia NMP w Płudach oraz przy kaplicy św. Józefa na Mokotowie. Po kilkuletnich przygotowaniach, formacji mogą też zostać przyjęci w poczet karmelitańskich tercjarzy, czyli członków trzeciego zakonu.
Joanna Jureczko-Wilk
