W niedzielę 13 listopada w parafii św. Elżbiety w Nysie, podczas sumy odpustowej odprawianej przez prowincjała Prowincji św. Jadwigi Zakonu Braci Mniejszych o. Wacława Chomika OFM, wprowadzono uroczyście relikwie Świętej patronki Elżbiety Węgierskiej.
„Chociaż parafia i klasztor franciszkanów pod wezwaniem św. Elżbiety istnieją w Nysie pond 100 lat, to dopiero teraz staraniem o. Samuela udało się „zdobyć” relikwie Świętej, która zmarła 780 lat temu” – mówi proboszcz o. Faustyn Zatoka OFM.
Św. Elżbieta Węgierska (1207-1231) księżna, córka króla węgierskiego Andrzeja II. Urodziła się w 1207 roku. Cztery lata później przybyła na dwór landgrafa (hrabiego) Hermana w Turyngii (Niemcy), stąd nazywa się ją także Elżbietą z Turyngii.
W 1221 roku wyszła za mąż za syna Hermana – landgrafa Ludwika IV. Po śmierci męża przeniosła się do Marburga, gdzie od 1228 roku jako tercjarka franciszkańska (członkini III Zakonu św. Franciszka – dla osób świeckich) opiekowała się chorymi i ubogimi.
Ufundowała dwa szpitale: w mieście Gotha i w Wartburgu, w którym pracowała do końca życia, wykonując w nim wszystkie prace.
Zmarła z przepracowania i wyczerpania w wieku zaledwie 24 lat, 17 listopada 1231 roku. Pochowana została w Marburgu. Kanonizowana wkrótce po śmierci w 1235 roku przez papieża Grzegorza IX.
Kult św. Elżbiety najszybciej rozwinął się w zakonach franciszkańskich, gdyż była jedną z pierwszych tercjarek w Europie. Jej kult propagowały również zakony rycerskie oraz cystersi i dominikanie. Dzięki ogromnej popularności samej Świętej kult ten rozszerzył się niemal po całej Europie. Najwięcej kościołów, kaplic i obrazów poświęcono jej w Niemczech, Belgii, Francji, Włoszech, Hiszpanii oraz w Polsce.
ofz / red.
