Na dzień 8 września 1932 r. datowany jest dekret naszego Założyciela, Prymasa Polski kard. Augusta Hlonda powołujący nowe zgromadzenie zakonne – Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii Zagranicznej. Wszystko zaczęło się jakieś dwa tygodnie wcześniej… Na audiencji u Prymasa Polski kard. Augusta Hlonda ks. Ignacy Posadzy otrzymał błogosławieństwo na budowanie nowego zgromadzenia zakonnego, Usłyszał przy tym słowa: „A więc rozpoczynamy in nomine Domini. Zaufajmy Bogu! On na pewno wam pomoże” i 23 sierpnia 1932 r. wraz z trzema kandydatami na braci przybył do Potulic, by realizować myśl Założyciela o stworzeniu wspólnoty zakonnej, której celem specjalnym jest troska i staranie o Polaków, którzy wyemigrowali i emigrują.
90 lat później, we wtorkowe popołudnie 23 sierpnia 2022 r. zgromadziliśmy się na wspólnym dziękczynieniu za nasze zgromadzenie, za każdego jego członka i za dzieła, które podejmujemy, a także podziękowaniu za dar osoby śp. hrabiny Anieli Potulickiej, która przyjęła pod swój dach rodzącą się wspólnotę i której 90. rocznica śmierci przypada w październiku 2022 r. Wspólnej modlitwie przed wybudowanym przed 160 laty jako kaplica grobowa Potulickich potulickim kościołem przewodniczył bp Krzysztof Włodarczyk, ordynariusz bydgoski. Wokół polowego ołtarza zgromadzili się chrystusowcy z kraju i zagranicy: Współbracia nawet z Antypodów i za Wielkiej Wody, obecni byli i najstarszy (ks. Jan Pranke SChr), i najmłodszy (kl. Krystian, który dla ubogacenia liturgii dzielił się swoim talentem i umiejętnością gry na klarnecie) chrystusowcy. Przybyli kapłani z dekanatu nakielskiego z dziekanem, ks. Krzysztofem Wiśniewskim, przedstawiciele władz miasta i gminy Nakło oraz powiatu nakielskiego. Wśród zaproszonych gości znaleźli się przedstawiciele służb mundurowych (policji, straży miejskiej i pożarnej), Zakładu Karnego w Potulicach oraz Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, którego wielką dobrodziejką jest hrabina Potulicka: w początkach uniwersytetu przepisała mu część swoich dóbr, które dzisiaj tworzą Fundację Potulicką. Nie zabrakło odpowiedzialnych i zaangażowanych w prace restauracyjne w kościele parafialnym oraz dra Macieja Wierzbickiego, artysty rzeźbiarza, który wykonał statuę Matki Bożej, Królowej Wychodźstwa Polskiego (kopię figury z Potulic poświęconej i postawionej w 1934 r. a utraconej wskutek ostatniej wojny). Wszystkie zaś kościelne ławki, które zostały wyniesione przed świątynię, zajęli miejscowi parafianie oraz rodzina miejscowego proboszcza, ks. Macieja Szmytowskiego SChr.
Pierwszym punktem tego potrójnego jubileuszu było poświęcenie statuy Maryi, które poprzedziło odczytanie i podpisanie aktu erekcyjnego. Po nim rozpoczęła się uroczysta Msza Święta z okolicznościowym kazaniem ks. Krzysztofa Olejnika SChr, naszego przełożonego generalnego, podczas którego przypomniane zostały wszelkie okoliczności towarzyszące powstawaniu Towarzystwa Chrystusowego dla Wychodźców oraz pierwsze lata jego rozwoju do wybuchu II wojny światowej. W kazaniu ks. Generał wskazywał na nieustanną potrzebę istnienia życia całkowicie poświęconego Bogu oraz osób tak żyjących, by wskazywać, że warto, można i trzeba żyć Ewangelią na co dzień, że ewangeliczne ideały czystości, ubóstwa i posłuszeństwa warto, można i trzeba realizować w swojej codzienności. Przywołał nadto przytoczone już wyżej słowa Założyciela, zachęcając zgromadzonych do ufności i powierzania Bogu całego życia, wszystkich spraw – tych pięknych i radosnych, jak i tych nieco smutniejszych. Tę myśl podjął również Ks. Biskup w słowie przed błogosławieństwem, zapraszając jednocześnie do nieustannego karmienia i pogłębiania własnego ducha (w czym pomocą jest odnawiana i upiększana wciąż świątynia) i do dawania świadectwa o przynależności do wielkiej rodziny dzieci Bożych.
„Wielbi Cię Boże dzisiaj mały punkcik na tej ziemi. Wielbią Cię Potulice, gdzie pokazałeś swoją wszechmoc i wolę. Dziękujemy Ci, że mogliśmy przeżywać tak ważne dla nas rocznice” – tak słowo podziękowania rozpoczął ks. Maciej Szmytowski SChr, miejscowy proboszcz. Rozpoczął je właśnie od uwielbienia Boga i podziękowania Mu za wszelkie dobrodziejstwa oraz za bezdeszczową pogodę przez cały czas trwania uroczystości (bo ranek, przedpołudnie i wczesne popołudnie na to nie wskazywały). Niemalże jak poezja wybrzmiały słowa podziękowań ks. Macieja dla wszystkich zgromadzonych, szczególnie przybyłych gości, dla trudzących się nad pięknym przygotowaniem i przebiegiem uroczystości oraz dla nie szczędzących na co dzień sił i grosza, by wspólnie budować potulicką wspólnotę. Po liturgii na wspólnym posiłku zebraliśmy się w potulickim pałacu (kiedyś naszym domu macierzystym) w dawnym zakonnym refektarzu (a dziś Auli im. Hrabiny Anieli Potulickiej).
Piękną i szczegółową relację wraz z fotografiami znajdziemy w internetowym portalu diecezji bydgoskiej. Ponadto sprawozdania i fotogalerie umieszczono w serwisach www lokalnych mediów. Bydgoski oddział TVP zaś przygotował krótki reportaż z wypowiedziami ks. Generała i miejscowego proboszcza, który został wyemitowany w serwisie informacyjnym „Zbliżenia” (między 15 a 18 minutą).