Rekolekcjonista, jak sam zaznaczy w pierwszej nauce, chciał dać nam impulsy przydatne dla nas w formowaniu własnego franciszkańskiego powołania, ale jednocześnie użyteczne w naszej posłudze formacyjnej. O. Klaudiusz poruszył tematy: autorytetów, sumienia, odwagi, lenistwa czy wreszcie konsekracji zakonnej i jej wymiaru eschatologicznego; jeden dzień został poświęcony dokumentowi Kongregacji do Spraw Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego „Nowe wino, nowe bukłaki”, który powinien być pomocą w ocenie naszego powołania w wymiarze indywidualnym jak i wspólnotowym. Rekolekcjonista w naukach bardzo umiejętnie, a przy tym w sposób przyjemny do słuchania, łączył egzegezę, źródła franciszkańskie, wypowiedzi Ojców Kościoła czy mistrzów życia duchowego z literaturą współczesną i klasyczną czy własnymi doświadczeniami z pracy duszpasterskiej w Polsce i na misjach w Kazachstanie. Jak zwykle ciekawe i miejmy nadzieję owocne były rozmowy w „kuluarach” – bezpośrednia wymiana formacyjnych doświadczeń współbraci.
Gościnności wspólnoty leżajskiej mogliśmy doświadczyć nie tylko dzięki wspaniałym warunkom i atmosferze w Domu Pielgrzyma, ale także podczas zwiedzania kompleksu klasztornego i wspólnej kolacjo-rekreacji w refektarzu klasztornym ze wspólnotą domową oraz nowicjacką. Nasze rekolekcje zakończyliśmy Eucharystią w Bazylice Leżajskiej przed cudownym obrazem Matki Bożej Pani Pocieszenia.