Widząc w tym nie przypadek, a cudowne zrządzenie Bożej Opatrzności, rekolekcjonista wskazał realizację tego aktu intronizacji jako zadanie i temat nie tylko tych rekolekcji, ale całego życia każdego brata mniejszego. Stąd też tematem przewodnim tegorocznych rekolekcji było właśnie wprowadzanie w życie tego wszystkiego, co będzie budowało relacje z Jezusem Królem – tak w osobistym życiu, jak i w prowadzeniu braci powierzonych opiece formatorów.
Rekolekcjonista wyprowadzając swoje przemyślenia z rozważania Słowa Bożego przypominał, że królowanie Jezusa, to dar, który nikomu z nas się nie należy. Jezus nie zaprasza do wspólnego królowania ani ze względu na zasługi czy zdolności, ani ze względu na pokorę i doznaną krzywdę. Miłość Jezusa jest bezinteresowna i jako taka ma być przekazywana dalej.
Rekolekcjonista wskazał, że prawdziwe uznanie Jezusa za króla swojego życia, to zgoda na przełamanie w naszych wspólnotach i w nas samych, schematów opierających formację (tak początkową, jak i ciągłą) na wykonywaniu powierzonych zadań, formach pobożności, czy zaangażowaniu w zewnętrzną działalność apostolską. Będą one o tyle dobre, o ile będą budowane na fundamencie osobistej relacji z Jezusem, na przylgnięciu do Jego Serca, pragnieniu zjednoczenia się z Nim – szczególnie w rzeczywistości krzyża. Dopiero taka relacja z Jezusem Królem spowoduje, że pokochamy nasze śluby i zobaczymy w nich nie tylko formę rezygnacji z jakiś dóbr, ale dostrzeżemy w nich wartość naśladowania Jezusa i sposób królowania z Nim samym. Dzięki temu nasze życie zakonne nabierze autentyzmu i pozwoli rozwijać się zarówno nam samym, jak i tym, którzy zostali nam powierzeni w odpowiedzialność formacji.
Oprócz konferencji o. Andrzeja, całości ćwiczeń duchowych dopełniały Eucharystia i wspólne modlitwy, prowadzone w kolejne dni przez braci z poszczególnych prowincji, a także czas na osobistą refleksję pośród malowniczych dróżek kalwaryjskich i możliwość podzielenia się doświadczeniami posługi formacyjnej ze współbraćmi z innych prowincji.