Urodził się 18 stycznia 1960 r. w Nowej Soli, województwo lubuskie, w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, w wielodzietnej rodzinie robotniczej (ma trzech braci i cztery siostry) z rodziców Mariana i Janiny z domu Krajewska. Sakrament Chrztu Świętego otrzymał 26 marca 1960 r. w kościele parafialnym p.w. św. Antoniego w Nowej Soli. Do Pierwszej Komunii Świętej oraz Sakramentu Bierzmowania przystąpił w parafii p.w. św. Michała Archanioła w Nowej Soli. W latach 1967-1975 odbywał naukę w Szkole Podstawowej nr 2 w Nowej Soli, uczęszczając jednocześnie na katechizację oraz przez kilka lat posługując jako ministrant. Od 1975 r. pobierał naukę w dwuletniej Zasadniczej Szkole Zawodowej przy Zespole Szkół Spożywczych w Nowej Soli, przygotowując się do zawodu w zakresie przetwórstwa mięsa. Po ukończeniu nauki w tejże szkole w 1977 r. podjął pracę w Zakładzie Mięsnym w Nowej Soli, zaś po jego zamknięciu pracował w magazynie Przedsiębiorstwa Budownictwa Rolniczego również w Nowej Soli. Jednocześnie od 1978 r. zaczął uczęszczać do Liceum Ogólnokształcącego dla pracujących w Nowej Soli.
Dnia 15 lipca 1979 r. „kierując się głosem serca i sumienia” skierował podanie o przyjęcie go do Zakonu, w którym stanowczo podkreślał stałość swego zamiaru. Motywując swą prośbę, pisał: „… od kilku lat moim pragnieniem jest oddanie mego serca, sił, duszy na służbę Bogu. Moim wzorem, ideałem życiowym jest postać ojca Maksymiliana Marii Kolbe, dlatego też bardzo pragnąłbym iść jego śladami i jeżeli to możliwe, prosiłbym o przydzielenie mnie do Niepokalanowa – placówki mego Mistrza życiowego”.
Furtę klasztorną w Niepokalanowie przekroczył dnia 28 lipca 1979 r., gdzie w charakterze aspiranta oraz postulanta przygotowywał się do życia zakonnego. Rozeznając swoje powołanie, dnia 14 lipca 1980 r. zwrócił się z prośbą o przyjęcie go do nowicjatu, stwierdzając: „Matka Niepokalana chce, abym oddając się Jej całkowicie przez modlitwę, pracę i posłuszeństwo nadal pozostał w Zakonie, rozpoczynając nowicjat”.
Nowicjat rozpoczyna dnia 31 sierpnia 1980 r. pod kierunkiem magistra o. Beniamina Banaszuka, przez którego brat Krzysztof, pomimo powtarzających się przejawów słabego zdrowia, zostaje oceniony jako „najłatwiej i najlepiej pojmujący nadprzyrodzony sens życia zakonnego”. Pierwszą profesję zakonną brat Krzysztof złożył w Niepokalanowie dnia 3 września 1981 r., zaś po odbyciu siedmioletniego junioratu, również w Niepokalanowie, dnia 4 października 1988 r. złożył śluby wieczyste.
W czasie pobytu w klasztorze w Niepokalanowie brat Krzysztof ma powierzane prace w kuchni klasztornej (1979), kuchni dla chorych (1981), ekspedycji Rycerza Niepokalanej (1982) oraz w dziale adresowym (1986).
W 1987 r. zostaje przeniesiony do klasztoru w Warszawie w celu podjęcia leczenia swego zdrowia. W latach 1989-1992 przebywa w klasztorze w Radziejowie. Od września 1992 r. otrzymuje obediencję zakonną do klasztoru w Warszawie, gdzie z oddaniem sprawuje opiekę nad chorym o. Cezarym Baranem.
Dnia 26 maja 1993 r. brat Krzysztof złożył egzamin dojrzałości, otrzymując świadectwo Średniego Studium Zawodowego w Eksternistycznym Centrum Kształcenia Ustawicznego Ekonomistów we Włocławku.
W roku 1997 brat Krzysztof został przeniesiony do klasztoru w Zamościu, gdzie przebywał od 15 lutego do 30 sierpnia, kiedy to powodowany pragnieniem udania się na pracę misyjną w Rosji zostaje przeniesiony do Moskwy.
W skierowanej do Prowincjała prośbie o pozwolenie na wyjazd do Rosji, już 16 sierpnia 1990 r. pisał: „… Czuję powołanie misyjne i pragnę służyć ludziom w tamtym kraju. Te moje myśli i chęć poświęcenia się tej pracy nurtują mnie od początku mojego powołania zakonnego. Pragnę tu wspomnieć o swoim stanie zdrowia, że jest w normie. Podporządkowuję się jednak świętemu posłuszeństwu zakonnemu…”.
W roku 2000 w perspektywie tworzonej Kustodii Generalnej Rosyjskiej Świętego Franciszka z Asyżu wyraził gotowość przynależenia do tej nowej Kustodii, by zasilić ją personalnie oraz kontynuować swoją pracę duszpasterską na Wschodzie. Do Kustodii Generalnej Świętego Franciszka z Asyżu brat Krzysztof należał od momentu jej utworzenia do jesieni 2009 r. (w klasztorach w Moskwie, Kałudze, Sankt Petersburgu), kiedy to ze względu na problemy wizowe oraz zdrowotne ponownie został afiliowany do Prowincji Matki Bożej Niepokalanej.
Przed dokonaniem oficjalnej afiliacji brat Krzysztof ze względu na problemy wizowe od stycznia 2008 r. przebywał w klasztorze w Niepokalanowie, gdzie posługiwał jako przewodnik w Kaplicy-Sanktuarium św. Maksymiliana Marii Kolbego, zaś od roku 2010 także w infirmerii klasztornej.
W czasie ostatniego pobytu w Niepokalanowie brat Krzysztof jako swoją szczególną formę apostolatu obrał modlitwę, jednocześnie własnoręcznie wyrabiał nowe oraz naprawiał porwane koronki Różańca Świętego, traktując tę szczególną pracę jako kontynuację swojej posługi misyjnej i apostolstwa.
Za zmarłego tak niespodziewanie brata Krzysztofa zanosimy modlitwy do Pana Boga, ufając że w Domu Ojca zostanie on przyjęty przez Niepokalaną Litościwą Matkę i będzie się cieszył tam obecnością swego mistrza życiowego św. Maksymiliana.
Pogrzeb Ś.P. brata Krzysztofa Marii Nawrockiego odbył się dnia 19 stycznia 2012 roku o godz. 10.45 w Niepokalanowie. Kondukt żałobny z kaplicy św. Maksymiliana do bazyliki poprowadził o. Stanisław Maria Piętka, gwardian Niepokalanowa. Mszy św. przewodniczył wikariusz prowincji o. Wiesław Pyzio, który wygłosił okolicznościową homilię, w bezpośredniej asyście wikariusza Kustodii Generalnej Rosyjskiej św. Franciszka z Asyżu o. Dariusza Harasimowicza oraz proboszcza w parafii p.w. św. Michała Archanioła w Nowej Soli ks. prałata Jana Trutego, który poprowadził kondukt żałobny na cmentarz klasztorny i przewodniczył modlitwom przy grobie.
o. Zbigniew Kopeć OFMConv