Po odwiedzinach Pani Jasnogórskiej u naszych najstarszych i najmłodszych Współbraci oraz naszej poznańskiej parafii nadszedł czas na spotkanie mieszkańców naszego domu głównego i seminarium w Poznaniu z długo oczekiwaną Maryją peregrynującą w Cudownej Jasnogórskiej Ikonie (gdyż dwukrotnie peregrynacja była wstrzymywana na kilka miesięcy wskutek szalejącej pandemii COVID-19).
We wspólną modlitwę przed Wizerunkiem Czarnej Madonny poza księżmi, braćmi i klerykami – mieszkańcami naszego domu na poznańskim Ostrowie Tumskim włączyli się Współbracia z innych wielkopolskich domów zgromadzenia, siostry misjonarki z ich domu generalnego w Poznaniu-Morasku (które nawiedzenie przeżywały w końcu października 2021 r.), siostry wspólnej pracy (do których Kopia Cudownej Ikony zawitała jeszcze przed pandemią – wiosną 2019 r.), bracia Serca Jezusowego oraz pracownicy agend zgromadzenia mających siedzibę w domu głównym – wydawnictw „Agape” i „Hlondianum”, redakcji „Miłujcie się” i „Mszy Świętej”, księgarni i biblioteki, Wieczystej Księgi Fundatorów i sekretariatu generalnego oraz domu rekolekcyjnego.
Jasnogórska Ikona przybyła niemalże w samo południe w środę 5 stycznia 2022 r.: na jej powitanie wyszli mieszkańcy domu, pracownicy agend zgromadzenia mających siedzibę w domu głównym oraz Współbracia z Mórkowa i Poznania-Umultowa, a słowo powitania wygłosił przełożony domu, ks. Marcin M. Stefanik SChr. Uczestniczyli oni następnie w uroczystej Mszy Świętej pod przewodnictwem przełożonego generalnego ks. Krzysztofa Olejnika SChr, który też skierował słowo zachęty do modlitwy i do powierzania Maryi intencji i spraw osobistych oraz wspólnotowych. Tak, jak archanioł Gabriel w scenie Zwiastowania (zob. Łk 1,26-38)mówił Maryi, by nie ulegała lękowi, tak i my chcemy stanąć z Maryją i przy Maryi, by odważnie i z nadzieją podjąć radości i trudy codzienności, podjąć nasze powołanie, prosząc o ducha ofiary i o to, by miłość Chrystusa przenikała nas i pobudzała do większej gorliwości w realizacji Bożego wezwania, w życiu według ślubowanych rad ewangelicznych i w działalności apostolskiej.
Po zakończonej liturgii z zaangażowaniem podjęliśmy wspólnotową i indywidualną modlitwę w intencjach osobistych, w intencjach Polonii i w intencjach zgromadzenia, uczestnicząc w przygotowanych przez pracowników agend, domowników i seminarzystów nabożeństwach. Muzyczny i śpiewaczy akompaniament nie tylko organów, lecz także fletu poprzecznego oraz wykonany Akatyst ku czci Bogurodzicy Maryi dopełnił uroczystej, pełnej rozmodlenia atmosfery podczas Nawiedzenia.
Szczególną wspólnotę modlitwy stworzyliśmy późnym wieczorem, gdy wraz ze wspólnotami zakonnymi zamieszkującymi Ostrów Tumski i Komandorię oraz przybyłymi z Moraska siostrami misjonarkami a z Mórkowa naszym nowicjatem podjęliśmy ufne wołanie w intencji powołanych i o nowe powołania. Nocnej Mszy Świętej przewodniczył rektor naszego seminarium ks. dr Jan Hadalski SChr. W wygłoszonej w czasie tej Mszy homilii nasz powołaniowec, ks. Mateusz Socha SChr, na kanwie Ewangelii dnia (zob. J 1,43-51) przypomniał o rzeczach może oczywistych, ale bardzo ważnych: zachęcał do refleksji nad powołaniem, by tę łaskę i dar od Pana Boga nieustannie pielęgnować i pogłębiać, by w niej wzrastać przez osobiste doświadczanie dobroci i miłości Boga, które pozwoli świadczyć i ewangelizować.
W obecności Ikony Czarnej Madonny celebrowaliśmy uroczystość Objawienia Pańskiego. Liturgii Mszy Świętej przewodniczył wikariusz generalny ks. Bogusław Burgat SChr, który w wygłoszonej homilii zestawił towarzyszący nam Wizerunek Madonny z Dzieciątkiem z opisanym w Ewangelii pokłonem Mędrców (zob. Mt 2,1-12),którzy odnajdując nowo narodzonego Króla żydowskiego spotkali Dziecię Jezus z Jego Matką, Maryją. Na jej koniec przywołał fragment jednego z Listów Okrężnych Sługi Bożego Ojca Ignacego Posadzego, w którym Współzałożyciel kreśląc obraz maryjnej pobożności chrystusowca, napisał, że Maryja przeniknęła na wskroś wielką tajemnicę odkupienia i zbawienia dusz. Toteż Maryja staje się Mistrzynią Apostołów, którzy wprawdzie obcowali z Jezusem, ale nie pojęli tajemnic Jego Serca. Dopiero pouczeni matczynym słowem i miłością Maryi Apostołowie wyruszyli w świat, niosąc w swej duszy znajomość Jezusa i Jego Serca. (zob. I. POSADZY, Nabożeństwo do Matki Bożej. 5 List Okrężny).
Te przypomniane słowa stanowią pewną klamrę nad podjętymi rozważaniami związanymi z kryzysem wiary i wartości współczesnych ludzi, także Polaków w kraju i na emigracji, które powodują, że wypowiedziane przed ponad 90 laty słowa naszego Założyciela, Prymasa Polski, Czcigodnego Sługi Bożego kard. Augusta Hlonda o zagubieniu i zatraceniu polskich dusz wychodźczych pozostają aktualne i dostają jakby nowego znaczenia. Albowiem, przekonywał homilista, trzeba nam nieustannie podejmować zlecone zadanie poszukiwania i przyprowadzania do Chrystusa polskiego pielgrzymstwa, najpierw poznając Pana, który nam się wciąż objawia, który pragnie przez nas mówić i działać, a następnie przyzywając orędownictwa Maryi, gdyż z Jej pomocą i za Jej wstawiennictwem ta niełatwa posługa będzie przynosić błogosławione i piękne owoce.
Na myśl przychodzą inne słowa Kardynała Założyciela, często przywoływane przez jego następcę, bł. Stefana Wyszyńskiego, o zwycięstwie, które przyjdzie, będzie zwycięstwem Maryi. Zapraszajmy zatem nieustannie do naszego życia i posługiwania Maryję oraz Jej Syna: wtedy rzeczywiście będzie nam łatwiej i lepiej wypełniać zakonne i kapłańskie powołanie oraz misję zgromadzenia w tych niełatwych czasach…
Na zakończenie Mszy odśpiewaliśmy uroczyste Te Deum…, a po niej nastąpiło nabożeństwo pożegnania, które poprowadził ks. Rektor. Jeszcze raz zawierzył Pani Jasnogórskiej zgromadzenie, jego sprawy, dzieła, członków, a także nasze rodziny i przyjaciół oraz Polonię świata. Potem ze śpiewem Litanii Loretańskiej w procesji ponieśliśmy Cudowny Obraz Czarnej Madonny na drugą stronę przecinającej Ostrów Tumski arterii komunikacyjnej – do kleryków i moderatorów Arcybiskupiego Wyższego Seminarium Duchownego w Poznaniu.